Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 31 mei 2021

Op de hoek van onze kavel met de Frederik van Eedenweg heten we sinds jaren bezoekers welkom met een informatiebord en het begin van het Hazelaarpad, waar bordjes de weg wijzen. De afgelopen jaren hadden we van wilgenstaken een poort geïmproviseerd, waar nu ook een kamperfoelie gaat groeien. Maar de wilgenstaken waren ingestort, dus het was niet meer een royale entree.

Ik heb al maanden in mijn hoofd gelopen met een wens om een nieuwe poort te maken. Maar wat voor ontwerp dan? Uiteindelijk heb ik een schets gemaakt die geïnspireerd is op een ruitvormig klimrek voor klimplanten. Maar zoals altijd kan ik mij niet aan een herhaling van een bestaand idee houden, dus heb ik een paar variaties ingebouwd. De hoek van de ruiten wordt in de hoogte groter. Dat had ik wel zo'n beetje berekend, maar uiteindelijk ga ik dat toch meer proefondervindelijk in het veld bouwen.

Ik wilde de poort graag maken van douglas hout, omdat we dat overal gebruikt hebben. Ik vond de beste maat door 32 mm steigerplanken te kopen en met een zaagtafel in drie gelijke delen van 6,3 cm te zagen. Daarna schuur ik de latten met de haakse slijper en zet ik ze in de lijnolie. Dat is dan weer de geur der herkenning, omdat we in het verleden maanden lang latten hebben ingeolied.

Ik ben begonnen met vier paalvoeten en vier korte paaltjes die de basis vormen. Daarop komen aan weerszijden vier balken. Zo bouwen we telkens twee latten extra omhoog.

Terwijl de constructie hoger wordt, heb ik een trapje nodig om er bij te kunnen. Ook kom ik handen te kort, dus hang ik de boor en schroeftol in het rek terwijl ik jongleer met de latten en schroeven. Helaas heb ik wel drie bitjes geofferd, want die vallen uit de boor, onvindbaar in het struweel. Een belangrijke toets is of de beide helften wel op dezelfde hoogte uitkomen. Daarvoor heb ik een waterpas bij de hand.

In het begin ging de constructie nog een beetje scharen, omdat de latten de pootjes in de grond een beetje uit elkaar duwen. Dat heb ik opgelost met vier driehoeksconstructies onderin.

Na het bouwen tot de definitieve hoogte, moeten we de verbinding maken. Daarbij is het idee gekomen om de beide delen van de poort schuin te maken, zodat ie naar boven toe enigszins toeloopt. De schuinheid moet ik in de praktijk uitproberen.

De verbinding maak ik met één dwarse balk en vier diagonalen, die vier stabiele driehoeken maken om het geheel (hopelijk) voldoende stabiliteit te geven.

Tenslotte zaag ik bovenin nog de balkjes af die te veel uitsteken, zodat het meer een poort met een punt wordt. Daarna kan de kamperfoelie weer aan het rek verbonden worden, en is de nieuwe Poort voor het Paradijsvogelbosje gereed.

Maar..... als ik er zo naar kijk: is dit niet 'een  bouwwerk niet zijnde een gebouw'? En hij staat niet op m'n roodkavel. En misschien is het wel een belemmering voor de doorwaadbare zone? Hmm, wie belt de BOA?

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 mei 2021

Dit weekend heb ik een project afgerond, dat een lange aanloop geschiedenis heeft. In ons industriële huis waren we op zoek naar "gezellige" verlichting. Ik borduurde voort op kunstwerkjes die ik al eerder maakte met bladmuziek. Bolletjes (vooral niet zo regelmatig)  gemaakt van een vochtbestendige papiermache. Maar dan 16 en voorzien van een lampjes.

Papier gekleurd met ecoline. Daarna van binnen of van buiten koperkleurig gemaakt. En dan heb je 16 bolletjes, maar hoe ga je ze ophangen? Ik maakte een plafondplaat die we aan het plafond hangen. Dat klinkt triviaal, maar wij kunnen niet in ons plafond boren. Dat is nl. een stalen plafond met isolatie. Gaten zijn niet te herstellen en de isolatie in het stalen dak kan niets dragen. Daarom maken we 3 sterke magneten aan de plaat waarmee we 'm aan het plafond kunnen hangen.

