Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 maart 2020

Regelmatig maken groepen gebruik van onze tuinkamer om te vergaderen, workshops te doen. Zelf gebruiken we de ruimte om muziek te maken, workshops te geven en allerlei klusjes.... 

En juist voor de groepen hebben we lange tijd een zaak aan de kapstok gehangen. Er is namelijk iets onhandigs aan zoveel ramen in je zaal. Je plaats niet zomaar een KAPSTOK in de ruimte. Mensen gooien hun jas over hun stoel. Je kunt zeggen dat geeft de ruimte iets ongedwongens, maar dat is een aardig eufemisme. Zelf wilde ik in de winter graag dingen aan een hangertje te drogen kunnen hangen. Dus we waren al een tijdje aan het denken hoe we dit, passend bij de rumte en bij ons kunnen oplossen. 

Vanmorgen hadden we ineens een (vonden wij) briljant idee van een kapstok die tijdelijk kan hangen en dus weg kan als je m niet wilt gebruiken (en dan niet enorm in de weg staat/ligt). We hangen een kapstok aan lijmklemmen aan de metalen draagbalk van de constructie. Met riemen hangen we daar een stalen buis aan een paar kleerhangers doen de rest...En zoals dat bij ons gaat op een vrije zondag.... we gaan klussend aan de slag.

Hieronder een fotoverslag:

En natuurlijk moet de grote bouwer zich even uitsloven... Dat laten we even gebeuren... En vanavond kon ik mijn was prima kwijt.... Een fijne middag! 

Enne: Dit is niet langer "een zaak die aan de kapstok hangt", want daar hangen voortaan jassen!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 08 maart 2020

Al weer een paar weken geleden, op 14 februari heeft onze stagiaire Hester een excursie voorbereid en gegeven aan negen kinderen, die thuisonderwijs krijgen, en die hier dus ook een les geleerd hebben. Hester heeft er een persoonlijk verhaal over opgeschreven dat we graag in onze blog opnemen:

Wow, wat een super dag was dit zeg! De eerste natuurclub bij het Paradijsvogelbosje.
Vanochtend was ik nog zo zenuwachtig. En ik was bang dat de hele dag in de soep zou lopen. Er zouden 2 vriendinnen komen helpen als begeleider met de groep kinderen. Maar door omstandigheden ging dat op het laatste moment niet meer door. De printer ging in diepe slaap terwijl ik nog zo veel moest uitprinten. Ik kon het verhaal dat ik wilde voorlezen niet meer vinden. Noem maar op, alles leek mis te gaan. Maar ondanks dit begin van de dag, was het een zeer geslaagde eerste keer!
Ik heb ervaring om met kinderen dit soort dingen te doen. Ik heb op 2 preschools in Amerika gewerkt waarvan 1 een boerderij was, dus ik ben ook bekend met natuureducatie. Maar daar was ik in dienst: ik hielp daar. Vandaag was ik degene die mensen had om me te helpen. De rollen waren omgedraaid.
Ik heb de dag zelf georganiseerd en zelf bedacht wat we gingen doen. Ik droeg zelf de verantwoordelijkheid voor de kinderen en moest ik ervoor zorgen dat de kinderen het naar hun zin hadden. Ik moet toegeven dat ik het best wel heel spannend vond. Ik moest me vanmorgen op de fiets echt wel moed in praten. Ik wist wel dat ik het kon; althans dat hoopte ik.
Voor dat de ouders kwamen, hebben we met zijn allen nog even de dag doorgenomen en besproken wat iedereen ging doen. Wie kon me gaan helpen en hoe gingen we de kinderen ontvangen? We hadden aan Tijmen gevraagd of dat het oké was als hij een groep kinderen zou begeleiden. Hij vond het ook best wel spannend. Hij dacht dat hij iets fout zou doen, of dat alles fout zou gaan.
Marien was er ook om Tijmen te ondersteunen. Ondanks de angst die Tijmen voelde, is het hij toch gaan doen. En daar ben ik heel dankbaar voor en de kinderen ook!
Na afloop heb ik aan Tijmen gevraagd wat Tijmen van zijn angst/ onzekerheid vond, voordat de kinderen kwamen. Hij zegt zelf dat hij de angst niet nodig vond en dat het super ging met de kinderen en dat hij het heel leuk heeft gevonden.
Toen alle kinderen er waren zijn we in een kring gaan zitten en zijn we de namen gaan oefenen van elkaar. Ravi wist alle namen meteen!!! Na het namenrondje, heb ik uitgelegd wat we gingen doen. De kinderen kregen een lijst met foto’s van bloemen die nu in bloei staan. De opdracht was dat ze die allemaal moesten vinden. Ik had gevraagd of dat ze sommigen al herkennen. Toen we naar buiten gingen, deelden we de groep in tweeën. Iedereen wilde eerst bij mij, maar toch konden we ze verdelen in 2 mooie groepen.
We hadden afgesproken om elkaar, na de speurtocht, bij de wilgenhut te ontmoeten. De timing was echt perfect, ik was er net en de andere groep kwam aanlopen.

