Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 20 mei 2025

Elke woensdagavond zing ik in kamerkoor Victoria in Weesp. Zaterdag 17 mei repeteert Kamerkoor Victoria bij het Paradijsvogelbosje in Oosterwold. De reden? In Weesp is een festival in het kader van 750 jaar Amsterdam gaande. Elke repetitieplek is bezet. Gekscherend roep ik tegen de secretaris: "kom maar naar Oosterwold, dan kan je in de tuinkamer repeteren". Twee weken later komt de vraag: "was dat een serieus aanbod, want dan zouden we dat wel willen, ik kan echt geen ruimte vinden". 

Ja dat was een serieus aanbod. Dus organiseren we een schoolreisje voor de Weespers die soms nog nooit in Almere zijn geweest. 

We beginnen in de ochtend alleen met het koor repeteren. Het is best handig dat de piano er nog staat, zodat dirigent Robert van der Vinne hierachter kan repeteren. Als het pauze is drinken we buiten koffie en thee. En bij de lunch hebben we soep gemaakt en heeft iedereen pot luck lekkere gerechten gemaakt. Het schoolreisjes gevoel wordt hiermee enorm gevoed. 

Ons kamerkoor is een concert met het Requiem van Verdi aan het voorbereiden. Iedereen kent de versie voor groot orkest en (mega) groot koor. Deze versie doen we met kamerkoor, piano, marimba en percussie, hoorn en contrabas. Repeteren met het hele orkest(je) doen we pas kort voor het concert, maar zaterdag repeteren we met vleugel en marimba. Stiekem ben ik trots dat we zo'n mooi instrument hebben staan. Dat kunnen we bij zo'n repetitie wel gebruiken. 

Rond 1 uur komt de bus om de marimba te brengen. Het instrument moet door ons over de oprit naar binnen te brengen. Het levert een mooi plaatje op. En vanaf 14 uur beginnen we met vleugel en marimba te repeteren. Dan staat er een mooi koppel muziek te maken. 

Om 16 uur zijn wij klaar en houden we met elkaar een borrel. Robert werkt nog even door met de Stephen op marimba en Dorine op de vleugel. 

En dan: we repeteren voor ons concert op 20 juni. En daar ga ik jullie natuurlijk voor uitnodigen: 

Kom en beleef een unieke muzikale avond!

Op 20 juni 2025 presenteert Kamerkoor Victoria een bijzondere uitvoering van Verdi's Requiem in de Grote of Laurenskerk in Weesp. Deze kamermuziekversie belooft een onvergetelijke ervaring te worden met een unieke bezetting van Marimba, en percussie,, hoorn, contrabas en piano.  Dit arrangement maakt het Requiem tot een kamer-oratorium. Het piano uittreksel is de basis waaraan hoorn, contrabas, marimba en percussie zijn toegevoegd. De expressieve orkestrale klankkleuren van het origineel gaan niet verloren, maar worden omgevormd tot meer delicate tinten. Het Requiem wordt vooral versterkt in zijn vele kamermuziekpassages..

Laat je meevoeren door de krachtige klanken en de emotionele diepgang van Verdi's meesterwerk, uitgevoerd door getalenteerde musici en zangers. Mis deze kans niet om een avond vol passie, drama en schoonheid te beleven in een prachtige historische setting.

Datum:  vrijdag 20 juni 2025
Locatie: Grote of Laurenskerk, Weesp
Aanvang: 20:15 uur

Toegang: €15

Tickets zijn nu beschikbaar! 

Zorg dat je erbij bent en reserveer je plaatsen vandaag nog met de QR code hiernaast..

We kijken ernaar uit om je te verwelkomen voor een avond die je niet snel zult vergeten.            

www.kamerkoorvictoria.nl

Dan rest ons nog de marimba terug naar de bus te brengen. Het was een prachtige dag, net als het concert prachtig gaat worden. Tot 20 juni!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 mei 2025

Afgelopen winter heb ik weer flink gesnoeid en ook een aantal bomen moeten kappen om ruimte te maken voor naburige bomen.Alles groeit en wordt groter, en dan moet je na verloop van jaren uitdunnen. 

Een van de uitgangspunten in ons project is dat zoveel mogelijk organische materialen hergebruikt worden in het project. Dat geldt zowel voor compost, stoken van eigen hout, opslag van snoeihout op een alsmaar groeiende takkenril. Voor het eerst waren er dit jaar dus een aantal flinke stammen waarvoor we een bestemming moesten zoeken. Dit jaar moesten ook een aantal bomen met duurzaam hout eraan geloven: Elzen, Wilde Kers, Beuk, Robinia. Daarvan kunnen we iets maken dat hopelijk ook in de buitenlucht een aantal jaren de invloed van weer en wind kan weerstaan. 
Zo is het idee ontstaan om een stoel te maken, helemaal uit Oosterwolds hout. Zelf geplant en gegroeid, en geoogst, zoals onze regionale boomspecialist Jos Bregman het noemt. Eens in de zoveel tijd bedenk ik een nieuw project voor mezelf, ergens tussen praktisch en kunst. Zo hebben we al een amfitheater en een wapperbenenbank. En speelse steigers in de vijvers. De levende wilgenhut moeten we zeker op het conto schrijven van onze dochter Irene, maar valt in dezelfde categorie. Deze 'kunst' projecten hebben wel de neiging om uit de hand gelopen. Dat kunnen we van dit project ook wel zeggen. 

Het idee achter deze stoel is dat alle stammetjes vertikaal staan en met elkaar worden verbonden met draadstangen. Op basis van de beschikbare stammen kom ik uit op een ontwerp met zeven stammetjes in voor-achterwaartse richting, en acht stammetjes in de breedte. Om dat allemaal aan elkaar te verbinden heb ik dertig draadstangen nodig, met het dubbelle aantal dopmoeren en een stuk of dertig extra moeren en zo'n honderd ringen om de stammetjes te zekeren. De stoel wordt met vier paalvoeten in de grond verankerd. Er is ook al een plek bedacht: naast de wilgenhut in de publiek toegankelijke zone met uitzicht op de grote vijver. 

Er zijn wel een aantal praktische en logistieke probleempjes. Ten eerste brengen al die stammetjes hun gewicht met zich mee. En ieder stammetje is wel te hanteren, maar 56 stammetjes wegen ...... het is niet gelukt om de stoel op de weegschaal te krijgen, maar ik schat toch ruim 250 kilo!

Uiteraard zijn de stammetjes eerst zo goed mogelijk op lengte gezaagd. En dan moet vooral de bovenkant van ieder balkje, zoals die in de stoel wordt gemonteerd, recht zijn en glad genoeg om als zitvlak te dienen. Omdat de stammen te dik zijn om in één keer met mijn kapzaag door te zagen, moet het in twee of drie keer en dan krijg je het zaagvlak nooit mooi recht. Daar dient zich al een complicatie aan: er is geen enkel stammetje recht! Niet alleen moeten zijtakken en bobbels worden bijgewerkt. Als een stam krom is, hoe maak je dan de bovenkant recht? Dat is dus een beetje gokken. En daarna vooral veel schaven. Dat doe ik met de haakse slijper, waarop ik een metalen schaaf heb gemonteerd. Wel een monsterlijk gevaarte overigens. Als je niet oppast, kom je helemaal in een soort houtsnipperdouche te staan. 

In ieder stammetje moeten dus vier gaten geboord worden, waardoor de draadstangen passen. Die gaten moeten op de juiste hoogte en in de goede richting. In een krom stammetje! Dat kost dus wel wat hoofdbrekens. De volgende puzzel is, in welke volgorde de stoel in elkaar wordt gezet. Ik begin met het aan elkaar zetten van de langste stammetjes die samen de rugleuning vormen. Ook bevestig ik daaraan de zestien draadstangen die de voor-achterwaartse verbindingen moeten maken. Als de stoel-in-wording op z'n rug ligt, kan ik nu per laag de stammetjes opbouwen. Eerst moet ieder stammetje op de twee draadstangen in voor-achterwaartse richting. De moeilijkste stap is vervolgens dat er ook dwars door iedere laag met stammetjes een extra draadstang moet, die de stammetjes in dwarse richting verbindt. Omdat alle stammetjes al vast zitten is het een precisiewerkje om de draadstang te laten passen. En omdat precisie bij natuurlijk gegroeide stammetjes wat te wensen overlaat, is er soms wat geweld nodig met een hamer, een grote ringsleutel, en bij tijd en wijle een krachtterm.

