- Gegevens
- Geschreven door Marien en Marie-José
Afgelopen donderdag werd ik 's ochtends opgeschrikt door het geluid van kettingzagen. Ik dacht eerst dat ze vanuit Staatsbosbeheer begonnen waren met het beheer van de bosstrook. Maar bij nader inzien blijkt dat een aantal mensen in opdracht van de gemeente bezig zijn om de grote iepen langs de Paradijsvogelweg om te zagen.
We hebben hierover wel een bericht gelezen in de nieuwsbrief en op de website MaakOosterwold . Daar lezen we:
"De gemeente Almere heeft de iepen van de Goudplevierweg en de Paradijsvogelweg laten onderzoeken. De conclusie van dit onderzoek is dat de iepen last hebben van ‘uitgestelde onverenigbaarheid’. Uitgestelde onverenigbaarheid is het op latere leeftijd ‘afstoten’ van de ent (het bovengrondse deel) van de onderstam waardoor ze kunnen omvallen.
Een vervolgonderzoek is nodig om mogelijke schade te voorkomen en deze risico’s nader in kaart te brengen. Het advies- en ingenieursbureau Groenadvies Amsterdam start in week 46 (vanaf 14 november 2022) met het onderzoek. Dit vervolgonderzoek bestaat uit een aantal trekproeven. Hierbij wordt gekeken hoe de bomen reageren als er aan getrokken wordt. In principe blijven deze bomen gewoon staan.
Daarnaast graaft het adviseursbureau een aantal bomen vrij om te kijken hoe de ent-onderstam zich heeft ontwikkeld. Voor deze bomen geldt dat ze na het onderzoek niet meer levensvatbaar zijn. Dit onderzoek is nodig om een goed beeld te krijgen van het probleem."
Maar wat is 'een aantal bomen'? Wat ik direct zag, was meer dan een aantal. Ik ben naar de uitvoerders toegelopen en gevraagd wat ze aan het doen waren. Daarbij werd toegelicht dat zij de opdracht hadden om veertien iepen om te zagen. Veertien! Dat is geen onderzoek. Dat is preventief ruimen! Op één boom na, die al dood was, zien alle omgezaagde iepen er gezond uit. Vol in het blad. Geen rot in de omgezaagde stammen.
Er is al jaren gedoe over deze Iepen. Ambtenaren hebben zich al eerder uitgesproken dat ze het liefst een rij of zelfs alle Iepen zouden willen omzagen.
Van onderzoek onder het maaiveld, is tot op heden geen enkel spoor.
Bewoners waaronder wijzelf hebben hun plek in Oosterwold vaak juist uitgekozen omdat ze in de nabijheid van deze fantastische volwassen Iepen wilden wonen.
Er is veel te doen over Stikstof en CO2. Het spreekt voor zichzelf dat iedere Iep langs de Paradijsvogelweg of Goudplevierweg voor tonnen aan Stikstof en CO2 bindt. 't Zijn immers mooie volwassenbomen. Als je zo'n boom omzaagt, duurt het wel twintig jaar voordat een nieuw geplante boom evenveel CO2 en Stikstof bindt per jaar. In het Bomenkader laat de gemeente dit zelf in een mooi figuur zien.
Wij hebben net als iedere andere Oosterwolder bij de start van ons project ecologisch onderzoek moeten doen. Daarbij is er vanuit gegaan dat de dubbele bomenrij langs de Paradijsvogelweg onderdeel uitmaakt van de ecologische hoofdstructuur. Zo staat het ook in het Bomenkader, opgesteld door de gemeente Almere. Ze behoren tot de meest volwassen bomen in heel Zuidelijk Flevoland en Almere. Ze zijn ook belangrijk als orientatieroute voor vleermuizen in de regio.
Onze ecoloog Ben Kruijsen ontdekte op de stammen van de Iepen zeldzame mossoorten die hij nergens anders in Nederland heeft aangetroffen.
Door veertien bomen uit de rij weg te zagen wordt ook de continuïteit van de bomenrij doorbroken. Alleen al dat doorbreken maakt, dat de overgebleven bomen kwetsbaarder worden voor storm. Hun goede buur is immers verdwenen en die eerste boom na het gat in de rij, moet de volle laag in z'n eentje opvangen. En dan kan de gemeente zeggen: zie je wel!
Het argument waarmee de gemeente telkens schermt, is dat de bomen zouden kunnen omvallen en dat ze ziek zijn. Ja, als het stormt valt er wel eens een boom om. Maar als je het nieuws volgt, vallen er heel vaak ook gezonde bomen om. Dat is grotendeels toeval. En als het windkracht 12 waait, dan stuurt niemand z'n kinderen op de fiets alleen over de Paradijsvogelweg. Het probleem is dat je onder het mom van veiligheid alles kapot kunt maken, zolang je dat niet afweegt tegen de waarde die die bomen vertegenwoordigen: cultureel, milieutechnisch, ecologisch, stikstofproblemen enz. En die afweging wordt niet gemaakt. Als je alle bomen die misschien niet voor honderd procent betrouwbaar zijn, preventief gaat ruimen, dan pleeg je kaalslag, en draag je bij aan klimaatschade, nog afgezien van de culturele schade die voor tientallen jaren onherstelbaar zal blijven.
De hamvraag, naar aanleiding van de aankondiging van de gemeente is natuurlijk: als je onderzoek doet, om de bomen te sparen, dan ga je toch eerst één boom onderzoeken en uitgraven? En als je dan nog twijfelt, misschien nog één boom. Maar bij voorbaat 14 bomen omzagen is geen onderzoek. Dat is vernietiging.