In de wilgenhut lag een kistje met kettingen. En niet zomaar kettingen, in de hangers van de kettingen zitten bloemen. Het verhaal achter de kettingen is dat we ze gekregen hebben van de “bloemen” om dat de mens te snel de kracht van de bloemen vergeet. En dat we ze daarom bij ons moeten dragen. Om ze zo niet te vergeten.
Nadat ieder kind een eigen ketting kreeg, zijn we nog even verder gedaan met bloemen zoeken. De kinderen hadden het heel erg naar hun zin. Ze wilden graag de hele lijst met bloemen vinden. Ik probeerde bij elke bloem die we zagen steeds iets korts over de bloem te vertellen.
Het mooie vond ik om te zien dat iedereen het zo anders ervaart. Sommigen waren heel aandachtig naar de bloemen aan het kijken en een andere keek er heel even na en wilde dan weer snel door gaan. Of de ene was heel veel aan het vertellen en de andere was heel stil. Maar toch had iedereen plezier.
Nadat we de bloemen speurtocht hadden gedaan, zou ik eigenlijk een verhaal voor gaan lezen. Maar de speurtocht naar de bloemen duurde langer dan verwacht. Dat is natuurlijk prima, want met bloemen bezig zijn is ook gewoon geweldig.
Dus in plaats van mijn verhaal, hebben we besloten om naar binnen te gaan en een snack te eten. Na de snack maakten we vogelvoer. We hebben vet opgewarmd en daar vogelvoer bij gedaan en dit in dennenappels gestopt. De dennenappels hebben de kinderen later mee naar huis genomen.
Na het vogelvoer maken zijn de kinderen gaan tekenen. Ik had aan de kinderen gevraagd of dat ze hun favoriete bloem of plek die ze hier hadden gezien konden gaan tekenen.Ik had van thuis droog geperste bloemen meegenomen die ze er ook op konden plakken. De kinderen maakten de mooiste bloemen die ze gezien hadden. Een kindje heeft zelfs mij getekend met een paardenbloem (mijn lievelingsbloem)!

Van sommige kinderen kreeg ik zelf een tekening. Die tekeningen hangen aan mijn muur nu.
Toen iedereen klaar was zijn we nog heel even naar buiten gegaan. We gingen naar het amfitheater waar we ‘Anna-Maria Koekkoek’ speelden. Daarna hebben we met de kinderen in het amfitheater de dag doorgesproken. Het was zo leuk om al die antwoorden te horen. Ook kreeg ik heel vaak het antwoord dat ze alles heel leuk vonden. Als ze dat dan zeggen smelt eigenlijk mijn hart gewoon.

Ik doe dit echt om dat ik het heel leuk vind om kinderen blij te maken en over natuur te leren. En dan als ze het zo leuk hebben gehad ben ik echt heel blij en een beetje ontroerd. Ik was toch echt wel bang in de ochtend; stel je voor dat de kinderen het niet leuk gaan vinden of zoiets. Maar nee hoor, ze vonden het geweldig.
Dank jullie wel voor het vertrouwen in me en de geweldige dag. Graag tot de volgende keer. Hester.