Om te weten hoe lang alle draadjes moeten zijn maak ik een proefopstelling. Tussen 2 deuren om te kijken hoe alles uithangt en welke bol waar moet. Om alles te kunnen "onthouden" krijgt elke lamp een nummer en maak ik een registratie in excell. Want... tussen de deuren hangt het recht, maar het plafond is (in twee richtingen)  schuin. Van alles moet opgeteld en afgetrokken. Maar als ik alle draadjes op maat heb gemaakt, blijkt het wel te kloppen. Toch fijn zo'n excell fetish.

Dan moeten alle 16 lampjes met het centrale punt worden verbonden. Dat is een heel gepriegel en ze zijn zuinig met kroonsteentjes.... Puzzelen dus. En de kroonsteentjes moeten ook nog plat blijven zitten zodat de magneten er geen last van hebben.

En dan is het uur u... alles zit vast, maar het moet nog in het net gehangen worden. En daarvoor moet een gaatje door de stalen balk geboord worden. Daar zagen we tegenop, maar was een eitje. En dan aansluiten.... doen alle lampjes het? Wat is het effect? Nou... zeg er maar wat van!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 05 mei 2021

Een half jaartje geleden heb ik meegewerkt aan een bundel verhalen over bomen. Deze bundel wordt samengesteld in opdracht van het ministerie van LNV. In een breder verband valt het onder de nieuwe Bossenstrategie die de beleidmakers aan het uitdenken zijn, en deze bundel dient ter inspiratie.

Het is een aardig interview geworden door Berny van der Donk. En de overige verhalen zijn ook minstens zoveel de moeite waard. Fotograaf Olivier Middelkoop kwam foto's maken, maar uiteindelijk hebben we zelf ook een aantal foto's aangedragen. 

De hele bundel met negen verhalen en inleidende teksten en veel foto's is HIER te downloaden via . Let wel: het is bijna 60 Mb! Ik heb ook een kleiner bestand gemaakt met alleen ons verhaal. Dat kan je HIER downloaden (4Mb).

Ik heb verteld dat voedselbos heel goed past bij Oosterwold, omdat je daarmee zoveel functies kunt combineren, waaronder uiteraard wonen, stadslandbouw, waterberging, windkering, privacy. En ook hout om zelf te kappen en om CO2 te binden. En om de natuur een beetje mooier en diverser te maken.  

Leuk dat Oosterwold zo ook weer positief op de kaart staat als een inspirerend verhaal voor de toekomstige BossenStrategie. 

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 25 april 2021

Gisteren hebben we een bescheiden zadenruilbeurs gehouden voor Oosterwolders. Alie heeft vanuit haar Kruiderij Hof van Eeden een assortiment kruiden meegenomen, en wij hebben zaden van veel inheemse planten in de aanbieding. En het was heel leuk dat de bezoekers zelf ook zaden in de aanbieding hadden. Van een bijzondere Pompoen Gem Quash uit Zuid-Afrika van Loes tot bijzondere soortjes van Daan en Emmy. En zelfs eitjes van de loopeenden van Murk. We waren in totaal met zo'n 14 mensen, aanhang en familie meegeteld.

Wat hadden we fantastisch weer! Daar hoopten we al op, dus we schoven buiten een schraagtafel en twee andere tafels aan elkaar tot één lange tafel, waar we de zaden konden uitstallen. Het was een beetje op het randje met de wind, maar meestal ging het goed.

We gebruikten de Tuinkamer om koffie en thee te schenken en zaden in kleine zakjes te schenken. Omdat de mensen zich over buiten en binnen verdeelden konden we ook prima Corona-proof werken.

Een paar deelnemers beginnen net met hun tuin-avontuur, en kunnen nu hun beplanting een boost geven met een extra verzameling Oosterwoldse zaden. En wij zijn ook weer een paar bijzondere soortjes rijker. Aan het einde

hebben we nog wat plantjes uitgespit die bij ons in het terras groeien of in de paden: Damastbloem, Zwartmoeskervel en Doorwaskervel. Leuk om dat te kunnen uitdelen.Bovenal was het een super gezellige activiteit. Fijn als het weer kan in deze goede weersomstandigheden. Nog fijner als we straks allemaal gevaccineerd zijn en ons niet hoeven te laten dicteren door de voorzorgsmaatregelen. Leuk om naar terug te kijken en naar uit te zien!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 21 april 2021

Afgelopen dinsdag ontvingen we een groep studenten van het Aeres MBO toegepaste biologie op onze kavel.

Voor de studenten was het een week na de afronding van stages en voordat het onderwijs weer opstart. Mede door Corona is er voor de studenten weinig gelegenheid voor praktijklessen.

Samen met onze stagiare Katja heb ik een excursie voorbereid.