Wat gebeurt er nu verder? Uiteraard wordt er een soort onderzoek gedaan. Maar omdat de aangerichte schade al zo groot is, is er de gemeente veel aan gelegen dat de uitkomst van dat onderzoek wordt, dat de bomen te ziek zijn en dat ze gerooid moeten worden. Anders zouden ze aangesproken kunnen worden, dat ze disproportionele schade hebben toegebracht.
Het kan er bij mij, ook als onderzoeker en methodoloog niet in dat de gemeente zo grof te werk gaat. Ik kan het ook niet anders uitleggen, als dat de gemeente voorsorteert op het ruimen van al deze waardevolle bomen.
Wat het met mij doet? Ik word er vooral heel verdrietig en moedeloos van. Die bomen zijn na jaren een stuk van mijn ziel geworden, en iedere omgezaagde boom is een kras op mijn ziel. Vooral vanwege de harteloosheid die uit deze actie spreekt. Dat wordt nog versterkt door de misleidende toelichting: 'een aantal', je verwacht dat alles wordt gedaan om levens van bomen te sparen. Veertien bomen preventief ruimen, die wellicht ook kerngezond kunnen zijn. Dat is destructief, misleidend, respectloos en nu al onherstelbaar.
In Oosterwold moeten wij als bewoners een duurzame wijk inrichten. Maar als de gemeente de meest waardevolle bomen omhakt, gaat het niet lukken met die duurzame, organische ontwikkeling.
Dat respect lees ik nog wel in een citaat van één van de peetvaders van Almere, die in 2008, twee weken voor zijn dood het voor zich sprekende citaat liet optekenen.
(PS: Op de foto met uitvoerders zijn de gezichten geblurd)
- Gegevens
- Geschreven door Marien
In de droge zomermaanden hebben we deels water kunnen g
even uit onze grote vijver, maar toch ook van leidingwater gebruik moeten maken omdat we niet de hele tuin kunnen bereiken met de pomp en slangen.
Toen het Waterschap in de zomer aankondigde dat in de nieuwe Waterverordening een meldingsplicht zou gelden voor het slaan van putten in Oosterwold, heb ik een zienswijze ingediend, dat het mij wenselijk lijkt dat het Waterschap eerst zorg draagt voor een integraal waterbeheerplan, dat voorziet in voldoende water in de zomer. Mede uit nieuwsgierigheid, hoe zo'n melding dan wel zou verlopen, heb ik de proef op de som genomen.
Het leek ons toch al een goed plan om een put te slaan. Wij beschikken zelf niet over een sloot waar in droge periodes water aangevoerd kan worden. Zelfs als het Waterschap 
de bestaande sloten zou vullen.
We hebben PulTechniek uit Putten bereid gevonden om een put te slaan. We hebben dit eerst gemeld bij de omgevingsdienst. En daarna nog eens bij het Waterschap. Voorheen kon je een put laten spuiten. Dat gebeurde met een soort hogedruk spuit. Dat is goedkoper en minder werk. En bovendien kan de uitvoerder zowat overal zo'n installatie aan de slag. Maar dat mag niet meer, omdat de overheden vrezen dat daarmee de verschillende lagen van de grond en daarmee waterlagen in contact met elkaar komen. Daarom moet het gat geboord worden. Dat noemen ze een 
spoelboring. En daarvoor gebruikt PulTechniek een 
rupsvoertuig van 4 meter lang, dus daar moet je wel rekening mee houden als de je locatie bepaalt voor de bron. Van tevoren had ik al gehoord van de uitvoerder dat hij gecertificeerd is voor de uitvoering van spoelboringen en in dat gesprek klonk trots door dat hij zich zorgvuldig aan het protocol houdt. Na afloop levert hij ook een rapport op van de uitvoering van de boring.
We kregen vrij snel goedkeuring van de Omgevingsdienst om de put te laten slaan. Het Waterschap stuurde een formulier en vroeg daarna nog meer informatie. Ook eist het Waterschap dat je de boring vier weken van tevoren aanvraagt, terwijl de omgevingsdienst tevreden is als het twee weken van tevoren wordt aangevraagd. Opgeteld bij de weken afstemming met het Waterschap dus een behoorlijke rompslomp. Je krijgt ook de indruk dat de Omgevingsdienst en het Waterschap niet met elkaar afstemmen. Dat bevreemt 
omdat de omgevingsdienst toch de verschillende overheden bundelt? Of is het in de praktijk toch alleen de Provincie?
Kortom, donderdag om 9.00 uur stond de vrachtwagen voor de deur. Met een kleine kraan om te graven en de boorinstallatie. We hebben de locatie zo gekozen, dat de boormachine met rupsbanden over de hele oprit rijdt en langs het 
huis totdat hij op de tuin stuit. Dat was zo ongeveer ook de enige plek waar het apparaat kon komen.
Ik hoorde pas die ochtend dat er een flinke bak werd neergezet, dus heb ik fanatiek zoveel mogelijk planten uitgespit om ze te redden van de modderdood....
Het was ook bijzonder om te horen van de eigenaar dat hij als werktuigbouwkundige zelf deze machine heeft ontwikkeld, zodanig dat het mogelijk wordt om voor particulieren putten te boren van bescheiden afmetingen, en voor een betaalbare prijs (nog altijd zo'n 1600 euro).
Eerst wordt een stalen koker ingegraven, waarbinnen de boring zal plaatsvinden. Dan plaatsen ze met de kraan een stalen bak (zonder bodem) om deze koker. Daar komt een plastic folie in, met een gat rondom de koker, zodat het water wordt opgevangen.