Hester, jij ook veel bedankt voor je leuke initiatief en bekroning van je stage.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 februari 2020

Er is bij ons nog één kavel niet gestipt. Daarover meer in deze blog.

Vandaag is de laatste gekleurde kavel omgekleurd! Ook Marcel en Sandra hebben vandaag hun kavel bij de notaris laten passeren. 

En daarvoor gaan wij als bestuur natuurlijk een vlag plaatsen. Dit keer heb ik er een filmpje van gemaakt.... 

Gefeliciteerd en welkom Marcel en Sandra!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 januari 2020

Vanmiddag krijg ik opnieuw een appje van zwager en schoonzus

Even later:

Net als vier jaar geleden op een hete ochtend en lieve support! Zie hier de blog van die dag: (en daaronder mijn commentaar...)

En dan valt op hoe onder de indruk ik ben van de support. Geen woord over waarom de dag zo heet was.... En het was een hete ochtend geweest omdat tot een uur voor de levering niet duidelijk was of het RVB akkoord zou geven. Het gedoe over de statuten van de vereniging was namelijk nogal groot geweest. En ook die waren pas op het laatste moment akkoord. (ze gaan overigens alweer vier jaar ongewijzigd mee..... ). En toen de kavel geleverd was presteerde de gemeente het om te bellen (een half uur nadat we tekenden) om te melden dat voorlopig GEEN afrit van de Paradijsvogelweg geregeld zou worden. Het zou niet de laatste hete ochtend worden.....

Maar zoals Kees schrijft: wat ook als alles klaar is.... Hoewel een keer een zondag op de bank... zou best fijn zijn!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 januari 2020

Gedurende het hele jaar 2019 dachten we dat we als "wijk" Frederik va Eedenweg klaar waren. Af. Alle buren bekend.

Toch een beetje verdrietig melden we dat de enige kavel die nog vrij is (de voorlaatste kavel wordt eind februari overgedragen), toch weer vrij is.

Maar ja, wat wij verdrietig vinden is voor anderen niet zo verdrietig! Voor jou (ja jou) is het misschien wel de ultieme kans! Kavel F6 op de initiatievenkaart van eind januari is namelijk vrij!

Je buren aan alle kanten hebben hun huis al gebouwd. Dat betekent dat jij niet van de tekentafel hoeft te kijken hoe je uitzicht gaat zijn, maar in je toekomstige woonkamer kunt gaan staan en het gewoon kunt zien!

En ja het is een bijzondere kavel! In het hart van de kleine wijk Frederik van Eedenweg. Waar we elkaar regelmatig op een buurtborrel treffen. Met elkaar een oudjaarsfik organiseren en af en toe werken aan de weg.

En ja, het is een kavel met een gebruiksaanwijzing.

Rechts hiernaast kun je zien dat een groot deel van de kavel (rood) archeologisch kerngebied is en een deel (roze/lichtrood) bufferzone. Hierin mag je niet bouwen. In de tekening zie je tevens de weg ingetekend. Er blijft een driehoek over waarin je kunt bouwen/roodkavel kunt realiseren. Zeker als je in twee lagen bouwt kun je makkelijk het bouwoppervlak halen.

De weg is overigens een weg die uitsluitend de woningen in de Frederik van Eedenweg ontsluit. Zeker nu het bouwverkeer afneemt, omdat veel mensen klaar zijn met bouwen.

Dus ja een gebruiksaanwijzing. Maar als die gebruiksaanwijzing je past, kan ie heel leuk zijn. Je sluit namelijk aan bij een wijk die vrijwel klaar is. Stroom en water kunnen gewoon worden aangevraagd.  Al je buren hebben al gebouwd en wonen er al. Bouwtoezicht is er volop! Voor deze kavel is geen geluidonderzoek op basis van de ontsluitingswegen nodig.