De laatste en zevende laag is extra gecompliceerd, omdat daar tussen alle balkjes stelmoeren moeten komen. Dan kan je de draadstang dus niet door de gaten heen timmeren, maar moet je de draadstang met geduld en beleid door de gaten draaien, en per balkje een moer mee laten draaien. Er is nog een uitdaging: de paalvoeten moeten aan de voorkant van de stoel vastgemaakt worden, en de enige logische manier is om de draadstang door de voorgeboorde gaten van de paalvoet aan te brengen. Maar dat vergt weer een precisiewerkje. Eindelijk zitten de zeven lagen op elkaar. Dan moeten de stangen nog op lengte worden gezaagd en voorzien worden van moerdoppen en ringen. Tegelijkertijd stel ik de stoel. Omdat niet alle stammetjes even breed zijn, moeten er keuzes worden gemaakt en de optimale afstand tussen stammetjes bepaald.

Als de hele stoel in elkaar zit, moet er nog worden bijgeschaafd. Je wilt immers een beetje comfortabel zitten tegen de rugleuning, en ook de armleuningen mogen geen obstakels en scherpe kanten hebben. Ook de balkjes van de zitting worden zoveel mogelijk gelijk geschaafd. Na het grove werk probeer ik het hout glad te schuren met fijner schuurpapier, nog steeds op de haakse slijper, want met een gewone schuurmachine begin je niks op dergelijk grof hout. 

Daar ligt de stoel van goed 250 kilo op z'n rug op ons terras. Maar hij moet nog zo'n 50 meter versleept worden naar de opstelplek. Omdat ik niet zo gauw sjouwers kon vinden heb ik een antieke maar beproefde methode toegepast: De stoel rollen over houten balkjes. Net zoals de bouwers van de Egyptische Piramides en Nederlandse Hunebed-bouwers deden. Het is evengoed een heftige klus, en na een uur sjouwen staan de scherpe randen van de paalvoeten in mijn handen. Maar de stoel ligt op de weide bij de vijver. Het laatste stuk rol ik de stoel met hulp van Marie-José een stukje omhoog de oever op.

En nu moet de stoel nog op z'n poten komen. Daarvoor vraag ik onze buren Eduard en Bertel. Met vereende krachten kantelen we de stoel op z'n vier paalvoeten. En dan moeten de paalvoeten nog de grond in. Dat kan met een hamer, maar ook met menselijk gewicht. Eduard en Bertel leggen al hun gewicht in de schaal om de stoel in de grond te werken. Om de stoel af te stellen delen we de laatste tikken uit met de voorhamer.

En dan staat de stoel op z'n plek. Uiteraard moet nog even uitgeprobeerd worden hoe de stoel zit. 

De volgende dag werk ik de stoel af met lijnolie. Vooral het kopse hout absorbeert veel olie. Hopelijk wordt de stoel zo nog beter weersbestendig.

En zo staat de stoel als een soort gewichtige troon met uitzicht op de vijver. Vermoedelijk de eerste stoel, geheel vervaardigd uit Oosterwolds hout. Zelf geplant en gegroeid in goed negen jaar tijd.

Het is leuk om te zien dat de stoel een blikvanger is die uitnodigt om uit te proberen. Ik hoop dat veel bezoekers zich uitgenodigd voelen en dat de stoel nog jaren onze tuin kan sieren. Iedereen is welkom.

Het is zeker een frivool knutselproject geworden waarmee je plezier kunt hebben met elkaar. 

Met veel dank voor de hulp van Eduard en Bertel. Het levert ook fotogenieke plaatjes op.    

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 18 mei 2025

In februari kochten we een vleugel. Marien schreef al een blog over de verhuizing met spectaculaire foto's van het verhuizen van de vleugel. 

Een grote vleugel (2 meter 69 lang, bijna een meter langer dan een reguliere vleugel) met een mooie grote klank vooral ook in de diepte. Daar helpen lange snaren natuurlijk enorm bij. Maar hoewel de vleugel in de Zuiderkerk voor concerten werd gebruikt, was het niet moeders mooiste. Het droeg bij aan dat wij 'm konden betalen. Op de eerste foto is te zien dat het korte vlak vooraan helemaal bruin dichtgeschilderd is. Bovendien zit er een echte kras in. 

Ik (Marie-José) speel zelf niet dus ik moet er "tegenaan" kijken en heb me verdiept in hoe dit te verhelpen zou zijn. De vleugel is een Chappell vleugel uit ongeveer 1925. Honderd jaar oud. Krassen en butsen horen er na een leven van honderd jaar bij. Het is dus niet het doel om 'm "als nieuw" te maken maar wel elegant om naar te kijken. 

De eerste actie doe ik op een zondagochtend als Marien even niet kijkt. Met een satéprikker (om niet te veel te krassen) krab ik heel voorzichtig de lelijke bruine laag van de vleugel. Beetje bij beetje. En dat is eng. Want iemand heeft niet voor niets verzonnen dat ie dit ging schilderen. Bovendien was een grote kras zichtbaar. Toch krab ik rustig door. En na een ochtend krabben blijkt het hout op een paar kleine butsen na intact. Wel is er een fors kleurverschil. 

De pianotechnicus die de grote revisie voor de vorige eigenaar heeft gedaan en met ons meekeek naar een rammel in de toetsen, voor we 'm kopen, vertelde dat het waarschijnlijk een gepolitoerde vleugel was. Dus wetend dat ik hoopte de "lak" te herstellen verdiepte ik mij op het proces van politoeren. Ik kwam terecht op de website van Richard Vermeulen, professioneel politoerder. En hij heeft een heel precies Handboek politoeren geschreven. Het boek is super recht-toe-recht-aan, wat heel lekker is als je het proces in de vingers wilt krijgen. Ik heb geen aandelen in de site, maar www.politoeren.com kan je enorm helpen als je zelf wilt politoeren. 

Wat is nou politoeren? De lak waarmee je werkt maak je zelf van een schilferig product dat van de schildjes van schildluizen wordt gemaakt. Door een aantal keer verwarmen en tot hele dunne lagen maken wordt het hard. Die harde schilfers koop je bij Richard. In de koffiemolen kun je ze fijner malen en met 98% alcohol los je die schilfers op tot een "lak". Terwijl de lak langzaam "oplost", loop ik de ergste beschadigingen langs. Met mijn eigengemaakt "houtvulmiddel" van eikenhout, kleurstof en houtlijm bouw ik beschadigde randen en butsen. Daar gaan wel een paar rondes overheen. 

Daarna is het schuren geblazen. Bij de nieuw gevulde plekken begin ik met een korrel van 120, dan 240. En toch nog een keertje bijvullen met houtvulmiddel. Dus weer korrel 120 en 240. En dan wordt het steeds fijner en begin ik de bestaande politoer mee te schuren: 300, 500, 800, 1000, 1200, 1500 en zelfs 2000 en 2500. En bij de laatste denk je: daarmee kan je toch niet schuren, en toch wordt het steeds gladder. 

Op een paar plekken is de "oude" politoer toch zo dichtgelopen dat de houtnerf niet meer zichtbaar is. Daar verdun ik de oude politoer met een dikke dot en de alcohol. Langzaam wordt de houtnerf weer zichtbaar. 

En dan is het zover! Het politoeren kan starten. In april trek ik er twee dagen voor uit. 

Het politoeren is absoluut een meditatie in zichzelf. Je brengt namelijk 80 tot 200 lagen aan. Heel dunne lagen. 

Eerst moet ik oefenen met het maken van een "politoer dot" een bol van losse katoenen draden, in de voorkant van een sok met daarom heen een katoenen doek. Telkens druppel je een hoeveelheid politoer (schellak met alcohol) in de dot. Je draait 'm strak en hebt zo een bol in je handen met een heel platte onderkant. Als ook dat doseren onder de knie is, is het de kunst om heel soepel draaiend te zorgen dat je dot nooit stil staat. Doet ie dat wel dan "smelt" de aangebrachte politoer en kleeft je dot aan de piano.. Alles gaat over de beweging, regelmaat. Politoeren betekent  Poli = veel en toeren komt van rondjes draaien.En zo heb ik in totaal zo'n 80 ! lagen aangebracht.  Dus in dat weekend heb ik heel veel rondjes gedraaid. Afgewisseld met het maken van lange lijnen. Je vliegt steeds rustig op het hout af, Een keerpunt betekent namelijk stilstaan, en dus invreten.