Daarna wordt de boor in stelling gebracht. De buis van de boor is hol, en daardoor wordt met een pomp water gespoten. Tijdens het boren wordt zo het losgeboorde zand en klei en veen naar boven gespoeld en opgevangen.
De boor bestaat uit allemaal elementen van zo'n 4 meter lang die machinaal in elkaar worden geschroefd. De machine begint dus met één lengte van 4 meter, en kan, als het moet tot een diepte van 40 meter boren. Maar bij ons mag dat niet, omdat de bodem onder 20 meter onder NAP beschermd drinkwatergebied is. Rekening houdend met een maaiveld van 4,7 meter onder NAP, mogen we ongeveer 14 meter boren.
Tijdens het boren bekijkt de uitvoerder per meter wat voor grond er uit de boorput komt. Ze vangen dit op met een emmer. Als ze het water afgieten blijft voldoende monster over om te beoordelen wat de grondsamenstelling is. 
De reden hiervoor is dat alleen de zanderige lagen geschikt zijn om 
water te verplaatsen. De kleilagen zijn zo dicht dat ze ook zo goed als ondoordringbaar zijn voor water. Daaruit krijg je dus geen water. Zo ligt er in de loop van de ochtend op het dekzeil een rijtje met monsters, ter beoordeling.
De omgevingsdienst had al gevraagd hoe laat de uitvoerder zou gaan boren. En even voor elf uur kwamen twee mensen langs om de boring te controleren. Er werd vriendelijk overlegd met de uitvoerder, en het voelt goed dat de omgevingsdienst veel zorg besteedt aan de 
zorgvuldigheid van de uitvoering.
Nadat de uitvoerder 12,5 meter diepte had bereikt constateerde hij dat dieper gaan geen zin heeft, omdat daar een kleilaag begint. Daarom is onze put op 12,5 meter gestopt. Er is nu dus een gat geboord, maar er zit nog geen pijp in. Die wordt nu gemaakt, met eerst een filterstuk met kleine spleetjes overlangs. Er worden van een stuk tyleenbuis afstandhouders gemaakt die ervoor moeten zorgen dat de buis in het midden van het boorgat blijft.
Het filterstuk wordt met 
pvc-buizen verlengd totdat de pijp boven de grond uitsteekt.
Daarna wordt er eerst grof filterzand in het boorgat gestrooid, dus rondom (en niet in de pijp). Dat filterzand zorgt ervoor dat het water kan doorstromen, maar dat er geen klei- en veendeeltjes de pijp in komen.
Vervolgens wordt met een paar zakken kleikorrels de bovenlaag waterdicht afgesloten, zodat er geen contact ontstaat tussen de onderlagen met zuiver water en de bovenlaag, waar met regenwater vervuiling mee zou kunnen spoelen. Die kleikorrels zetten uit in de grond, en vormen dan weer een ondoordringbare laag. Mooi dat zo'n eenvoudig middel zo effectief is.
Vervolgens eerst de stalen koker weer verwijderd en daarna de stalen bak. Dan blijft er een hoop modderig zand over, waaronder de plastic folie, die voorzichtig wordt weggetrokken. Dat modderige zand krijgt wel weer een plekje in de tuin.
De PVC buis wordt op de juiste hoogte afgezaagd met een haakse 
slijper.Vervolgens pompt de uitvoerder met z'n industriële pomp al het vuile water met kleiresten uit de put, totdat er schoon water naar boven komt.
Van een kunststof tegel en een pallet wordt een plateau'tje geïmproviseerd, waarop de pomp kan worden opgesteld.
Nu wordt de pvc-buis afgesloten met een dop waardoor een tyleenbuis past, die wordt aangesloten op de pomp. Nu nog een verlengsnoer, en kan
de pomp z'n werk doen. Eerst vullen, want anders pompt ie droog. En dan hebben we water! en met flinke waterdruk. Daar kan mijn buitenkraantje voor leidingwater niet aan tippen!
Het is een goed gevoel dat ik volgend seizoen de hele tuin rondom deze bron met eigen water kan beregenen. Evenals het grasdak op de woning. Dat scheelt al gauw een aantal kuub leidingwater. Ook weer een stapje duurzamer.
Dan is het alleen nog wachten op een goed waterbeheerplan waarmee het Waterschap en gemeente zorgen dat het grondwaterpeil in droge periodes
op peil blijft. Anders dan krijgen we ongetwijfeld te maken met versnelde bodemdaling. Dat is de volgende opgave, waarvoor we aan de slag gaan met de gemeente en het waterschap en wellicht ook de gemeente.
Voor nu is de nieuwe pomp een mooie aanwinst voor ons voedselbos. Er moet nog een mooie plateau en ombouw gemaakt. Dat is een goed klusje voor mij alleen.
En uiteraard weer een mooie gelegenheid voor een actie fotoverslag.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Eind mei hadden we een calamiteit, omdat een busje dat post kwam brengen bij buurvrouw 4LittleDreams ons straatnaambord inclusief paal omver had gereden.
Dat leek op een simpele schade dat we in een korte administratieve handeling met PostNL zouden kunnen afhandelen. Niets was minder waar. Eerst konden we PTT niet bereiken. Toen hebben we het schadeformulier naar hun hoofdkantoor gestuurd. 