En om een beeld te krijgen van wat mogelijk is, heeft buurman Jan de huizen van je buren ingetekend in het plaatje hierboven. Zo kun je zien dat je met name in zuidelijke richting een behoorlijk ver, vrij uitzicht hebt. Het huis dat is ingetekend is 100m2 per woonlaag. Ongeveer het gebouw dat je op een kavel van 1724 m2 kunt bouwen. Wij hopen dat je aansluit en dat we onze wijk vlot kunnen doorbouwen!

Op de luchtfoto hiernaast heb ik (veel minder professioneel dan Jan) het huis en de kavel ook ingetekend. En je ziet echt hoe de huizen van je buren eruit zien. We zijn echt benieuwd hoe jij hier het laatste huis gaat bouwen. Wordt het paars, of blauw, of oranje?

Informatie over de vereniging krijg je via "contact" op deze pagina. En informatie over de archeologische zone krijg je van de gemeente zodra je je stip hebt gezet (hebben ze ons beloofd). En als je je stip hebt gezet: laat het ons even weten, dan nodigen we je uit voor de buurtborrels die we ongeveer elke zes weken organiseren. Tot ziens!

Toevoeging 31 januari 2020

Deze kavel valt onder het gewone regime van Team Oosterwold. Meer info onder.maakoosterwold.nl. De grondprijs in 2020 is €76.18 per m2. De kavel kost daarmee ruim  €130.000. Aangezien de Oostewold organisatie op dit monent een stop op de inschrijvingen hanteert kunnen alleen mensen die aan de beurt zijn om een stip te zetten op deze locatie intekenen!. . 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 januari 2020

Ter voorbereiding van de Boomplantaktie van afgelopen vrijdag in samenwerking met de Stichting Heg en Landschap keek ik op de website van de sponsor van de Heg en Landschap: Fondation Yves Rocher. Deze cosmeticafirma wil graag goede sier maken met hun natuurlijk uitstraling, en ondersteunt daarom groene initiatieven over de wereld. Vooral de boomplantakties in ontwikkelingslanden is indrukwekkend.

Op die website yves-rocher-fondation.org kwam ik een interview met mezelf tegen, onder de titel: Le jardenier fou ... de biodiversité. Die drie puntjes laten je het laatste gauw vergeten. Le jardenier fou??? De dol-dwaze tuinier? 

De betrokken medewerkers van Yves Rocher zijn de afgelopen jaren twee keer bij ons langsgeweest op het Paradijsvogelbosje. Hoewel ze op veel plekken de boomplantactie ondersteunen is er aan die jonge aanplant nog weinig te zien, en spreekt het blijkbaar aan om hier op het Paradijsvogelbosje te zien hoe volwassen de beplanting al is, en bijdraagt aan een natuurlijk ecosysteem. Ze waren dan ook enthousiast, en dat heeft geleid tot deze toelichting op hun website. Omdat mijn frans niet zo goed is, heb ik de tekst maar even door de Google Translate gedraaid. Hier is de vertaling (een beetje geredigeerd), die ik met een glimlach lees:

"In Oosterwold verdedigt Marien Abspoel een buurtproject waarbij de waarden van het collectief de sleutelwoorden zijn en waar de natuur dankzij agroforestry (voedselbos) daar zijn plaats vindt.
Strohoed op het hoofd, stralende glimlach, Marien Abspoel is nooit zo gelukkig als wanneer hij over de paden wandelt die worden begrensd door deze bloeiende en ongetemde natuur. Vogels, vlinders, andere insecten en dieren getuigen van de levendigheid en rijkdom van biodiversiteit op deze plaatsen.
"Ik telde 315 verschillende plantensoorten op mijn perceel."
Het eigendom van Marien is een concentratie van 650m² (foutje, 6843 m²) landelijk geluk. Hij vestigde zich in 2016 in Oosterwold en neemt actief deel aan een gezamenlijk huisvestingsinitiatief (als je heel Oosterwold als iets gemeenschappelijks ziet, oké). Hij bouwde zijn huis, creëerde zijn tuin op een landbouwvlakte waar, zegt hij, niets was. Het was iets meer dan 3 jaar geleden. Door de principes van voedselbos toe te passen, is zijn tuin een echt wonder van biodiversiteit geworden.
Gepassioneerd door plantkunde, resulteert de laatste Marien-inventarisatie meer dan 300 verschillende soorten. "In dit project is het collectief essentieel", benadrukt hij. Elke eigenschap moet een voor iedereen toegankelijk pad hebben, 50% van het geconsumeerde voedsel moet ter plaatse worden geproduceerd (sic! heb ik niet gezegd, geen idee waar dit vandaan komt. Wellicht uit de Oosterwold website?) en we planten lokale soorten om de biodiversiteit te regenereren. ”Een eenvoudig, effectief recept om te leven met elkaar en met de natuur.