Er is een bescheiden groep van vijf studenten plus Katja, die voor deze excursie als stagiaire terugkomt. Docent Kim is er bij de start van de dag om de studenten ook welkom te heten. Gelukkig is het fantastisch zonnig weer. Dan draag ik een hoed, en dat was zo populair, dat er verschillende hoeden uit onze bescheiden verzameling zijn opgezet.

We beginnen met een rondleiding waarbij we de principes van voedselbos in Oosterwold toelichten. Daarbij gaan we in op de verschillende functies van voedselbos, zoals inrichting van publieke ruimte, creëren van luwte en privacy.

En we bespreken de ontwikkeling van onze kavel, van een kale akker tot een jong voedselbos wat het nu aan het worden is. Ook de verbinding met omliggende tuinen en de bosstrook komt naar voren: wat maakt een Oosterwoldse kavel nu tot een volwaardig ecosysteem?

Na de rondleiding kunnen de studenten zelf aan de slag: verschillende soorten planten tellen. Daarvoor hebben we een duidelijk formuliertje opgesteld met instructie en een tabel om in te vullen. Het biedt de studenten gelegenheid om met aandacht naar de verschillen tussen planten te beoordelen, en ondertussen ook hun plantenkennis wat op de proef te stellen. Maar het tellen van soorten is belangrijker dan het benoemen, zodat alle studenten met een bruikbare totaaltelling de opdracht afronden. Ze komen uit op zo'n 30 soorten op een gebied van zo'n 5 m2. Dat geeft een idee van de biodiversiteit. Katja begeleidt de studenten, en maakt ook leuke foto's om verslag te doen.

Als derde onderdeel hebben we een kruidenproeverij voorbereid. Voor ons voedselbos is het een belangrijke toevoeging, dat er niet alleen fruit- en notenbomen staan, en een moestuin voor groente, maar dat we ook inheemse kruiden laten groeien die eetbaar zijn. Deze proeverij slaat heel goed aan bij de studenten.

We zoeken de planten in de tuin, en we proeven blaadjes. Omdat iedereen zelf een blaadje kan plukken, kunnen we zelfs deze proeverij Coronaproof uitvoeren. Ik vind het zelf ook heel leuk om te doen, nu in het voorjaar de kruiden zulke mooie verse blaadjes hebben. En opnieuw valt mij op, dat je met deze inheemse kruiden smaken proeft die je nergens mee kunt vergelijken. Wat een heerlijke toevoeging ook wanneer je een salade samenstelt.

Zo hebben we radijsblad geproefd, bieslook, wilde marjolein, citroenmelisse, zevenblad, daslook, look-zonder-look, munt, barbarakruid, veldzuring, kleine veldkers, zwartmoeskervel.

Tot slot hebben we nog een paar vragen voor de studenten: Wat vertellen zij hun klasgenoten, wat er leuk is aan het Paradijsvogelbosje? Het is vooral de biodiversiteit en praktisch met inheemse planten werken dat aanspreekt.

En wat zou je later kunnen doen in Oosterwold, als je afgestudeerd bent als bioloog of ecoloog? Daarbij komen verschillende ideeën naar voren: ontwerpen, onderzoeken, inrichten en beheer van tuinen, plannen voor biodiversiteit en versterken van het ecosysteem.

Wat is het leuk om na zo'n lange periode Corona weer een groep te ontvangen en een excursie met enthousiaste studenten te doen! Hopelijk biedt de zomer meer gelegenheden als deze. Bedankt ook Katja: een mooi einde van de stage.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 10 april 2021

Vandaag hebben we weer een werkdag gehouden voor onze Frederik van Eedenweg. Nadat we drie weken geleden kuilen gevuld hebben en de paaltjes geschilderd, was het nu tijd om de paaltjes weer opnieuw langs de weg te plaatsen. Daarvoor moesten ze eerst uitgemeten worden: om de elf meter. Eduard had een touw van elf meter meegenomen: reuze handig. Ook moeten we een beetje improviseren omdat er uiteraard 26 inritten zijn, waar je geen paaltje kwijt kunt. Dan moet je een beetje schuiven.

Als we de paaltjes hebben uitgelegd, kan een andere ploeg beginnen met ingraven. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is een wens van de Vereniging om de paaltjes dichter langs de weg te plaatsen. Maar dat betekent wel dat je veel puin tegenkomt als je gaat graven. Vandaar dat ook de houweel eraan tepas komt, naast de spades, grondboren, voorhamers en slaghouten. Een hele klus dus, en het was dus maar goed dat er een flinke ploeg op de been was gekomen. Als iedereen een stuk of vijf paaltjes in de grond werkt, dan staat de weg vol.