Bleek, dat het busje formeel niet van PostNL was, maar van een 
onderaannemer. Het kwam zodanig in een impasse terecht, dat we de verzekering van de Vereniging hebben aangesproken om rechtsbijstand te verlenen. Dat heeft dus geduurd tot vorige week. Maar toen kregen we toch groen licht voor het vervangen van de kapotte paal en borden.
De nieuwe paal en borden hebben we vanmiddag geplaatst. Zo ziet het er weer spik en span uit. Het is toch de entree van de wijk!
Blij dat het weer geregeld is.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Op de informatieavond voor Heg en Landschap hebben we weer inspiratie opgedaan om de Workshop Ontwerp je Eigen Kavelbeplanting te geven. En we hebben al drie aanmeldingen! Er kunnen er nog maximaal vijf bij. Twee avonden 19 oktober en 2 november, en een individueel coachingsgesprek er tussenin. Aanmelding welkom, liefst vòòr 12 oktober. Zie verder de tekst op de flyer hieronder.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Gisterenavond heeft Marie-José de informatieavond voor de Boomplantactie Oosterwold gehouden. Ik was samen met Johan Neuts naar het Waterschap om in te spreken voor beter waterbeheer in droge periodes. Dus aan het einde van de avond mocht ik nog even aanschuiven en deze foto maken van het kleine groepje, dat graag meer informatie wil over de soorten en bestelling.
Veel informatie is ook terug te vinden op het verslag dat we vorig jaar van de infomatieavond hebben gemaakt.
Het was dit jaar een klein groepje van 10 mensen. Zeker ook heel gezellig.
Vanochtend sprak ik Lex Roeleveld van Stichting Heg en Landschap, en hij wist mij te bevestigen dat de extra soorten op de lijst inderdaad verkrijgbaar zijn.
Ook zijn er nog een paar extra soorten bijgekomen: Larix, Wilde Clematis (ofwel Bosrank) en Wilde Peer. Dat biedt een mooie aanvulling op het assortiment. Larix is een mooie naaldboom. En Wilde Peer 
groeit ook heel goed in een gemengde haag, zoals ik op vakantie in Normandië heb kunnen constateren.
Mensen die de Bestellijst opnieuw downloaden treffen deze soorten aan in de lijst.
Mensen die al besteld hebben en toch nog extra willen bestellen kunnen dit per email laten weten.
NB: De deadline is 14 oktober, maar het loopt aardig storm en 25.000 stuks is een absoluut maximum dit jaar. Dus wacht niet te lang. Mogelijk moet ik de aanmelding eerder stoppen.
We maken er weer een feestje van op 9 december
- Gegevens
- Geschreven door Marien
In overleg met de Stichting Heg en Landschap organiseren we dit jaar weer een Boomplantaktie Oosterwold.
Net als vorig jaar organiseren we vanuit de Stichting Paradijsvogelbosje een gezamenlijke bestellijst, waarbij we regelen dat de bestellingen op locatie in Oosterwold worden afgeleverd. Dat levert ieder jaar weer leuke dagen met mooie ontmoetingen en gesprekken, en ook fantastisch plantgoed op.
Er zijn een aantal aandachtspunten dit jaar:
Heg en Landschap heeft de bestelling in Oosterwold gelimiteerd tot 25.000 stuks. Daar gaan we niet overheen. Dat betekent dat we proberen iedereen te bedienen. Bij overtekening kunnen we in overleg met Heg en Landschap wellicht grote bestellingen met grote aantallen per soort inperken / afromen. Hopelijk is dat niet nodig. Ook proberen we vroege bestellingen te honoreren.
In overleg proberen we een paar extra soorten geregeld te krijgen: Paardekastanje, Klimmende Kamperfoelie en Walnoot. Je kunt deze invullen op de bestellijst, maar de levering is onder voorbehoud. Mogelijk kunnen er ook nog wat prijsverschillen ontstaan, bijvoorbeeld als de kweker authentiek Nederlands genetisch materiaal kan leveren. De Soortenlijst (dit is geen bestelformulier) kan je HIER downloaden.
De bestellijst werkt hetzelfde als vorig jaar: je kunt deze BESTELLIJST HIER downloaden. Vul op het eerste werkblad de aanmeldgegevens in, en op het tweede werkblad de bestelling. Stuur de bestellijst op ALS EXCELL. Bestellingen als pdf. opgestuurd kunnen we niet in behandeling nemen!
De deadline voor bestellingen is uiterlijk 14 oktober. Latere inzendingen worden niet in behandeling genomen.
Voor belangstellenden houden we weer een informatieavond op dinsdag 27 september om 20:00 uur. Het bijwonen van deze informatieavond is niet verplicht. Veel initiatieven hebben al eerder besteld en weten prima hoe en wat. Voor belangstellenden wordt dit vast weer een leuke bijeenkomst met ruimte voor uitwisseling, zowel over de wijze van bestellen als ook de keuze uit de soorten en inpassen in het ontwerp van je kavelbeplanting. Save the date!
De afleverdatum voor het plantgoed is al bekend: vrijdag 9 december. Er komt maar één leverdatum. Save the date!
NB: Maak gebruik van deze gezamenlijke bestel-actie Oosterwold. Bestellingen die buiten deze actie om apart naar Heg en Landschap worden gestuurd, kunnen niet samen met de grote bestelling in Oosterwold afgeleverd worden.
Het meeste plantgoed wordt geleverd in bossen van 25 stuks, gebundeld, en zonder pot of aarde. Heb je teveel aan één bos van 25, maak dan met anderen afspraken over het delen van een bos via Marktplaats Oosterwold. Het is belangrijk dat we niet teveel bestellen en daardoor over de limiet van 25.000 heen gaan.