Hier kunnen we onze dromen waarmaken en delen."

Op dezelfde pagina staat ook een Filmpje van een stukje interview. https://www.youtube.com/watch?v=teumfV-2tIM#action=share  

Als je dat filmpje op You-Tube opentrekt, heeft het de categorie: nonprofit en activisme.

Activisme van een dol-dwaze tuinier. Laat ik het als een geuzenaam omarmen

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 24 januari 2020

Vandaag was een prachtige dag. We hebben een kleine 30.000 bomen en struiken voor Oosterwold uitgeleverd. 

Na de voorlichtingsavond in november vorig jaar,schreven 73 oosterwoldse initiatieven en collectieven zich in om (een deel van) de 50 mogelijke soorten te bestellen. Er werd een onwaarschijnlijke inschrijving gedaan. Er werden 30.000 bomen gevraagd... Gingen we dat doen? Maar wie A zegt moet ook B zeggen. We hadden ook in 2018 30.000 bomen geleverd, maar die kwamen in 3 toerbeurten. Ik had dit jaar met mijn eigenwijze hoofd gezegd, ik wil het wel doen, maar dan moet het op 1 dag kunnen... En dan is de vraag: kan 30.000 bomen op 1 dag...

Nou dat blijkt te kunnen. 

Het begon ermee dat we vrijwilligers vroegen. En die kregen we! Zo'n 20 tot 30 mensen zeiden toe te komen helpen. Zoveel dat we ze in ploegen moesten indelen om te voorkomen dat ze op elkaar zouden moeten wachten. En dat was maar goed ook. Want bij de eerste wisseling van de  wacht rond een uur of 10 merkten we het onmiddelijk dat er eventjes best veel mensen waren. En dan heeft (heel kort hoor!) even niet iedereen een eigen klusje. 

De dag begon met de komst van de vrachtwagen om half 8. Twaaf kratten en pallets, met bomen en plantjes kwamen van de wagen. Heel fijn had coordinator Lex Roeleveld geregeld dat de pallets konden blijven staan, waardoor we de pallets niet hals over kop leeg hoefden te maken. Heel fijn. 

En dan komt de machinerie op gang. 

Eerst moeten alle bomen en struiken worden gesorteerd op soort. En dat is best een kunst want de bomen liggen weliswaar op soort bij elkaar, maar er is er steeds maar 1 gelabeld. En dat is niet altijd handig als de rode en zwarte bessen op elkaar liggen! Omdat opperhoofd verdeeldienst Marien het onderscheid tussen de bomen moet maken, stroopt dit soms. Maar meestal loopt dit als een trein. Buurvrouw Marjon vond het okee dat we haar berm ok als "winkel" gebruikten en er bossen neerlegden. Onze stagiares Hester en Tijmen hadden veel in de voorbereiding gedaan. Hierdoor lagen de bordjes met soortennaam, de geschreven labels en de bestellijsten keurig klaar. 

En wat ook leuk is dat ook mijn taken als scribent deze keer heel adequaat worden vergenomen als ik "even" een interview doe met Omroep Flevoland. Resultaat van het interview zie je door hiernaast op de foto te klikken. 