Het weer dreigt wel, maar het blijft gelukkig droog en rond het middaguur zitten de paaltjes erin. Komende week zullen we met een paar mensen de reflectoren op de paaltjes schroeven, en hebben we weer een duidelijk gemarkeerde weg. Toch fijn als je in het donker over een onverlichte kavelweg rijdt. De paaltjes schitteren je tegemoet. 

Marie-José heeft weer voor de catering gezorgd, met een kruiwagen vol met thermoskannen, kopjes en paaseitjes. We worden creatief van die Corona-regels.

Dank allemaal en het was weer gezellig. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 07 april 2021

De afgelopen week hebben we weer bijna 600 boompjes geplant in de bosstrook. Eduard en Zilla hebben meegeplant, en onze stagiaire Katja, en ook onze zoon Roy en vriendin Anouk hebben een flink aantal bomen geplant. Eerder in deze winter hebben we al een aantal Iepen-zaailingen en een overtollige eik een plekje in het bos gegeven. Vanmiddag heb ik de laatste drie boswilgen uit onze moestuin gespit en geplant in het bos. In totaal zo'n 590 boompjes.
In de bosstrook langs de Frederik van Eedenweg heeft Staatsbosbeheer een jaar of dertig geleden veel Essen geplant. Die zijn grotendeels ziek door de Essentaksterfte, een infectie met een soort klein zwammetje. Daardoor gaan de dunne takken dood, en uiteindelijk sterft de hele boom. Dit draagt eraan bij dat er afgelopen winter met de storm weer veel bomen zijn gekapseisd. Het houthakkersgilde heeft veel bomen weggezaagd. Daardoor zijn er grote open plekken gekomen in het bos. Het gevaar is dat er weinig bos meer over blijft. Gelukkig staan er in de bosstrook ook redelijk wat Haagbeuken, die de grote bomen in de toekomst zullen worden. Maar dat zijn er niet genoeg.

Daarom hebben we afgelopen twee jaar al boompjes en struiken geplant. Helaas zijn er daarvan een aantal opgegeten door reeën, en ook heeft een aantal boompjes het leven gelaten bij het vallen en kappen van bomen en weghalen van het hout met een tractor. Het behoud van de Haagbeuken is van groot belang voor het in stand houden van de bosstrook. Dat maakt ook dat Staatsbosbeheer niet mechanisch kan herbeplanten zoals dat eerder in de open plantvakken is gebeurd. Daarom is het zinvol dat we ons als goede buur inzetten om het bos opnieuw te beplanten. Gewoon met de spade, en als het droog is met een paar gieters water bij de hand.
Daarom hebben we ook dit jaar weer gevraagd om extra bomen en struiken aan Staatsbosbeheer. Helaas weten zij pas heel laat in het plantseizoen of er nog boompjes over zijn, dus konden wij pas donderdag voor Pasen boompjes gaan halen. Die staan ingekuild bij de Kemphaan, dus we zijn de bossen gaan halen met de aanhanger. Er stonden er nog best veel. Fijn dat we zelf ook soorten konden uitzoeken. We hebben vooral boompjes gekozen die ook wat opbrengen vanuit de Voedselbos-gedachte: Walnoten, Tamme Kastanjes, Wilde Kers, Sleedoorn. En daarnaast ook: Meidoorn, Eik, Beuk, Haagbeuk, Zachte Berk, Linde, Kardinaalsmuts, Wilde Liguster, Rode Kornoelje, Zwarte Els en Vogelkers. Het bos wordt gevarieerder!

Bij een bezoek aan een bos afgelopen najaar heb ik eikels en kastanjes verzameld. Deze heb ik gestratificeerd: In een pot met grond in de winter de koude periode door laten maken. Dat is nodig om de eikels te laten kiemen. Dat bleek goed gelukt, want bij het uitgraven waren er wel 100 gekiemde eikels en kastanjes. Die heb ik ieder een plekje gegeven in de bosstrook, in de hoop dat daar eikebomen en kastanjes staan als ik het mag meemaken en heel oud wordt. Genoeg om de 600 boompjes vol te maken. 