Het wordt vast weer een mooie Boomplantaktie met een leuke informatieavond en uitlevering van fantastisch plantgoed. We zien de bestellingen graag tegemoet. En voor velen: tot de informatieavond op dinsdag 27 september en uitlevering op 9 december.
- Gegevens
- Geschreven door Marien en Marie-José
Gisteren hebben we een traditie nieuw leven in geblazen: Paradijsvogel Podium hebben we het genoemd. De afgelopen jaren hebben we vaker een muziek- en theaterpresentatie gehouden. Door Corona was daar de klad in gekomen, maar graag pakken we de draad op.
We hebben getwijfeld of we de presentatie in het Amfitheater zouden houden, maar het leek ons toch te donker, iets te koud, en te veel muggen 's avonds buiten. Dus hebben we de 
Tuinkamer ingericht. Tafels 
eruit; dan voelt het meteen weer als een grote ruimte!
Voor de uitvoerenden hebben we van tevoren een linzen-courgettesoep gemaakt, met broodjes en een Quinoa-salade. En een kruisbessentaart. Kortom de catering was op orde. Het weer was geweldig, dus we hebben buiten in een grote kring gegeten.
Marie-José opende de avond en zong drie liederen van Brahms.
Beatrijs speelden een Sonate van Loeillet op tenor-blokfluit begeleid door Wilma op de piano.
Onze dochter Irene zong een klassieker: Se tu ma mia, toegeschreven aan Pergolesi. En samen met Marie-José een duet van Purcell.
Ruud speelde een improvisatie solo op trompet. Marien zong en begeleide zichzelf in een lied van Frank Bridge en twee liederen van Vaughan-Williams.
Wilma zong een Engels volkslied, the Ashtree, begeleid door Christof.
Carolien en Truus zongen twee duetten van Brahms, begeleid door Marien.
Tot slot zongen vijf leden van het zang-oktet 'Kamer 2.04', Saska, Mureen, Ad, Hans en Jan liederen van Hindemith en Mendelssohn.
Veel zang deze keer, en toch zeer afwisselend met een grote groep uitvoerenden.
Leuk ook dat iedereen de moeite neemt om zelf de uitvoering in te leiden met een korte toelichting. Zo krijgt ieder stuk een persoonlijk noot.
Na afloop wordt er uiteraard nagepraat met een drankje en hapje. Leuk dat velen ook wat extra te eten en te drinken hebben meegenomen. Hartverwarmend in alle opzichte.
Graag maken we hier weer een traditie van, zodat we vier keer per jaar zo'n open Paradijsvogel Podium kunnen houden. Daar werden al meteen nieuwe plannen voor gesmeed. Ook nieuwe aanmeldingen zijn uiteraard meer dan welkom.
Onze voorlopige data (onder voorbehoud) zijn: 8 oktober, 17 december, 15 april en 24 juni. Locatie: Paradijsvogelbosje, in Juni in het Amfitheater en de andere keren in de Tuinkamer.
Ook voor deze keer: super veel dank voor alle uitvoerenden en leuk dat er mensen kwamen luisteren. Tot een volgende keer!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Afgelopen zondag hebben we niet alleen onze weg ingewijd, maar ook een lezing gehouden in de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje, over Frederik van Eeden. Hij is de naamgever van onze weg, en niet voor niets. Volgens de bedenkers van de straatnamen moesten we namen kiezen van Grote Denkers en sociale vernieuwers. Oorspronkelijk had de naamgevingscommissie voor ons de naam van Robert Fruin in gedachten. Dat vonden we niet klinken. Toen bleek dat deze Fruin het niet zo op had met algemeen stemrecht, hebben we dat aangegrepen om een andere straatnaam te vragen. Daarbij hebben we een lijstje ingediend waarop Frederik van Eedenweg als eerste prijkte. Zo is het gekomen.
We hebben beide wel De Kleine Johannes gelezen in onze schooltijd, en we wisten ook van de Kolonie Walden, maar verder niet zoveel. Dus het was heel leuk en interessant om de presentatie van Roel Jonker van het Frederik van Eeden Genootschap bij te wonen. Hier zien we Frederik staan voor één van de hutjes die op Walden zijn gebouwd.
Na alle Corona perikelen vind ik het nog steeds niet gewoon dat we een flinke groep mensen in onze Tuinkamer kunnen verwelkomen. Maar daar is die wel voor gemaakt! We wisten niet van tevoren hoeveel buren de lezing zouden bezoeken, maar al een half uur van tevoren stromen ze binnen.
We hebben de beamer gereed gezet, en zo'n dertig stoelen, maar we moeten er zelfs nog wat bijzetten. Het voelt ook feestelijk, en sommigen hebben al lawaai-instrumenten bij zich voor de volgende inwijding van de Frederik van Eedenweg. Vandaar deze compromitterende foto van Jan en Harry.
Roel Jonker heeft veel te vertellen, maar maakt er graag zelf ook een uitje van en heeft zijn vrouw ook meegenomen. Jannie, die voor de lezing het contact heeft gelegd, raakt al snel persoonlijk in gesprek met Roel en zijn vrouw.
Roel leest enkele gedichten voor en fragmenten uit De Klein Johannes. Direct valt weer op wat een innemende en poetische taal Frederik van Eeden schrijft. Frederik van Eeden maakte veel contacten in binnen- en buitenland, 
in artistieke kringen van schrijvers, en vooruitstrevende artsen en psychiaters, tot en met Freud. Hij reisde ook veel en in Amerika deed hij bij Thoreau inspiratie op voor een sociale 
Kolonie, die hij naar het voorbeeld van Thoreau ook Walden noemde. Die verrees in Bussum, mede met steun van de familie van zijn toenmalige vrouw Martha van Floten en andere gegoede kringen.