Leuk dat Omroep Flevoland ons dit jaar zelf benaderde voor een item!

Dit is het radio interview. morgen komt er een "geknipt en geplakt" item. Hierbij komen ook de vrijwilligers aan het woord. Natuurlijk publiceren we dit morgen ook!

Half elf is de boel uitgesorteerd en kunnen we door naar de volgende ronde.

Handig bij een koffie moment! Dit jaar was het grootste deel op alfabet gesorteerd in de "winkel" Dat maakte rapen makkelijker. Toch was het best veel werk. Een gemiddelde bestelling bestaat uit 16 of 17 bossen plantgoed. die naar de juiste plek moeten. Toch vorderen we gestaag.

Tussen 12 en 3 werken we zelfs in een zonnetje. Heerlijk! En dan nadert het grote uitleveren.... En blijkt her en der iets op, dat nog niet op moet zijn.Of is een bestelling nog niet geraapt terwijl dat wel handig was geweest. We troffen veel geduldige mensen, maar ook vrijwillgers als Harry die na meewerken in de ochtend, inkuilen op eigen land rond drie uur ineens weer opdook om nog even te helpen en daarmee de laatste paar bestellingen samen met een van de nog overgebleven vrijwilligers raapte. Maar ook de mensen die vandaag opvallend geduldig waren. 

En ook heel fijn dat stagiair Hester in de laatste fase naast Marien "bestellingen controleur" kon zijn. Een rol die ze met verve vervulde. 

Ander nieuwigheidje dit jaar was het direct digitaal betalen. Fijn die digitale apps... Zo heb je aan het eind van de dag het geld binnen zonder dat je iedereen individueel een rekening moet sturen. (wat op een ongezellige avond achteraf toch steeds weer veel werk blijkt...)

En dan is het half zes. We kijken om ons heen. Het wordt donker. We doen met de stagiares de laatste acties. Bij elkaar vegen van planten die verkeerd terecht gekomen zijn (een paar bosjes), het weghalen van de paaltjes (goede actie van Bastiaan), opruimen van touwtjes die niet meer nodig zijn. Het binnenhalen van het bord en even kijken wat nog niet gehaald is. De drie laatste bestellingen worden gehaald voor half acht.. Dus nu we klaar zijn met eten, zijn de bestellingen weg. Morgen maken we de administratie in orde. Maar ik ben zo trots op die grote groep vrijwilligers die alemaal roepen het vooral zo ontzettend leuk te vinden, op onze stagiares Hester en Tijmen die zoveel hebben voorbereid, ook vandaag zo'n mooie rol speelden en natuurlijk op 'mijn' Marien, die zoveel kan zien aan kale struien, maar ook de hele dag op de been blijft.... 

Een was een feestje om te doen vandaag! Ja ik ben moe, maar heel erg blij en gelukkig!

En nu maar kijken waar al deze bomen en struiken terecht komen. En dromen van hoe mooi Oosterwold over een paar jaar gaat zijn! Het plaatjes hieronder van de enorme hoeveelheid mensen op de been.... blijft nog even in mijn gedachten. 

Enne blijf bedenken: alleen al met de bomen die wij de afgelopen jaren hebben geleverd planten de Oosterwolders zo'n 75.000 boompjes... We leggen met elkaar een steen in de rivier..... 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 21 januari 2020

Met buurman Ron hebben we een extra wandelpad extra gemaakt. Zo leuk als we het voor elkaar krijgen/hebben dat we omloopbaarheden aan laten sluiten. En dan is  het leuk als de paden ook goed herkenbaar en uitnodigend zijn. Nou vind ik het schilderen van straatnaambordjes leuk. Dus.. ik ging straatnaam bordjes schilderen. En toen was het vorige week zover dat we de bordjes ook konden ophangen. 

En het wandelpad bij Ron moest natuurlijk naar zijn kersenbomen heten. Maar.... Ron heet ook Kerseboom...... Dus hoe gaan we dat spellen: Kerseboompad, Kersenboompad of Kerse(n)boompad.... Ik heb de knoop maar door gehakt en de eer aan de buurman gegeven.... Het pad heet Kerseboompad! Ron heeft de borden opgehangen!