En voor het resultaat: links voor en rechts na 

En dan even breeduit: lang leve de ambachten! 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 16 mei 2025

Vanmiddag ontving ik verschillende berichten op mijn telefoon. Blijkbaar heeft de Raad van State op woensdag eindelijk de uitspraak gepubliceerd over het beroep tegen de 1^e partiële herziening van het bestemmingsplan Oosterwold, dat we met 11 Oosterwolders hebben ingesteld. Vanmiddag lag de uitspraak ook op papier bij ons in de brievenbus. En deze is overigens te lezen op de website van de Raad van State Uitspraak 202205909/1/R1 - Raad van State.

Eigenlijk ben ik nog beduusd over de inhoud van de uitspraak. We zijn op zes van de negen aangetekende bezwaren in het gelijk gesteld. Dat gaat over

• het maximeren van clusteren van grote projecten met woningen,
• over de slechte onderbouwing van de veranderde norm voor BVO,
• de veranderde minimale breedte van het roodkavel,
• toestaan van Kunstwerken, fietsenstallingen, lantaarnpalen enz. buiten de roodkavel,
• onzorgvuldige regels over stadslandbouw en
• onzorgvuldige omgang met bestaande initiatieven, verandering van kavelsamenstelling en overgangsregeling.

Op drie onderdelen is ons bezwaar niet toegekend.

Dat gaat over waterbeheer, waarvan de Raad van State zegt dat “Omdat het Waterschap verantwoordelijk is voor het functioneren van het watersysteem is het eventueel opstellen van een waterbeheerplan ook een taak van het waterschap….” Dat is tenminste een interessante uitspraak, omdat het Waterschap de taak voor het opstellen van het waterplan voor Oosterwold bij de gemeente heeft neergelegd.

Ook de oproep om meer betaalbare woningen is niet gehonoreerd, omdat de Raad van State meent dat de gemeente zich niet aan eerdere beloftes over percentages hoeft te houden, omdat de vrijheid voor Oosterwolders prevaleert. Toen we met Oosterwold begonnen hadden we de hoop dat iedereen daar betaalbaar kon bouwen, maar die hoop is veranderd. Maar ondertussen zijn er wel plannen om betaalbaar te gaan bouwen in samenwerking met corporaties, dus wellicht komt er toch nog iets goeds van.

Evenmin is de Raad van State meegegaan met het bezwaar tegen ongelimiteerd vergunningsvrij bijbouwen. Dat vind ik eigenlijk wel jammer.

Er is ook door andere partijen bezwaar aangetekend, en ook het bezwaar van de Lidl tegen beperking op uitbreiding is gehonoreerd, en Vastbouw vroeg om vergunningsvrij bijbouwen voor grote projecten.

De Raad van State vat de gevolgen van de uitspraak samen: “Het besluit van 7 juli 2022 tot vaststelling van het bestemmingsplan ‘Chw bestemmingsplan Oosterwold, 1^e partiële herziening’ moet worden vernietigd.” Verderop staat te lezen: “De raad zal zijn besluit deugdelijk moeten motiveren aan de hand van ruimtelijk relevante argumenten en hij zal daarbij een inzichtelijke afweging van alle belangen moeten verrichten.”

De Raad van State heeft een uitspraak gedaan en draagt de gemeenteraad op om deze wijziging (dat het bestemmingsplan nietig is verklaard) door te voeren in het landelijke systeem.

Deze conclusie krijgt nog meer lading als je de hele uitspraak leest, waarbij op iedere pagina oordelen te lezen zijn als ‘onzorgvuldig’, ‘onduidelijk’, ‘onvoldoende gemotiveerd’.

Kortom: het oordeel is dat het gewoonweg geen zorgvuldig plan is. En dat had de gemeente kunnen weten toen ze in begin 2022 145 zienswijzen hebben afgeserveerd. Met de mede-indieners hebben we ons de afgelopen jaren vaker afgevraagd: we zijn toch niet gek? Dan voelt het wel goed om in niet mis-te-verstane bewoording van de rechter bevestigd te krijgen wat we al jaren hebben betoogd.

Maar hoe nu verder? Door alle vertragingen is een ontwerp bestemmingsplan uit medio 2021 nu medio 2025 in de prullenbak gevallen. Hoe maak je na zo’n tijd en moeizame procedure nu in korte tijd wel een goed en zorgvuldig plan?

Ik hoop dat we hierover met de gemeente en het gebiedsteam in gesprek kunnen komen, want ik denk dat participatie van Oosterwolders in dit proces onontbeerlijk is. Vooralsnog zal ook de gemeente en het gebiedsteam verrast zijn door deze uitspraak. We gaan het meemaken.

Het hele proces was zo’n roller-coaster gedurende meer dan vijf jaar, dat we deze gang van zaken in een hele lange tijdlijn hebben omgezet. Voor de liefhebber.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 12 mei 2025

Iedereen die ons huis kent weet dat ik iets heb met scheef, krom en asymmetrie. Niet voor niets staat ons hele huis schuin. Dat dient een doel, bijvoorbeeld om ervoor te zorgen dat we aan de lage zijde een aardwal tegen onze woning konden aanleggen. En het ziet er ook spannend uit. Dat vinden wij ook zelf. Nog steeds.

Sinds een klein jaar heb ik een kleine baan bij de rekenkamer van gemeente Huizen. Een paar maanden geleden ging ik mee met een teamuitje van de griffie. Dat was een bezoek aan een workshop beeldhouwen in de watertoren van Werkhoven. We kregen een blok gasbeton en een verzameling zagen, boren, schaven en mesjes. Hoewel er allemaal voorbeelden waren van figuren, kwam er een idee in mij op om een asymmetrische ring te maken. Dus met de uitleg van workshopbegeleider Carolien ging ik ietwat obsessief aan de gang. Gasbeton laat zich vrij gemakkelijk bewerken. Maar om een mooie vorm te krijgen moet er veel massa worden weggeschaafd, geboord, gezaagd. En uiteindelijk moet alles nog weer glad geschuurd worden.

In goed twee uur was de ring klaar, en was de workshop ook afgelopen. De ring is aan alle kanten asymmetrisch geworden. Het gat is scheef en ovaal door het blok geboord en geschaafd. De ring buigt één kant op. En het meest spannende is wellicht, dat de ring aan de smalle zijde kromt, en aan de beide zijden een andere kant op. Daardoor is het beeld anders, als je er vanuit een ander perspectief naar kijkt.

Het beeld wordt geïmpregneerd met een soort fixeer, en het kan mee naar huis. Het was overigens een superleuk teamuitje inclusief bezichtiging van de oude watertoren. Een aanrader.

Ik heb het beeld een paar maanden in de woonkamer gezet, maar daar komt het niet tot zijn recht. 

Afgelopen winter heb ik bij een snoeironde een forse nectarineboom gekapt, omdat deze nooit vrucht draagt. Er blijft een forse stam over van een kilo of 30. Zonde uiteraard om weg te doen. Ik heb dus een tijd zitten broeden op een mooie toepassing. En toen kwam het idee in mij op om deze stam in de grond te zetten als een sokkel voor het kunstwerk. De sokkel heeft een mooie centrale plek gekregen midden voor ons huis in de tuin. De stam was grof doorgezaagd, dus een klusje is om de bovenkant zo te schaven en schuren, dat er een mooi glad oppervlakte ontstaat. Dat oppervlak heb ik een aantal keer ingesmeerd met watervaste houtlijm. 

En dan past het kunstwerk er op. Omdat het nu buiten komt te staan, wil ik het beeld nog beter waterbestendig maken, dus ik smeer het nog twee keer in met verdunde houtlijm. En dan moet je er maar op vertrouwen.

Nu in het voorjaar de zon heerlijk schijnt en de tuin weelderig groen kleurt, valt het op hoe mooi het beeld in de tuin staat, en bij iedere invalshoek van de zon andere schaduwen en verlichte plekken laat zien. Het creëert een centrum in onze tuin. Het is uiteindelijk een experiment in een workshop van goed twee uur klussen, maar heel leuk om het zo'n plek te geven. Is het hoge kunst? Welnee, maar hoeveel excuus heb je nodig om een zelfgekweekte sokkel in je tuin te planten en er een beeld op te zetten? Het is misschien een beetje scheef of krom. Of beide. Juist ja.