Walden was niet een enorm succes, door de botsing van idealisme en gebrek aan praktische uitwerking. Volgens Van Eeden moest je 
alleen werken als je er zin in had, en zo waren er veel die in de Kolonie wilden zijn, zonder bij te dragen aan de productie van eten, landbouw, bouwen enz. Wel lijkt een bakkerij enkele jaren succesvol, todat deze na ruzies uit Walden vertrekt, maar wel de naam Bakkerij Walden blijft voeren.
Het was een roerige tijd tussen 1898 en 1907, en de jaren erna leiden naar de Eerste Wereldoorlog, waarin Nederland weliswaar neutraal was, maar het ontnam Frederik van Eeden wel veel internationale contacten.
Aan het einde van zijn leven zou Frederik van Eeden geestelijk zijn gaan 'dwalen'. Alzheimer en Parkinson worden genoemd. Een filmpje doet mij ook wel denken aan psychiatrische toestand. We zullen het nooit weten. Frederik van Eeden zal wel verbitterd zijn geraakt door het verlies van contacten met kunstenaars en internationale voorvechters van sociale vernieuwing. De dood van zijn zoon Paul, heeft geleid tot het boek Paul's ontwaken, maar heeft grote impact op zijn leven. En z'n financiële situatie zal er ook niet aan hebben bijgedragen. Wel schijnt hij met zijn tweede vrouw Betsy van Hoogstraten een aantal jaren gelukkig te hebben samengeleefd. Voor onze wijk is het nog een leuk weetje, dat Frederik van Eeden ook schreef onder het pseudoniem Cornelis Paradijs. Dan zitten we met de Paradijsvoelweg en het Paradijsvogelbosje toch dicht bij dezelfde bron van inspiratie.......
Roel en z'n vrouw lopen nog mee in de stoet voor de inwijding, wat gelegenheid biedt voor een goed belichte foto. Roel, en de 'rituelen commissie', dank voor het organiseren. Het was informatief, leuk en gezellig. En hiervoor hebben we de Tuinkamer zeker ook gebouwd.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Afgelopen zondag hebben we met de bewoners van de wijk de Frederik van Eedenweg feestelijk ingewijd. Dat begon 's middags met een lezing over Frederik van Eeden, waaraan we een aparte blog zullen wijden.
Daarna verzamelden we bij de noordelijke oprit vanaf de 
Paradijsvogelweg. Daar heeft Zilla de ceremonie ingeleid, waarna officieel de weg werd geopend door het doorknippen van het vlaggetjeskoord door de jongste bewoners (die een schaar konden vasthouden). Daarna ging de optocht op luidruchtige wijze met rammelende blikken en muziekinstrumenten wandelen door de hele lus die de Frederik van Eedenweg maakt. Voorop loopt Kia met de vlag met logo die Marie-José speciaal heeft gemaakt met Cyanotype blauwdruk. Bram op de tractor, Henri op klompen, Vera met rammelende blikjes. Het lijkt Luilak wel!
Aan de zuidzijde heeft jan een ereboog gezet met vlaggetjes en een riante tafel samengesteld uit vijf picknick-tafels.
Daar aangekomen zingen we met z'n allen het lied 'Onze Weg', waarvoor Beatrijs een nieuwe tekst heeft gemaakt. Beatrijs op de gitaar en zingend met 
microfoon. Marien heeft de electrische piano en luidsprekers meegetorst.
Daarna is er natuurlijk feestelijk drinken en eten, zoals we traditioneel buurtborrels houden, een goede traditie om in ere te houden.
Wat is het heerlijk, dat er zoveel unaniem enthousiasme is voor de keuze van het type weg, het overleg om in drie jaar zover te komen, en natuurlijk het mooie eindresultaat. Hulde ook voor de aannemer Erik Brouwer Bestratingen, met Jaap als voorman en collega's!
En goed om met een lekker feestje in te wijden. Tevens heten we onze nieuwe buren Leendert en Linda welkom. Voor de hele buurt een gelegenheid om ook bij te praten, voor de kinderen om op de weg te spelen. En om de jongstgeboren bewoner, Frederieke te bewonderen.
En natuurlijk weer een reden voor een fotoverslagje.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Vorige week zijn de werkzaamheden aan de Frederik van Eedenweg afgerond. We hebben een weg!
Behalve dat de weg is aangelegd, hebben alle bewoners ook een inrit gekregen. Dat was bij de meeste bewoners maatwerk, zo ook bij ons.
Wij wilden een extra brede strook grastegels langs de weg, omdat er bij ons regelmatig extra geparkeerd wordt. En omdat er regelmatig auto's bij ons op de inrit keren, hebben we de inrit met betonklinkers een meter dieper laten aanleggen. Zo kunnen de auto's keren, zonder dat ze van de inrit af hoeven te draaien.
Toen de wegwerkers aan onze inrit begonnen, merkten we, dat de banden met een straal van R=2, dus een straal
van twee meter, toch krap aanvoelen. Daarom hebben we de inrit een ruimere bocht meegegeven. Een aantal banden van R=6, en de inrit begint al in een hoek die direct breder wordt. 
De wegwerkers hebben de berm eerst flink uitgegraven. Vandaar dat er halverwege het werk een forse berg puin op de weg ligt. Als de banden zijn
vastgezet met stampbeton en de bodem voor de grastegels is aangetrild, ziet het er weer strak uit.