Maar toch is het ook schrikken als je grote open plekken ziet, waar geen volwassen boom meer overeind staat. Hopelijk zal een groot deel van de boompjes aanslaan. We merken wel dat er meer druk komt op de bosstrook: er lopen meer mensen, ook met loslopende honden, en er spelen kinderen. Ook van de jonge boompjes van vorig jaar zien we er veel geknakt en omvergetrapt terug. En bij het vallen en zagen van bomen raken ook veel Haagbeuken beschadigd, omdat de Essen in de grillige takken van de Haagbeuk blijven hangen, die dan uitbreken. Ik vind het best lastig om mee te denken met Staatsbosbeheer hoe je nu het beste beheer op deze bosstrook kunt doen, zodat het bos zich kan herstellen.
Hopelijk dat we met deze extra 6000 boompjes toch weer een stap in de goede richting hebben gezet. Laten we met z'n allen trots zijn op het bos en zorgzaam voor de jonge aanplant. Bedankt Zilla en Eduard, Roy en Anouk, Katja, en ook Marie-José natuurlijk. 

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 21 maart 2021

Gisteren hebben we met de bewoners van onze Frederik van Eedenweg eindelijk weer een gezamenlijke werkdag gehouden. Dat is er vanwege de Corona eerder niet van gekomen. Dat heeft ertoe geleid dat er sinds een jaar bij ons dertig paaltjes klaar liggen om geschilderd te worden en klaargemaakt als reflectorpaaltje langs de weg.

Ook zijn er afgelopen maanden met het natte seizoen een flink aantal kuilen in de puinweg gekomen. We hebben vrijdag een grote vrachtwagen met 34 ton puin laten komen, en die op drie plekken laten storten. De helft van de mensen is dus zaterdag aan de slag gegaan met kruiwagens en scheppen om kuilen te dichten. En voor de grote kuilen heeft Joost zijn kleine tractor ingezet.

Het nieuwe puin wordt op ietwat primitieve manier aangestampt: met de voeten, of in het geval van Jan: met de klomp. Alleen brak Jan z'n klomp! letterlijk. Vandaar dat hij vol trots zijn nieuwe glimmende klompen showt.

Gelukkig werkte het weer mee, en konden we een paar uur lekker in het zonnetje werken. Dat was zeker voor het opknappen van de reflectorpaaltjes nodig. We hebben alle paaltjes uit de weg gehaald, schoongemaakt, geschuurd, en een nieuwe laag witte verf gegeven. De kapotte reflectoren zullen we vervangen.

De afgelopen twee jaar hebben de paaltjes wel geleden onder de perikelen van bouwprojecten. Er zijn wel wat paaltjes en reflectoren gesneuveld tegen een bumper van een bouwbusje. Hopelijk zal het iets beter gaan nu bij de meeste bewoners de bouw achter de rug is.

Wat is het ook leuk om gewoon met elkaar een klus op te pakken! En omdat we allemaal buiten werken kunnen we dat prima Corona-proof doen. Daar hoort zelfs een kop koffie bij met zelfgebakken appelflappen van Edith en oliebollen van de jarige Anna! En we hebben eigengemaakte pastinaak-soep geserveerd.

Aan het einde van de ochtend hebben we alle paaltjes weer geschilderd en zijn alle kuilen van een nieuwe laagje puin voorzien. Over drie weken gaan we weer een werkdag doen, om alle reflectorpaaltjes opnieuw langs de weg te plaatsen. Zo worden we weer echt een buurtschapje!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 maart 2021

Als je dan in Corona-tijd je niet met vrouwen mag verenigen (en al helemaal niet als de avondklok is ingegaan) moet ik toch blogje over twee vrouwenprojectjes van de afgelopen weken. 

Eerder schreef ik al over wilgen die ik vorig jaar ecoline heb laten drinken. De wilgentakken heb ik in schijfjes gezaagd die ik vervolgens heb geschuurd en gelakt. Ik schreef hierover al eerder een blog

Ik had nog grote hoeveelheden van deze schijfjes. Dus daar moest een nieuw kunstwerkje bij komen.  Een vrouw die parachute springt! Het begint met het maken (lijmen) van de parachute. Om m mooi rond te maken werk ik op een ballon. Levensgevaarlijk met een (heet) lijmpistool!

Dus ik dek de ballon af met bakpapier, zodat de temperatuur overdracht niet zo direct gaat. En eigenlijk gaat dat heel soepel. Maar het is natuurlijk wel een precisie klusje en elk schijfje moet apart gelijmd.... Maar ach, naar buiten mogen we toch niet.

En als de parachute af is maak ik het vrouwtje... mooi roze! En ik geef haar ook nog een mooi rokje aan. En dan kan ik haar ophangen Aan een magneetje, zoals we alles aan ons metalen plafond ophangen...

En dan is het wachten op een mooie zonnige dag waar de zon verrassend door het daklicht valt! En je de schaduw prachtig op de spierwitte muur ziet vallen. 