Met een gifje (animated gif, een filmpje van losse beelden) kan je mooi zien hoe het beeld telkens verandert. 

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 18 april 2025

Afgelopen zaterdag 12 april konden we weer een Paradijsvogelpodium beleven. En een bijzondere gelegenheid was dat Marie-José tegelijk haar verjaardag vierde. Voor deze keer hebben we het Paradijsvogelpodium ook naar de middag verplaatst. En laat het nu de mooiste en warmste dag van de week zijn! Zo konden we de gasten ook in onze tuin ontvangen. 

Een voordeel van het Paradijsvogelpodium in de middag is dat we rustiger kunnen repeteren voor de deelnemers die nog willen inspelen. Nou, rustiger.... er waren nogal wat mensen die met Marien wilden repeteren, of laat aankwamen en wilden inspelen. Dus het was alsnog een rommelige voorbereiding. Dat gold met name ook de geluidsinstallatie. Sinds deze week beschikken we over nieuwe microfoons en een mengpaneel. Gelukkig wilde Johan die ervaren DJ is ons helpen met inregelen. Het lukt wel enigszins met de nieuwe draadloze microfoons, maar nog niet optimaal, vooral door een draadbreuk in één van de oude kabels. Leerpuntje dus. 

Nieuw voor dit Paradijsvogelpodium is ook dat we sinds kort beschikken over een mooie oude, gereviseerde vleugel, een Chappell uit 1925. Deze is een paar jaar geleden helemaal gereviseerd, en is nu onze aanwinst waarmee we nog veel meer voorstellingen hopen op te luisteren.

Marie-José opende het podium met een welkom en met twee liederen van Fauré en Strauss. 

Daarna spelen Stefan en Marien twee delen van de Sonatine voor Viool en Altviool van Darius Milhaud. Het vraagt wel even omschakelen van Marien om van de piano naar de altviool over te stappen. Tegenwoordig woont Stefan in de Achterhoek, maar voorheen hebben we veel samengespeeld, dus het repertoire is goed bekend. Dat is maar goed ook, want de springerige en grillige muziek is veeleisend. Het past ook prima bij het Paradijsvogelpodium, dat we iets uitproberen en blij zijn als het goed is gegaan. 

Wilma zingt met theatrale presentatie een engels volkslied van de Nachtegaal, met kwinkslagen naar de liefdesperikelen van een Engelse zeeman. Christof begeleid haar improviserend op de piano. Het refrein wordt door het hele publiek meegezongen. 

John begint zijn optreden als de Koning George III uit de musical Hamilton van Lin-Manuel Miranda. Dat is een flitsend rock-nummer waarin de gekke koning bezingt dat hij wil vechten voor de liefde. 

John vervolgt zijn optreden met twee liederen uit Songs of Travel van Vaughan-Williams, begeleid door Marien. De vorige keer heeft John al een lied uit dezelfde cyclus gezongen, dus hopelijk kunnen we de volgende keer weer het vervolg horen.

Truus zingt een lied van Gilbert O'Sullivan, een engelse componist die een soort Operettes schreef. In het lied Were I thy Bride bezingt ze hoe het leven zou zijn als ze de bruid was, maar de uitleg laat er geen twijfel over bestaan dat er geen bruiloft komt. hoewel?

We kunnen vervolgens een heus close-harmony koor beluisteren. Mark heeft het Hoge Zeekoor aangemeld voor deze editie.  Time is een flitsend en virtuoos lied, dat de zeven zangers presenteren onder bezielende leiding van meezingende Froukje de Kanter. En alles uit het hoofd, en attent op elkaar reageren bij iedere wending. Chapeau! 

 Als laatste voor de pauze zingt Christof drie liederen die hij zelf heeft geschreven op eigen muziek en teksten van hemzelf en van zijn vriendin Saskia.

De pauze wordt in de tuin genoten met vooral veel 0.0% bier omdat het behoorlijk warm is, vooral in de Tuinkamer met de volle zon op de glasgevels. 

Na de pauze gaan we verder met Isolde die op de dwarsfluit een deel van een Sonate van Wilhelm Friedemann Bach speelt. De voornamen moeten erbij want dit is de oudste zoon van de beroemde Johann Sebastian. Het was wel een beetje spannend omdat Roos en Isolde pas in de pauze binnen kwamen, en we in de pauze nog kort konden repeteren. Het ging goed, en super dat Isolde bij ons muziek komt maken.

Carolien zingt vier liederen uit de cyclus Songs of the Clown van Korngold, naar teksten van Shakespeare. Deze liederen bieden niet alleen Carolien een geweldige expressieve mogelijkheden, ook de kwaliteiten van de vleugel komen mooi tot uitdrukking in deze prachtige liederen.

 Bokke en Michel spelen en zingen met twee gitaren hun eigen versie van de song Blue Moon. Bijzonder hoe de twee gitaren samen mengen. 

Vervolgens spelen Josien en Wilma drie stukjes op klarinet en piano. Een Klezmer dans brengt het hele publiek aan het meeklappen.

Irene neemt het stokje over en start met een verhaal over hoe zij als kind leerde zingen met de liedjes van Annie M.G. Schmidt. Ze vraagt Marie-José om mee te zingen met Dikkertje Dap en het Fluitketeltje. En tenslotte klinkt Ja Zuster, nee zuster. Nou, eigenlijk Ja Marie-José, Nee Marie-José. Het publiek haakt in.

Het paradijsvogelpodium wordt deze middag afgesloten door Mark, die de song Sorry van Kyteman speelt op zijn trompet. Marien imiteert het klokkespel dat de begeleiding van de oorspronkelijke song ook gebruikt. De trompet vult de hele Tuinkamer met geluid. Een royale afsluiting van dit Paradijsvogelpodium.

De meeste bezoekers en spelers blijven na afloop naborrelen en eten. Veel mensen hebben zelf ook eten meegenomen. Een voordeel van een middagvoorstelling is dat je heerlijk rustig de avond kunt afkicken met een hapje en een drankje.

Dank iedereen voor de bijdrage, en het bezoek. Op naar het volgende Paradijsvogelpodium. Dat staat gepland op zaterdag 12 juli. Waarschijnlijk weer 's middags om 15:00 uur. Bijdragen zijn welkom. Het wordt ongetwijfeld weer een afwisselende en inspirerende midzomer voorstelling. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 20 maart 2025

Zaterdagochtend 22 maart komt Lex Roeleveld van Stichting Heg en Landschap zelf langs in Oosterwold, bij de Stadsbomerij (naast de Frietboerderij), om de laatste restanten van plantgoed aan te bieden voor een zacht prijsje.

Het gaat om 14 verschillende soorten inheemse bomen en struiken. Hieronder staat het overzicht van resterend plantgoed.

De planten worden per hele bos verkocht. Dat zijn bossen van 25 met uitzondering van de mispels, die per 5 gaan. Zoals je kunt zien zijn het vaak enkele bossen.

Als je iets wilt kopen en ophalen zaterdag, stuur dan een mailtje met de soorten en aantallen naar info@hegenlandschap.nl, dan reserveert Lex die bossen voor jou. Wellicht de laatste kans om voor een zacht prijsje plantgoed te kopen en dit seizoen nog te planten.

PS: Stichting Paradijsvogelbosje is voor deze restant verkoop zelf niet betrokken, maar we dragen iedere extra inheemse boom in Oosterwold een warm hart toe. 

Zaterdag 22 maart dus.

Locatie: Stadsbomerij (naast de Frietboer en de Lidl)

Tijd : tussen 10 en 11 uur.

Stuur een mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 februari 2025

Vandaag ging een lang gekoesterde wens in vervulling. Ik speel al sinds 50 jaar op de piano die vroeger van mijn ouders was. Een sympathieke August Förster piano die mijn moeder van haar eerste jaarsalaris in 1955 heeft gekocht. Daaraan zit veel emotionele binding. Maar onze stemmer mopperde de laatste jaren dat het toch een oud beestje aan het worden was. En ook mijn pianoleraar adviseerde dat ik mij beter kon voorbereiden op de lessen als ik een beter instrument zou bespelen.