Nu de weg gereed is, kunnen we onze eigen inrit laten aansluiten op de inrit die de wegwerkers hebben aangelegd.
Daarvoor laten we vijf bigbags van ieder een kuub gewassen schelpen leveren. De vrachtwagen kan net de weg op draaien en met z'n kraan lossen.
We kunnen 28 kunststof grindtegels van onze buren Marjon en Bertel hergebruiken. Fantastisch!
Het is onhandig, dat twee bigbags schelpen op de inrit staan. 
Dus die moet ik eerst leegscheppen, voordat ik de grindmatten in de inrit leggen. Daarna vullen we de matten met schelpen, en is de inrit zowaar gereed. Op deze warme dagen wel een klusje dat je met een douchebeurt beëindigt. Maar dan heb je ook wat. Als we ook het jonge gras zien ontkiemen, dan wordt het straatbeeld compleet. We zullen de afzetpaaltjes en lint nog een aantal weken houden, om te voorkomen dat het jonge gras wordt overreden en kuilen ontstaan voordat de grasmat stevig genoeg is.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Net voor het grote oogsten van dit jaar weer begint heb ik een paar weken geleden de laatste oogst van vorig jaar naar jampotten gewerkt. Zo'n 70 potjes zijn naar buurvrouw Marjon gegaan om in de winkel van 4 little dreams te verkopen: brave bramenjam (gewoon lekker), brutale bramenjam (met dronken rode bessen), rode bessen met duindoorns in de jam, kortom allemaal lekkers!
En als klap op de vuurpijl ook een nieuwe voorraad pittige en witte duindoornmosterd gemaakt!
Nieuw is de vlierbloesem gelei. Heerlijk. Hij is een beetje dun, maar goed smeerbaar op brood of pannenkoek. Maar een scheutje op ijs of in het toetje is ook heel lekker.
Eet smakelijk!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Komende zondag, 19 juni houden we twee rondleidingen over het Paradijsvogelbosje. Dat doen we samen met organisaties Avanti uit Almere en Pakhuis de Zwijger uit Amsterdam. Onder de bezielende slogan: We make the City Green. Er doen veel initiatieven mee in Amsterdam en in Almere. Die zijn te zien op de website van de Open Groen Dag.
In Oosterwold doen ook de Kruiderij Hof van Eeden het het Polderhuyske mee, Boerderij Uniek Leven, de Stadsbomerij, Atelier de Amtelijke Korf, Live to Be, Imkerij KirstenBosch en Land Art Groene Kathedraal (de stip staat niet op de goede plek op de kaart). En er zijn nog meer activiteiten in Almere.
Wij geven een rondleiding om 10 uur en om 14 uur, met een kopje koffie erbij. Het is bijna midzomernacht, en de bomen en struiken in ons voedselbos zijn weer flink gegroeid. Zo kunnen bezoekers zien hoe een jong voedselbos er na zeven jaar uit kan zien. We kunnen ieder jaar weer een ander verhaal vertellen, omdat we zelf meegroeien met het Voedselbos. Met het groeien verandert het landschap en het evenwicht in de natuur. Vorige week hebben we vijf flinke bomen van 6-7 meter met flinke stammen gekapt, om ruimte te maken voor omringende bomen. Waar het twee jaar geleden nog prima paste, moeten we nu kiezen, en dan kiezen we voor bomen die duurzaam een rol kunnen spelen in het voedselbos, zoals tamme kastanje, hazelaars, notenbomen en besdragende struiken.
Uiteraard zijn mensen uit Oosterwold en de rest van Nederland meer dan welkom. start om 10 uur en 14 uur. Frederik van Eedenweg. Hopen op twee leuke rondleidingen met geïnteresseerden uit Almere en Amsterdam.
Zie hier onze pagina op de website van Open GroenDag. Voor een actuele foto ben ik maar weer eens op ons dak gaan staan om een panorama van ons voedselbos te maken.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Deze week heeft onze aannemer Erik Brouwer Bestratingen de weg gereed gemaakt. De bermen met grastegels zijn met grond afgevlakt. Alleen moet er nog gras ingezaaid worden. Maar voor die tijd willen we de witte reflectorpaaltjes plaatsen langs de weg. Eerder hebben we de eerste helft al van paaltjes voorzien. Nu is de noordelijke helft van de weg aan de beurt.
In de voorbereiding heb ik weer paaltjes geschilderd en oude paaltjes gerenoveerd: dikkere palen konden met een verfbeurt volstaan, en de dunnere paaltjes heb ik telkens met twee stuks aan elkaar gelijmd. We zijn zunig en gooien ook niks weg.
Gisteren heeft Erwin geholpen met het uitleggen van alle paaltjes. Het is telkens weer puzzelen hoe de paaltjes het beste geplaatst kunnen worden. Aan weerszijden van de inritten, en dan een paar paaltjes tussen de inritten in. Dus geen wetenschap maar op het gevoel.
Vandaag waren we met een flinke ploeg: Joost, Jan, Zilla en Maite, en wat hulp van de kleine bewoners uit de wijk.
De langere oude palen zijn meer werk omdat ze 
dieper in de grond moeten. Meestal lukt het goed, maar soms loop je vast in puin. Dan komt er behalve een spade en een grondboor ook nog een houweel aan te pas, of moeten we hakken met een spade.
En met de hand uitgraven. Maar uiteraard geven we ons niet gewonnen. Na een kleine twee uur zitten alle paaltjes erin! Nu komende dagen een paar paaltjes bijwerken met een likje verf en dan alleen nog reflectoren erop schroeven.