Dit project heb ik begin februari afgerond. En dit weekend ontstond een volgende project. Het is nog niet helemaal af, maar toch al wel grotendeels. 

Het werk is dit weekend ontstaan. Marien heeft met onze nieuwe stagaire "de eendenkooi" gesnoeid. Dit is een constructie die lijkt op een eendenkooi, die we natuurlijk niet als zodanig gebruiken, over een van de sloten op onze kavel. Het zijn allemaal prachtige gele wilgen. En vanaf mijn werkplek in het vijverhuis keek ik de hele week verlekkerd naar de stralende gele takken. 

Er ontstond een idee om te kijken of het zou lukken om er mooie bollen van te maken. Best lastig want je moet een bol maken, uit het niets.... Zodra de vorm een beetje stabiel is kun je de vorm steeds stabieler maken door steeds maar weer nieuw door te weven. 

En je merkt dat het voor de takken letterlijk buigen of barsten is. Dus soms lukt het niet en moet je met de volgende tak verder. Maar na de eerste bol komt een tweede bol. En ik heb de smaak te pakken. Ik probeer zaterdag in de heerlijke zon eens of het ook lukt om een grotere bol te maken. Zou het lukken om een pop en mensbeeld te maken?

En zo'n grote bol is toch echt een stukje lastiger. Het duurt langer voordat de bol een soort van stabiel wordt. Als ie dat eenmaal is, dan is het ineens niet meer zo moeilijk. En dan durf ik te denken aan het bouwen van een pop. Dit moet natuurlijk wel lekker zichtbaar worden. Dus ik bouw m op op het talud dat naar de achterkant van het huis loopt. Uitkijkend op de vijver, goed zichtbaar op een groot deel van de kavel, maar ook vanaf de weg en de wandelpaden.

En zo begint BIG MAMA te groeien!

Een MAMA groter dan ik! Kwetsbaar, want je kijkt er zo doorheen. En ook de wind blaast er dwars doorheen. Maar sterk omdat de elementen er ook geen grip op hebben. 

En grappig door de plek waar ze staat, ben ik me voortdurend van haar aanwezigheid bewust. 

Zaterdagavond maak ik een begin met het vlechten van de rok en op zondag (beetje kouder) ga ik ermee door. 

En aan het eind van de middag heeft ze een jurk aan. 

Met een kleine reparatie (een tak toevoegen zet ik nog even het hoofd recht. 

En dan wordt het maandagochtend en ga ik braaf in mijn kamertje aan het werk. In de loop van de dag stromen ineens allemaal whatsapp berichtjes binnen van vrouwen die mij een aangename vrouwendag wensen!

Die Corona tijd brengt toch ook bijzondere gewoontes met zich mee!

En dan moet ik natuurlijk vanavond even gaan zitten

 . 

Want vandaag kan ik jullie hiermee nog een HELE FIJNE VROUWENDAG WENSEN! Ik groet u hartelijk met mijn twee lokale vrouwen!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 maart 2021

Vorige week is een nieuwe stagiaire Katja begonnen bij het Paradijsvogelbosje. Ze studeert Toegepaste Biologie bij het Aeres MBO. Met de Stichting Paradijsvogelbosje begeleiden we regelmatig stagiaires. Omdat wij een voedselbos ontwikkelen met veel diversiteit is het een mooie plek om te leren van biodiversiteit, vooral van planten, maar ook natuurlijk vogels en insekten.

Katja werkt mee met de lopende activiteiten in het Paradijsvogelbosje, maar ze doet ook eigen onderzoek. De belangrijkste opdracht is het inventariseren van soorten en aantallen planten op een aantal verschillende plekken op de kavel. Uiteraard hebben we vijf verschillende plekken uitgekozen, waar we ook verschillende planten kunnen verwachten. Eén plek is in de bosrand. We hebben samen kaders uitgezet van 2x2 meter. Dat is net te behappen om planten te inventariseren en groot genoeg om redelijke kans op een aantal verschillende soorten te benutten.

Katja is ook een echte vogelaar, dus daar kan ik ook van leren. De vaste gasten op de kavel herkennen we uiteraard wel, zoals koolmezen en pimpelmezen. De laatste weken kunnen we iedere dag onze 'huisbuizerd' verwelkomen. Een mooie bonte, die we daarom maar 'Bontje' noemen.