We hebben een tijdje gezocht en een paar keer instrumenten bespeeld en geprobeerd. Zowel bij particulieren als bij winkels. En zo kwamen we via marktplaats een advertentie tegen van een oude Chappell vleugel. Bij navraag, hoorde ik dat deze vleugel in de Amsterdamse Zuiderkerk stond voor incidentele concerten, maar te weinig gebruikt werd. En de beheerder bleek ik nog te kennen als muzikant uit het VU-orkest (vijfendertig jaar geleden). Dus heb ik een afspraak gemaakt met de beheerder van de Zuiderkerk en ik was meteen enthousiast. Het is een oud instrument uit 1925, maar in 2022 ingrijpend gereviseerd. Er waren nog een paar onvolkomendheden waarvoor ik contact heb gezocht met de pianotechnicus die de revisie heeft uitgevoerd. En die gaat deze onvolkomendheden nog repareren.

Belangrijk is vooral de klank van het instrument. Ik heb veel instrumenten bespeeld met een kil, schel geluid. En deze heeft een warme klank. Dat komt mede doordat het een groot instrument is: met 2,67 meter lengte kan het een concertvleugel genoemd worden. 

En vandaag is de vleugel gebracht door de gespecialiseerde pianoverhuizer Riksen. Ik had van tevoren nog gezegd, dat we een lang pad hebben naar de woning. Toch trok de verhuizer een gefronste wenkbrouw op toen hij ons pad zag. Pas toen ik hem verzekerde dat het pad behoorlijk hard was, en dat ik een hand kon helpen, durfde hij het aan. De vleugel wordt op z'n kant vervoert op een slede met een zogenaamde pianokar met massief rubberen wieltjes. De vleugel weegt zo'n 400 kilo dus we moesten ons best doen om die recht op het pad te houden, en af en toe bij te sturen. En ik moest de vleugel inderdaad goed steunen anders zou die zijn gekapseisd. Eenmaal binnen was het voor deze ervaren verhuizers een routineklus. Maar wel met bijzondere techniek en spectaculair om te zien. Ze gebruiken een speciaal apparaat om de vleugel te kantelen. Ze schroeven een soort kromme beugel onder de vleugel, waarover de vleugel kan kantelen zonder heel zwaar dwars op de poten te steunen. Want dan zouden de poten kunnen afbreken. Als de vleugel eenmaal recht op z'n poten staat is dat gevaar geweken. 

De vleugel past mooi in een hoek van onze Tuinkamer, en die heeft voldoende ruimte om de vleugel ook goed tot klinken te laten brengen. Zodra de vleugel staat, ga ik natuurlijk meteen uitproberen. Wat een rijke klank! De piano technicus komt over twee weken nog de laatste stukjes revisie doen en stemmen, als het instrument geacclimatiseerd is. Maar nu al is het geweldig.

We kijken er ook naar uit om de vleugel ten doop te houden op het Paradijsvogelpodium op 12 april. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 29 januari 2025

Toen ik nog als twintiger in de Haarlemmermeer woonde werkte ik als vrijwilliger mee op de Heimanshof in Hoofddorp, een prachtige botanische tuin. Daar was toen Franke van der Laan beheerder en inspirator voor zowel de Heimanshof, het praktische onderwijs aan kinderen met schooltuintjes, als allerlei groene plannen voor heel Nederland. Daar ligt ook de voedingsbodem voor het initiatief Meerbomen.nu. Zij spannen zich in om jonge bomen een nieuw leven te geven door ze uit te spitten ( te oogsten) op terreinen waar ze overtollig groeien als zaailingen, die niet kunnen uitgroeien tot nieuwe bomen. Door ze over te planten naar een nieuwe omgeving kunnen al die jonge bomen uitgroeien tot nieuwe bomen. Wellicht dus ook bij u in de tuin. 

Dat geldt bij uitstek voor Oosterwold, waar bewoners zelf hun tuin moeten inrichten, niet alleen als stadstuin of moestuin, maar ook als publieke ruimte met omloopbaarheid, en als park. Hoe mooi is het wanneer inheemse bomen een bijdrage leveren om Oosterwold groener te maken!

Wij verdelen al tien jaar jong plantgoed onder actieve Oosterwolders via de Boomplantaktie Oosterwold samen met de Stichting Heg en Landschap. 

Er zijn vast nog veel Oosterwolders die wat extra jonge boompjes kunnen gebruiken. Dan is het zeker een kans om aan te kloppen bij Meerbomen.nu. 

Afgelopen week maakte ik kennis met Noud, die regiocoördinator is voor Flevoland.

Er is ook een speciaal team in Flevoland, en zij organiseren een paar keer per seizoen leverdagen. Er is ook een 'bomenhub' waar bomen tijdelijk worden ingekuild, als ze elders zijn uitgespit. Dat is ook het geval bij de Burgerboerderij Oosterwold. De eerstvolgende leverdag is komende zaterdag 1 februari. Als je je aanmeldt via de link Uitdeeldag bomen en bessen Oosterwold, dan kan je nog een aantal bomen ophalen. Ze hebben een flink assortiment, uiteenlopend van Esdoorn en Kornoelje tot Vogelkers, Hulst en Bessenstruiken. Ook vele soorten die een plekje verdienen in een natuurtuin, gemengde haag of voedselbos. Wist u dat de Esdoorn vanwege goede nectar en stuifmeel grote waarde heeft als bijenplant? Het plantgoed is gratis of zo goed als gratis. (Een donatie wordt op prijs gesteld) .Ook bieden ze Blauwe Bessen aan voor een zacht prijsje. 

Een voordeel in vergelijking met Heg en Landschap is dat je enkele exemplaren kunt ophalen, dus niet een hele bundel van 25 stuks hoeft te bestellen. De meeste jonge boompjes worden net zoals bij Heg en Landschap geleverd als bloot wortelgoed, dus je moet de bomen direct thuis inkuilen, en uitplanten voordat ze gaan uitlopen in het voorjaar.

We geven graag meer bekendheid aan deze actie. Uiteraard kan je je ook aanmelden als vrijwilliger, maar ook als je gewoon wat extra boompjes wil voor je eigen tuin is dit een mooie gelegenheid. Dat Oosterwold maar groener en groener mag worden!

Wie dus zaterdag 1 februari plantgoed wil ophalen, kan zich aanmelden via Uitdeeldag bomen en bessen Oosterwold.

De locatie is de Burgerboerderij Oosterwold, gelegen aan de Ibisweg 14 op het Zeewoldse deel van Oosterwold, maar goed bereikbaar via de Ibisweg, achter de Albert Heijn langs over de snelweg.

(de foto's zijn van de Boomplantaktie met Stichting Heg en Landschap).

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 16 januari 2025

Het is al wel bijna twee weken geleden, maar 4 januari hebben we weer een Paradijsvogelpodium gehouden. We proberen vier keer per jaar een open podium te houden. Vrienden en kennissen bereiden een presentatie, act of muziekstuk voor. En we verwelkomen ook steeds meer bezoekers. Ondanks dat er twee deelnemers vanwege ziekte moesten afzeggen was het toch een goed gevulde en gevarieerde avond.

Veel deelnemers komen al om 18:00 uur en nemen wat te eten mee. Wij zorgen traditioneel voor soep en broodjes. En dan heb je ineens een goed gevulde tafel.

De kracht van een open podium is ongetwijfeld dat je elkaar informeel kan leren kennen en dat het open podium daardoor laagdrempelig en relatief weinig stressvol is.

Tijdens het eten wordt er nog regelmatig ingespeeld of een soundcheck uitgevoerd met microfoons, zang, gitaar en geluidsinstallatie. Martin heeft foto's gemaakt, en er zijn zoveel leuke bij, dat we ze samenvoegen in verschillende animated gif's. 

Om acht uur trappen we zelf de avond af met het Paradijsvogelkwartet: Samen met Theo en Annet vormen Marie-José en Marien al jaren een zangkwartet, dat we combineren met gezelligheid en samen eten. Deze keer hebben we een drietal liederen ingestudeerd, twee van Saint-Saëns en een van Finzi. De uitvoering was best kwetsbaar en een beetje rafelig, maar zeker leuk om in te studeren en uit te voeren.

John en Marien beginnen met de beroemde opening van de cyclus Winterreise van Schubert: Gute Nacht over een zwerver die zijn liefje achter heeft gelaten, maar haar niet kan vergeten. Bij wijze van cultuurchock vervolgt John met twee liederen uit musicals: Alas for you uit Godspell en Could we start again, please uit Jesus Christ Superstar. Dat was een mooie gelegenheid om twee microfoons uit te proberen die we van Johan hebben geleend. Zo kunnen we stereo versterking toepassen.