Dank Erwin, Joost, Jan, Zilla, Maite!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Op Oosterwold Ontkiemt hebben we de Workshop al aangekondigd: Ontwerp je eigen kavelbeplanting. Op 8 en 22 juni, twee avonden met daar tussening en individueel coachingsgesprek. Aanmelden per email, vragen per telefoon:
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Gisteren was het 4 mei. De dag van de Nationale dodenherdenking. In de laatste twee jaar werd in verband met de COVID maatregelen geen of een zeer beperkte lokale dodenherdenking georganiseerd. In het eerste jaar van COVID was er een oproep aan trompetisten in Nederland om in hun straat de taptoe te spelen.
De taptoe was traditioneel een militair commando dat in het begin van de zeventiende eeuw is ontstaan. Het werd toen dagelijks gespeeld om in de kazernes het eind van de dag aan te kondigen. Taptoe komt van ‘tap toe’: aan het einde van de dag ging de bierkraan dicht.
Dus in 2020 hebben we Marjon uitgedaagd of zij bij ons in de straat de taptoe wilde spreken. Die uitdaging pakte ze op en daarbij ontstond het idee om ook het Wilhelmus te zingen. Marien heeft een zelf een vierstemmige versie gemaakt omdat hij de versies op het internet niet goed vond. Zo hebben we in 2020 met z'n achten gezongen en in 2021 met z'n vieren (toen waren de maatregelen heel streng) buiten.
Deze kleinschalige herdenkingen in COVID tijd zijn eigenlijk heel goed geweest. Het is zo bijzonder om dit in je eigen omgeving te doen, dat we half april tegen elkaar zeiden: dat doen we weer.Dus hebben we de zangers van vorige jaar gevraagd, of ze ook dit jaar mee wilden doen, zodat we zeker wisten een vierstemmigheid te kunnen doen. In de aanloop konden we alle stemmen verdubbelen. Nu de corona maatregelen waren opgeheven konden er ook meer mensen komen. Daarom stuurden we een uitnodiging naar onze buurwijken. We waren voorzichtig met een hele brede uitnodiging verspreiden.
Zilla startte met een inleiding en sprak een tekst naar aanleiding van het gedicht Drenkelingen van Ruben van Gogh.
Marjon speelde het taptoe signaal en was keurig om acht uur klaar. Waarna we twee minuten stil waren.
Daarna was ons "koortje" aan de beurt. Als sopraan mag ik altijd de "gewone" melodie zingen. Ik vind het altijd heel bijzonder op zo'n beladen lied te zingen op de liggende accoorden die daaronder gezongen worden. Hadewych, die dit jaar met me meezong, had dat gevoel ook.
En na twee coupletten Wilhelmus, waar dit jaar goed werd meegezongen (!) was het ritueel alweer voorbij! Het voelt zo goed om dit te doen.
Dit jaar waren we voorzichtig met anderen in/uit Oosterwold uitnodigen. Is het veld daar groot genoeg voor? Komen er niet veel te veel mensen? Maar we gaan het volgend jaar gewoon weer doen en jullie zijn van harte welkom! Als het succes zo groot wordt dat het echt dringen wordt, gaan we naar een andere oplossing zoeken. En we proberen een iets completer programma/ritueel van te maken, zonder het heel groot te maken. Want compact is heel fijn.
Dank aan Zilla, Marien, Jan, Bart, Ruud, Maja, Marjon, Jirja, Hadewych en Eduard voor het faciliteren en de foto's!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
We zijn over de helft met de aanleg van de toplaag van de Frederik van Eedenweg. De laatste stap voordat de aannemer de bermen en grastegels gaat inzaaien, is dat we reflectorpaaltjes langs de weg zetten. Bij de bouwweg hadden we ook wel paaltjes staan, maar van de dunnere varianten waren er aardig wat gesneuveld. Mede door het bouwverkeer. De nieuwe aanleg was dus een mooie gelegenheid om de paaltjes te vernieuwen. De bruikbare oude palen geven we een opknapbeurt. Omdat het zonde is om de goede dunne paaltjes weg te doen, plakken we ze telkens met z'n tweeën op elkaar, zodat we ze extra stevig maken. Omdat we meer paaltjes willen plaatsen hebben we uit hardhouten balken nieuwe paaltjes gezaagd.
Samen met Zilla, Harry en Bert schuren we de paaltjes, en schilderen ze wit. Eerst met grondverf en dan met hoogglans. Dat is geen moeilijke klus, maar als het om meer dan honderd paaltjes gaat, dan is het heel fijn om dat met een paar mensen uit de wijk samen te doen.
Daarna moeten de paaltjes nog geplaatst. Dat vraagt nog enig beleid. We hebben 27 inritten. Daar zetten we telken aan weerszijde twee paaltjes, en verdelen de paaltjes vervolgens over de weg zodat er een regelmatig patroon komt. Het uitleggen en uitlopen van de paaltjes heb ik in een paar ritten met de kruiwagen gedaan.
De volgende dagen zetten we de paaltjes, met hulp van Harry, Jan, Harry en Eduard. En als laatste schroeven we de reflectoren op de paaltjes. Rode rechts en witte links, zoals het hoort. En de foto's van Eduard met mij zijn gemaakt door Kya.
De berm kan ingezaaid, en nu maar hopen op een paar druppels regen. Veel dank: Zilla, Harry, Bert, Eduard, Harry en Jan!
Subcategorieën
koorblog Aantal artikelen: 5