Woensdag hebben we ook de steenuilen-nestkast geïnspecteerd. Dat is sinds de plaatsing twee jaar geleden niet gebeurd. We moeten er ook flink hoog de boom in klimmen. Het is een speciale steenuil kast met een voorkamer, die er voor moet zorgen dat er geen ongewenst bezoek komt. Berucht is dat deze kasten vaak bezocht worden door boommarters, die vervolgens geen aardige dingen doen met uilen, kuikens en eieren. De voorkamer zorgt ervoor dat de boommarter het bochtje niet kan maken en onverrichterzake moet afhaken.

Als we twee schroeven losmaken, kunnen we met enige moeite het zijluik openen. En ...... ja dat nest is zeker bewoond geweest. We

schuiven de inhoud van de kast in een emmer. Twee jaar geleden hebben we er een laag zaagsel in gelegd. Daarop ligt een grote hoop poep. Dat moet toch haast wel uilenpoep zijn, ondanks dat we hier nooit steenuiltjes hebben kunnen

spotten. Maar ja, daar zijn het misschien wel uilen voor.

En we treffen nog een verrassing aan: in de voorkamer hangen twee honingraten van een klein honingbijennest. Blijkbaar is er vorig jaar een kleine bijenzwerm geweest die deze plek heeft

uitgekozen. Maar ze hebben de winter blijkbaar niet overleefd. Wel belangrijk dat we de raten weghalen, omdat die de ingang van de voorkamer naar de eigenlijke nestruimte blokkeren.

We zullen met aandacht de kast blijven spotten.

Welkom Katja, fijne stage gewenst en leuk om samen te werken!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 14 februari 2021

De afgelopen zomer heb ik samen met stagiaire Micha al gewerkt aan een beheerplan voor de vijver. En toen hebben we de rietkraag zo ver mogelijk weggemaaid. Zover als we erbij konden met de balkmaaier en met de bosmaaier. Maar het riet staat tot meer dan twee meter uit de oever, dus de laatste halve meter konden we niet bereiken.

Welnu, met deze ijsperiode, eens in de tien jaar, een goede gelegenheid om het resterende riet te maaien. Dat doet mij denken aan het oude ambacht van rietsnijder, zoals dat tegenwoordig nog maar in een paar plekken in Nederland wordt uitgevoerd. Ik zie nog wel eens stapels riet liggen in de Amblasserwaard. De oude rietsnijders maakten ook gebruik van ijsperioden om het moeilijk bereikbare riet te snijden wanneer je op het ijs kon staan.

We vertrouwen het ijs echter niet helemaal. Vooral niet waar er een dikke laag sneeuw op ligt. Af en toe hoor ik het dan ook kraken als ik mij op het ijs waag, met de zeis in de hand. Gelukkig gaat het goed in de grote vijver. Met de hark haal ik de restanten van de vijver.

En dan pas ik dezelfde truc toe op de paddenpoel. Daar ligt nog meer sneeuw, en inderdaad zak ik daar tot twee keer toe door het sneeuw-ijs. Meer dan een natte poot houd ik er niet aan over.

Het riet is natuurlijk al dood, maar toch helpt het wel om de restanten weg te halen, want dan kan in het voorjaar de zon ongehinderd in het water doordringen. En ook voorkomen we zo dat er teveel organisch materiaal gaat rotten in de vijver. En het voelt toch wel als een heroïsch klusje. :-) En vooral in de Paddenpoel is het verschil heel goed te zien!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 14 februari 2021

The things you do for love!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 10 februari 2021

Wat een sneeuw. Het is jaren geleden dat we dit gezien hebben. Het is ook voor het eerst sinds de 6 jaar dat wij hier leven, dat heel Oosterwold onder een sneeuwlaag ligt. Prachtig om te wandelen, hoewel je soms strand in de sneeuwduinen. Nog beter is om de langlauf-ski's onder te binden.

Wij zijn absolute beginners; we hebben een paar wintervakanties de latten ondergebonden. Alleen langlaufen, skieën gaat ons beiden te snel. Dus liggen onze latten al ruim twintig jaar in de schuur. Ze zijn er één keer eerder uitgekomen, maar dat was nog in onze vorige woonplaats Hoofddorp.

Nu doet zich weer een gelegenheid voor. En wat is er mooier dan dat je direct vanuit je eigen woning kunt beginnen met langlaufen. De sneeuw is nog zo vers dat je zelf je spoor kunt maken (loipe in het ski-duits).

Gisteren hebben we in de namiddag het laatste uurtje zon benut om een ronde om de bosstrook te skieën. Met de sneeuw en laagstaande zon geeft dat prachtig licht op een prachtig landschap. Leuk ook om alle dierensporen in de sneeuw aan te treffen. We zijn niet alleen!