Josien speelt op klarinet, begeleid door Wilma twee volksmuziek stukjes, die het publiek aan het swingen krijgt.

Marie-José zingt een lied van Schumann waarmee de componist het (vermoede) overlijden van de dichter Nicolaus Lenau bezingt: Requiem. 

Sinds vorige Paradijsvogelpodium vormen Irene en Maud een duo waarbij Maud Irene begeleid met de gitaar, en ook nog een stukje tweestemmig meezingt. Dit keer kiezen ze het lied "Dat heb jij gedaan" van Meau.

Het podium is vervolgens voor de theatergroep Tureluurs, die verschillende variaties op het sprookje van Hans en Grietje ten tonele voeren, kort, korter en zeer kort. Hans en Grietje in een snelkookpan.

Emile wisselt soepel van acteur tot piano begeleider. Deze act is een vanzelfsprekende afsluiting van de eerste helft, en voorbereiding voor de pauze.

Na de pauze hebben we nog een theater-act van TrioZoZoZo. De clowns moeten blijkbaar nog ontwaken, en komen vol verwondering tot leven. Dan zoeken ze aanspraak in het publiek, waar ze menige gast verrassen. 

Zoals te verwachten bij een theateract is het fotogeniek, dus tonen we graag een fotoverslag. Dit theater sluit naadloos aan bij het gedicht 'Het Schaap Veronica' van Annie M.G. Schmitt, dat Truus voordraagt.

Vervolgens zingt Christof drie eigengemaakte liederen, waarbij hij zichzelf begeleid op piano. Persoonlijke verhalen en humor worden gemengd, en humor krijgt de boventoon in het laatste lied: Hat, waarin Christof bezingt dat hij soms een hoed opzet om zijn stemming te veranderen.

Marijke zingt en Evert begeleidt Marijke op gitaar bij vier kleinkunstliederen, die Marijke zelf heeft geschreven en met veel gevoel voor theater voor het voetlicht brengt. 

Hierna zingt Caroline twee songs van Sade: Smooth operator en It is a Crime. Voor Caroline is het geen primeur, want ze heeft eerder gezongen, maar het is wel voor het eerst dat ze Karaoke zingt. We moesten de techniek dan ook voorbereiden, en konden de karaoke muziek afspelen via de Blue-ray speler en muziekinstallatie terwijl de zang versterkt werd met twee microfoons via de zanginstallatie. Het werkte! Dat vond ik best spannend en Caroline vast ook, maar zij hield zich naar buiten cool, en durfde zowel heel klein te zingen als uit te pakken en te dansen! chapeau!

De avond wordt besloten door Arnaud en Joshua, die drie cabaret liedjes zingen: Kees van Acda en de Munnik; Dan huilt mijn hart van Ernst Jans, en tot slot: Laat me! van Ramses Shaffie. Zo krijgt hij het hele publiek aan het meezingen. 

Het was weer een gevulde avond, en na afloop werd er uiteraard nagepraat bij een drankje en hapje. 

Ook worden er al weer plannen gemaakt voor de volgende keer. Dat is 12 april, niet alleen een Paradijsvogelpodium, maar ook de verjaardag van Marie-José.

We verheugen ons alvast. 

Veel dank aan alle deelnemers, voor het heerlijke eten en ook voor de foto's van Martin.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 22 december 2024

Afgelopen vrijdag is voor de tiende editie de uitleverdag van de Boomplantactie van Stichting Heg en Landschap samen met onze Stichting Paradijsvogelbosje. Het was (anders dan de dagen ervoor en erna) heerlijk weer! We hebben er samen een heel fijne dag van gemaakt!

De administratie heeft Heg en Landschap deze keer iets anders geregeld, en ook de locatie voor het uitleveren is anders: op uitnodiging van Jirja wordt het plantgoed geleverd op het terrein van de stadslandbouwcoöperatie Oosterwold aan de Prieelvogelweg. Het gebouwtje staat er al even, maar het was waarschijnlijk wel voor het eerst dat er zoveel bedrijvigheid op de Coöperatie Oosterwold was. 

De dag van tevoren hebben we al zes kruiwagens gebracht en bouwlampen. Ook hebben we alle bestellijsten, labels en soortnamen al uitgeprint en labels geschreven. Dat is langzamerhand standaard corvee geworden. 's Ochtends vroeg voor zeven uur stond de grote vrachtwagen al klaar. Met licht van de bouwlamp konden de eerste pallets worden uitgeladen. Het was experimenteren omdat er dit keer geen kooiaap was, maar alleen een pompwagen. Daarom was Jacqueline ook met haar tractor gekomen om te helpen pallets te verplaaten. Gelukkig kon de pompwagen ver genoeg op de oprit komen om de pallets een plek te geven.

Van tevoren hebben we de procedure uitgedacht met Jan-Albert. Alle soorten moeten eerst gesorteerd worden, en die leggen we zoveel mogelijk alfabetisch op wetenschappelijke naam verspreid over de parkeerplaatsen aan weerskanten. Dat is met 50 soorten en 20.000 stuks plantgoed flink doorwerken. Maar even na 8:30 uur kunnen we al aan de koffie omdat alles gesorteerd klaar ligt. 

Zilla verzorgt de catering en de koffie wordt geserveerd met krentebrood, koek en chocoladekerstkransjes. Op zo'n vrijwilligersdag is het belangrijk dat de inwendige mens verzorgd wordt!

Daarna worden er 75 bestellingen bij elkaar geraapt door de vrijwilligers. De meeste Oosterwolders bestellen meerdere soorten, dus dan wordt van iedere soort een bosje bij elkaar gezocht. De rozen en bessenstruiken moeten apart gesoorteerd en geteld en samengebonden worden in bundeltjes van 5 of tien stuks. Marien ontfermt zich deze keer over de rozen. Dan kunnen de andere bestelling rapende vrijwilligers de rozen zo van de stapel pakken. 

Marie-José is zoals ieder jaar het centrum van de regie. Zij beheert de map met bestellingen die geraapt worden. En zodra vanaf half elf de klanten hun bestelling komen ophalen is zij ook de spil. Het is leuk dat dit jaar Lex van de Stichting Heg en Landschap er ook de hele dag bij is met zijn vriendin Lucie. Dat levert ook het gemak dat zowel Marien als Lex de geraapte bestellingen kunnen controleren voordat ze meegenomen hebben. Want die stap hoort erbij. Het is een speciale taak om aan het kale hout en de knoppen te herkennen welke soort het is. En sommige soorten zijn verpakt per 25 stuks en andere per 10 stuks. Er kan dus snel een verwarring ontstaan. 

Het is fantastisch dat er deze keer ook weer zoveel vrijwilligers meewerken. Het lijkt wel een geoliede machine. Daardoor zijn rond 13:30 alle bestellingen geraapt,  en waren rond 16:00 uur bijna alle bestellingen opgehaald. Er moesten wel een paar mensen nagebeld worden; dat hoort erbij. In de tussentijd hebben we ook nog geluncht met heerlijke Linzensoep van Zilla en broodjes, krentebrood en speculaasjes. 

Door wat administratief gehussel blijft er plantgoed over. Gelukkig wil Johan Smits van de Stadsbomerij deze doorverkopen. Dus als iemand nog wat plantgoed mist kan je het daar nog proberen. Zo kunnen we rond half vijf gezamenlijk een verantwoord alcoholvrij biertje toasten op de goede afloop.

Heel veel dank weer aan de vrijwilligers, Vincent, Jacqueline, Jan-Albert, Jirja, Job, Lex, Lucie, David, Nayra, Chris, Wiebe, Paula, Zilla, Mark! Fijn dat we (vaak al jaren) op jullie mogen rekenen!

En alle bestellers veel plezier en succes met planten.

Dat Oosterwold maar groener en groener mag worden! We zijn ontzettend trots op al die Oosterwolders die op deze manier al voor 225.000 extra bomen en struiken in dit mooie stadsdeel hebben geplant!

PS: als je betrokken wilt zijn bij de coöperatie stadslandbouw Oosterwold kan je hier informatie vinden.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 september 2024

De Stichting Heg en Landschap organiseert zoals afgelopen jaren weer een Boomplant programma.

Oosterwold doet al negen jaar mee aan dit programma door de bestellingen in Oosterwold en omgeving te verzamelen en een gezamenlijke bestelling te doen bij de Stichting Heg en Landschap. 

Dit jaar doen we het anders. In overleg met Lex Roeleveld van de Stichting Heg en Landschap loopt de aanmelding en bestelling dit jaar direct via Heg en Landschap. Wij, dus Marie-José en Marien van Stichting Paradijsvogelbosje ondersteunen Heg en Landschap bij de administratie, maar het loopt niet meer via ons.

Wanneer er voldoende bestellingen uit Oosterwold zijn, zal Heg en Landschap er wel naar streven om het plantgoed weer af te leveren in Oosterwold. Dat kan dan weer bij ons zijn, of eventueel op een andere locatie in Oosterwold. Tegen de tijd dat de levering komt, zullen we dan weer melden, en vrijwilligers zoeken voor het helpen met het uitleveren en samenstellen van de bestellingen.

Zie de NIEUWSBRIEF van Heg en Landschap

De toelichting van het Booomplantprogramma: Boomplantprogramma | Hegen & Landschap (hegenlandschap.nl) Daar tref je ook het bestelformulier aan.

Hopelijk worden er weer veel Oosterwolders enthousiast, en kunnen we Oosterwold nog groener maken en nog meer beplant met inheemse bomen en struiken. En wordt het weer een gezellige uitleverdag ergens in December.

Lex Roeleveld van Heg en Landschap hielp in 2022 met de uitlevering.

Zie ook de toelichting en adviezen over bestelling en soorten. Klik hier

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 18 juni 2024

Afgelopen zaterdag 15 juni was er weer een Paradijsvogelpodium. Dat proberen we vier keer per jaar te organiseren als een laagdrempelig open podium voor Oosterwolders, kennissen, familie en wie maar zin heeft. Meestal lukt het ook drie keer per jaar om een mooie avond samen te stellen. Behalve een podium regelen we ook altijd een stevige kop soep en broodjes, en nemen gasten ook wat mee zodat er vanzelf een Potluck ontstaat. In de tussentijd wordt er gerepeteerd, dus het is een drukke planning, maar toch ook ontspannen. Na een aantal keren kunnen we de meeste taken op routine doen. Niet het repeteren natuurlijk. Dat blijft altijd spannend. Zeker als er wat experimentele zaken bij zitten zoals een combinatie van zang met toneel, of improviseren op een akkoordenschema, wat voor mij ook wat uit mijn comfortzone is.

Deze avond hebben zich vooral zangers ingeschreven, het werd dus een liederenavond. Maar wel met veel afwisseling in stijl, combinaties, bezetting, leeftijden. En omdat de spelers en zangers ook publiek zijn, hebben we ook een heel gemengd publiek. Er wordt nog wat gewisseld, dus het programma wordt tijdens het eten nog bijgesteld en uitgeprint.

Martin heeft foto's gemaakt. Fantastisch. omdat er altijd teveel foto's zijn heb ik ze maar gecombineerd in animted gifs.

Om acht uur begint het Paradijsvogelpodium.  Marie-José heet iedereen welkom en bijt het spits af met drie liederen van Vaughan-Williams. Twee van de Four Last Songs, die ze onlangs hoorde op de radio en spannenden liederen zijn van een componist in z'n laatste dagen op teksten van zijn tweede vrouw.

Daarna speelt Isolde het Andante voor fluit en orkest, waarbij Marien het pianouitreksel speelt. Er moest nog wat aangepast worden aan de partij zodat Isolde het slot van het deel ook kon meespelen. Isolde heeft een mooie toon en speelt op de houten fluit waarop Rutger vroeger speelde.

 Daarna zingt John een lied van Purcell gevolgd door een Evergreen uit de West-Side Story van Bernstein: Something's Coming! Daarbij zet een flitsende pianopartij, waarop Marien flink heeft zitten oefenen, en ook moest Irene helpen met blaadjes omslaan, want daarvoor waren geen handen vrij. John bracht beide liederen met flair, waarbij de energie van het toneel spatte.

Dan is het de beurt voor Maud, die eerst samen met haar vriendin Azumi twee stukjes speelt van Lully voor viool en cello, en daarna begeleid Maud Caroline op de gitaar in een Franse chanson pour l'Auvergnat. Omdat de microfoon en versterking moet worden ingeregeld, loopt Marien druk rond voor de juiste opstelling en verbinding van snoertjes, zonder dat er ruis of brom of knallen uit de luidsprekers komen. Het lukt en dat geeft veel warmte aan de stem.

Dan sluit hetParadijsvogelkwartet de eerste helft van de avond af. Samen met Theo en Annet zingen Marie-José en Marien drie koorzettingen van Mendelssohn, Brahms en John Ireland. Het is voor het eerst dat wij een laat-romantisch lied zingen, en Ireland is niet makkelijk maar het gaat goed.

Na de pauze open John met een theatrale entré: als een heuse zwerver komt hij aanlopen terwijl hij met z'n viool flarden speelt van het lied The Vagabond van Vaughan Williams. Het lied wordt gloedvol gespeeld met begeleiding van Marien, en aan het einde pakt John z'n viool weer op om door te tuindeur uit het zicht te verdwijnen. Hij maakt er een mini-opera van!

Vervolgens zingen Irene en Maud samen twee Disneyliedjes als duet. Een lied van Alladin wordt op een heus zwevend tapijt ten gehore gebracht. Dan blijft Maud op het toneel om haar zus Suze te begeleiden, eerst in een duet en daarna in een lied van Froukje.

Dan komt er in deze liederenavond weer een instrumentaal intermezzo met Karel die, begeleid door Roos een spannend stuk speelt van Elaine Fine: Phrygian Phandango, voor hoorn en altviool. Bijzondere combinatie en het klinkt fantastisch!

Dan zijn er nog twee optredens. Irene zingt een bekend lied van Reynaldo Hahn: A Chloris. Haar stem past heel mooi bij deze licht klassieke stijl.

En Caroline besluit de avond met het lied Je Veux van ZaZ. Marien begeleid alleen met een akkoordschema, dus dat voelt buiten de comfortzone. Maar het lied kwam mooi voor het voetlicht, en met versterking erbij ook een echte uitsmijter. Tenminste: daarna was er nog ruimte voor een borrel en gezamenlijk napraten. Heel gezellig.Bedankt voor alle bijdragen in muziek, voorbereiding en lekker eten. Martin bedankt voor de foto's.

We gaan gauw weer plannen voor nieuwe data in het najaar. Dan kunnen er ook weer nieuwe initiatieven aansluiten. Uit Oosterwold, kennissen of belangstellenden uit alle kunstvormen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 24 april 2024

Ik heb al een hele tijd een bijzonder boek te leen van Hajo, verre buurman. Hij woont in het voormalige huis van de schrijver van dit proefschrift uit 1994, met de titel:  Buiten Westen; planologie op avontuur aan de stadsrand. De auteur is Han Wezenaar.

Het is bijzonder voor mij als inwoner van Almere Oosterwold, omdat dit promotieonderzoek grotendeels gaat over Oosterwold, voordat Oosterwold bestond. En ook omdat Wezenaar zijn studie wijdt aan de rafelranden van de stad, en daarbij zoekt naar de positieve ontwikkelingen aan die rafelranden. Dat was zeker in 1994 nieuw, en zo nieuw dat Wezenaar als ambtenaar, in ieder geval naar eigen bevinden, te weinig grond onder de voeten kreeg, en gedesillusioneerd naar het buitenland is vertrokken.

Ik kan het (uiteraard) niet laten om dit boek te lezen als een prelude op de latere ontwikkeling van Oosterwold. Was Wezenaar zijn tijd te ver vooruit? De sympathie en aandacht voor rafelranden van de stad en de kansen en wensen van burgers om daarvan gebruik te maken, resoneren met de plannen voor Oosterwold, die zo’n twintig jaar na het verschijnen van dit proefschrift gestalte kregen.

Een lange tijd heb ik aangehikt tegen het afronden van deze boekbespreking, en ik wist niet waarom. Nu vermoed ik waarom: dit boek schrijft in positieve termen over de rafelranden van de stad, als broedplaats van vernieuwing en creativiteit. En wat zich de afgelopen jaren voltrekt in Oosterwold is te interpreteren als het weg-organiseren van juist de rafelranden in Oosterwold. Oosterwold moet in vrijwel alles voldoen aan dezelfde eisen als de rest van het aangeharkte Almere: riolering erbij, de gemeente gaat kavelwegen en nutsvoorzieningen aanleggen. Om maar een paar zorgpunten te noemen. Daardoor raakt dit boek mij ook persoonlijk. Maar het zou zonde zijn om daarom deze recensie niet af te ronden en te delen. Er is dertig jaar na het verschijnen van dit promotieonderzoek nog veel van te leren.