Vandaag zijn we midden op de dag gaan langlaufen. Wat een stralend wit licht ketst er terug van al die sneeuw. Tot diep in de bosstrook dringt de zon in de winter door en geeft ook prachtige schaduw en licht patronen. Ook een goede gelegenheid om van een afstand naar onze groeiende wijk te kijken, die langzaamaan aansluiting vindt bij andere wijken.

We skieën aan de andere kant van de bosstrook terug, en zien dan de John Lockeweg met de vele huizen in aanbouw. Dit zijn wel dagen dat je opnieuw beseft hoe ooi Oosterwold wordt, en welke potentie het heeft om nog mooier te worden.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 10 februari 2021

Fantastisch natuurlijk die sneeuw. Maar als die sneeuw op de zonnepanelen blijft liggen, dan wek je geen stroom op. En zeker als het zonnetje doorbreekt dan wil je in de winter wel profiteren van die energie. Ons dak was niet helemaal bedekt, maar zeker voor de helft wel. Wij hebben zonnepanelen die in twee serie-geschakelde lussen de stroom opwekken en doorgeven aan de omvormer. Dat betekent dat als er ergens in de lus een paneel geen stroom levert, dat de hele lus dienst weigert.

Tijd voor een list. We hebben een telescoop steel, die we doorgaans gebruiken om (heel zelden hoor!) de ramen te wassen. Nu kunnen we daar een wisser op monteren. Daarmee kunnen we zo'n drie meter verder reiken dan mijn hand. Dan kan ik met een sprongetje bijna bovenaan het dak komen. Een behoorlijke sneeuwlawine komt dan naar beneden zeilen, dus het heeft zin om even terug te springen. Voor de nok moet ik op een keukentrap gaan staan. Dus ja, ik heb ook nog een sneeuwdouche gehad, want terugstappen is er dan niet bij.

Het resultaat mag er zijn. 's Ochtends voor het schoonmaken bleef de omvormer staan onder de kilowatt. En daarna schoot de stroomopbrengst door tot bijna 5 kilowatt. Zo hebben we de afgelopen twee dagen toch enkele tientallen kilowatts meer opgewekt. Kunnen we goed gebruiken omdat we in de winter toch meer stroom gebruiken.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 08 februari 2021

En toen was het plotseling toch nog winter! Eigenlijk kwamen we afgelopen zaterdag tot niets. Lockdown en noodweer in aankomst. We waren, zeg maar, druk met wachten. De voorspellingen waren onheilspellend: tot 30 cm sneeuw. Dus toen we zondagochtend opstonden waren we wel een beetje opgelucht en teleurgesteld tegelijkertijd. Maar koud was het wel, vooral als je je kop in de wind stak. De miniscule sneeuwvlokjes kolkten rondom het huis. Toch is dat moeilijk vast te leggen op een foto. Zelfs een filmpje dat ik maakte uit het raam ziet er vaal uit in vergelijking tot 'the real thing'.

Bijzonder was ook dat de sneeuw in de luwte van de westgevel alle ruiten bedekt. Alsof we in een cocon zitten, met een paar gaatjes om doorheen te loeren naar het winterlandschap.

Vannacht ging het weer sneeuwen, en het sneeuwt nog door! De wind is niet meer zo sterk, dus ook een goed moment om even de deur uit te gaan en een kleine inspectie over de kavel te maken. Je kunt mooi zien, dat de sneeuw over de vlakte komt aanstriemen, en neerdaalt achter alle obstakels. Met name tussen de struiken en bij de greppel aan de kant van de Paradijsvogelweg ontstaat zomaar een hele golf, als een bevroren branding aan het strand!

Vogels hebben het niet makkelijk om eten te vinden. Leuk om voor het eerst een Graspieper te zien. En de Grote Bonte Specht is op zijn manier bezig om eten te vinden: hij hakt mijn vogelvoertafel om!

Onze kavelweg is door twee grote tractoren met schuivers begaanbaar gemaakt. Fantastisch, en ook bijzonder, want ik heb geen idee wie het zijn. Iemand een idee? Dat creëert ook sneeuwwallen naast de weg.

Voordat ik er met de auto uit kan, moet ik eerst nog een half uurtje scheppen. Maar als het niet hoeft, wachten we wel op tijden met iets meer rij-confort.

Hoewel we dus voor het grootste deel van de tijd binnen zitten, is het toch ook mooi om een paar kiekjes te maken en te delen. We willen toch alle seizoenen meemaken in Oosterwold?

Noot achteraf: inmiddels is bekend wie de held is die sneeuwschuivers heeft geregeld......