Wezenaar kan een positieve waardering van de ongeregelde rafelranden aan de stedelijke ontwikkeling zeker opbrengen. Zelfs met een licht anarchistisch tintje, en soms met een stijl die een beetje ruikt naar geiten-wollen-sokken. Maar het boek stemt niet altijd optimistisch. Ook Wezenaar constateert al in 1994 dat ambtenaren en juristen zich niet voldoende openstellen om de wensen van bewoners van de rafelranden te leren kennen, en zich verschuilen achter regels. Terwijl deze rafelranden juist baat hebben en gedijen bij ongeregelde ruimte.

Wezenaar beschrijft het ontstaan van het buurtschap bij de Paradijsvogelweg als een groep ‘paradijsvogels’ die aan de stadsrand ruimte zoekt voor hun uit de hand gelopen hobby. Hier ziet hij ook zelforganisatie en community-vorming zoals dat later ook van Oosterwold verwacht wordt. Misschien is wel een zwakte van Oosterwold, dat ambtenaren toch proberen de regels voor organische ontwikkeling vast te leggen in bestemmingsplannen, en recentelijk ook in nieuwe ‘verbeterplannen voor Oosterwold’.

Ook lezen we in dit boek een waarschuwing, om de bouwdichtheid niet te hoog te maken. Een advies wat de ambtenaren en gemeenteraad niet ter harte hebben genomen, ondanks de vele zienswijzen van bewoners tegen de plannen zoals we de in het project ’t Groene Wold gestalte hebben zien krijgen.

Ondanks dat Wezenaar geen standaardoplossing ziet voor stadsrandproblemen, verwacht hij wel dat oplossingen van onderop komen, uit de initiatieven van bewoners zelf. Dan zal de gemeente daarvoor wel open moeten staan, en ruimte maken om deze rafelige initiatieven positief te waarderen. Zou het Oosterwold gegund worden om rafelrand te blijven? Ik vrees met grote vrezen.

De boekbespreking is uitgebreider, en dat verdient het boek, te meer omdat het niet meer te verkrijgen is. Daarom heb ik in het bijgevoegde document veel citaten opgenomen, die Han Wezenaar zelf aan het woord laten. Van harte aanbevolen, voor Oosterwolders en ook ambtenaren, bestuurders en raadsleden.

Oh ja, voor ik het vergeet: Hajo, super dank voor het veel te lang lenen. Ik nodig je uit voor een borrel op Wezenaar, zijn mooie huis, nu van jullie, en op een rafelige toekomst van Oosterwold.

Boekbespreking Wezenaar Buiten Westen

 Hieronder een afbeelding uit het proefschrift met de verwachte ontwikkeling anno 1993-4 voor Almere Hout.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 18 maart 2024

Afgelopen zaterdag 16 maart 2024 hebben we in de wijk weer eens een ouderwets gezellige burendag georganiseerd. We hebben daarbij een beetje meegelift op het initiatief Burendag van het Oranjefonds. We hebben ons aangemeld en zowaar 350 euro subsidie gekregen voor het maken van vier extra bloembakken voor de straat. Dat is uiteraard meer dan welkom, en tegelijkertijd een mooie gelegenheid om de buren weer eens bij elkaar te vragen voor een klus en daarna voor een buurtborrel.

Het doel van de extra bloembakken is om het verkeer over de Frederik van Eedenweg iets meer af te remmen. Er zijn nog steeds te veel bezoekers die veel harder rijden dan de toegestane 30 km/u die toch al te snel is om de weg echt veilig te houden voor kinderen en andere weggebruikers. En om schade aan de weg te voorkomen. Want veel auto's nemen de binnenbocht, dat wil zeggen, ze snijden de bocht zo ver af, dat ze meer dan een halve meter van de verharding af raken. Dat beschadigt de berm en dat is natuurlijk niet de bedoeling. De sporen en kale modderstroken vertellen het verhaal.

Bertel heeft de taak op zich genomen om de Bloembakken voor te bereiden: ontwerp uitwerken, hout bestellen, zagen en de binnenbakken in elkaar zetten. Menig avonduur en ochtenduur is hierin gaan zitten. Overigens is het ontwerp eerder gemaakt door Rob, en hetzelfde als de acht bloembakken die we twee jaar geleden eerder maakten, zoals te lezen in deze blog. De binnenbak is gemaakt van betonplex, dat redelijk weersbestendig en waterresistent is.

Marien heeft de latten van tevoren al geschuurd en in de lijnolie gezet. Daardoor kunnen de bakken meteen op z'n plek gezet worden als ze klaar zijn.

We hebben onze parkeerplaats leeggeruimd en vlaggen en een banner van NL-Doet opgehangen. Dat verhoogt meteen de feestvreugde.

De buitenbak is gemaakt van douglasbalken en latten. Omdat Bertel de binnenbakken al

in elkaar heeft gezet, kunnen we nu de buitenkant erop schroeven en toplatten erop zetten. Er is een flinke groep vrijwilligers, die uitgerust met gereedschap en menskracht de klus met beide handen aanpakt.

Zo gaat het snel, en het is ook heel gezellig werken.

Zelfs het weer werkt mee: droog en we krijgen af en toe een streep zon. Ook kinderen doen mee, compleet met skelters en gereedschapskoffers. Uiteraard is er ook koffie en thee, en zelfgemaakte cake. Dorien van de VMCA (vrijwilligersorganisatie Almere) komt zelfs nog langs om ons aan te moedigen en extra koeken als versterking te schenken. Heerlijk!

Niet voordat er aanbeide kanten vier reflectoren geschroefd zijn, zodat de bakken ook in het donker goed te zien zijn. Aan de binnenkant leggen we een folie, die de onderkant van de bak waterdicht maakt. Dat voorkomt dat er permanent water op de binnenkant drukt, en ook dat in de zomer de bak te snel uitdroogt.

We hebben van tevoren nagedacht over de opstelplek voor de extra bakken, maar het blijft een beetje improviseren en schuiven.

De bakken moeten werken om het verkeer af te remmen, maar ze moeten niet hinderen voor bewoners die hun inrit in of uitrijden. We maken drie chicanes, dat wil zeggen twee bakken geschakeld aan weerskanten van de weg, zodat een voertuig er enigszins schuin tussendoor moet rijden. Dat geldt voor personenauto's maar uiteraard ook voor lange vrachtwagens, die niet klem mogen komen te zitten. Één bak stellen we op in de binnenbocht waar veel auto's door de berm rijden.

Als de bakken op z'n plaats staan, komt er eerst een zak grind in voor de afwatering, en vervolgens 5 zakken tuingrond gemengd met een zak zand. Ik dacht van tevoren dat we het wel met 3 zakken grond zouden redden, maar mijn rekensom klopte niet helemaal, dus moest ik 's middags nog even heen en weer naar het Bomencentrum om extra grond te halen. Gelukkig dichtbij.

Marien heeft ook van tevoren heestertjes gehaald bij het Bomencentrum, en Alie van de Kruiderij regelt een vijftal kruiden per bak. Zo zien ze er meteen mooi en groen uit. Nu maar hopen dat ze ook een beetje werken om het verkeer af te remmen. In ieder geval hebben we hiermee de weg weer wat meer aangekleed.

Als alle bakken klaar zijn is het tijd voor de buurtborrel die we in de Tuinkamer houden. Iedereen neemt wat te eten mee, Zo zitten we in een flinke kring, en we halen ook herinneringen op aan de eerste buurtborrels, toen we nog allemaal aan het bouwen waren, zeven jaar geleden. Er is veel gebeurd sindsdien, gelukkig ook veel samen, en het is een mooi initiatief om in ere te houden: Burendag en buurtborrel houden we erin. Niet te vergeten: Heel veel dank aan iedereen, als eerste aan Bertel voor de geweldige voorbereiding. En ook: Albert, Jeroen, Eduard, Harry, Marc, Joost, Erwin, Suzanne, Hien, Marjon, Alie, Jan, Kya en tenslotte iedereen die is aangeschoven bij de buurtborrel.

 Omdat de klussen zo fotogeniek zijn kan een foto-verslag uiteraard niet ontbreken.