Er komt een bord aan onze kant van het pad, maar ook aan de wegkant.

Welkom op dit pad!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 21 januari 2020

Afgelopen week hebben we meer dan vier dagen besteed aan het knotten van onze wilgen. Dat zijn er dan ook een paar honderd, en ze groeien als ... als wilgen.

De laatste drie jaar heb ik bij bijna alle wilgen ieder jaar vier meter hout van de bomen gesnoeid. We proberen de wilgen zo te snoeien, dat de dunne takjes van vorig jaar blijven staan, en de lange dikke takken met zijtakken boven de knot worden afgesnoeid. Daardoor kan de boom in het voorjaar meteen op de jonge takken blad en bloem maken.

Tijdens het snoeien is goed te zien, dat het op verschillende plekken al een aardig ruig oerwoud wordt. Des te beter is te zien wat een groot verschil het maakt als je de hoge takken wegsnoeit. Leuk ook dat onze boomsingel er dan echt als een knotwilgenlaantje gaat uitzien.

Met een oproep via Facebook hebben we flink wat hulp gehad bij het snoeien. Het is ook heel leuk en dankbaar werk. En een bijkomend voordeel is, dat de afgesnoeide lange takken gebruikt kunnen worden om nieuwe bomen te stekken. Als je zo'n wilgenstaak van drie meter lang een kleine meter in de grond zet, dan loopt de tak in het voorjaar uit, wortelt en groeit nog hetzelfde seizoen uit tot een heuse boom met een pruik van takken van een ruime meter lang. Zo zijn een paar honderd takken verhuisd van ons Paradijsvogelbosje naar een andere plek in Oosterwold, zodat Oosterwold steeds groener wordt.

Ook onze stagiaires Hester en Tijmen werken mee. Niet alleen met het leuke snoeien maar ook met het iets minder leuke opruimwerk en het schonen van de takken. We hopen veel middelgrote takken te gebruiken om een compost container te vlechten.

Bedankt Arjan, Peter, Jeroen, Erwin, Frans, Hester, Tijmen, Karin, Zilla en Eduard, Cathelijne, Bianca, Elisa en Sebastian, Joost, Wim. En succes met planten van alle wilgen.

Het fotoverslag spreekt voor zichzelf.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 21 januari 2020

Afgelopen zaterdag hebben we met het kamerorkest Barock-Sommer gerepeteerd in de Tuinkamer van het Paradijsvogelbosje.

Dat hebben we eerder in de zomer al eens uitgeprobeerd, en nu een hele repetitiedag. De meeste repetities doen we in het Cultureel Centrum CREA in Amsterdam. Voor deze repetitiedag maken we graag een uitstapje, en het is weer een uitgelezen kans om te kijken waarvoor zich de Tuinkamer leent.

Het ensemble is deze keer wat kleiner dan afgelopen zomer. 's Ochtends repeteren alleen de strijkers, omdat die zoveel noten hebben te studeren. In de middag voegen de blazers en soliste Elvire Beekhuizen zich bij de groep.

Iedereen heeft wat lekkers meegenomen voor de lunch, dus we kunnen er een gezellige dag van maken, met overvloed aan lekkers tussen de muziek door.

Het is goed om weer te merken dat de akoestiek prima geschikt is voor deze groep. Met alle blazers erbij misschien een beetje hard. Wellicht dat we binnenkort een grote lap textiel op de kop tikken om als voor verstrooiing en demping in de ruimte te draperen.

Hoornist Wim toont trots zijn verzameling bochten in de natuurhoorn, waarmee hij bij ieder stuk in een andere toonsoort speelt.

Deze keer spelen we uitsluitend muziek van de zonen van Johann Sebastiaan Bach, een fantastisch en virtuoos programma.

Elvire Beekhuizen zingt prachtig in de Vauxhall songs, waarvan ik voor deze gelegenheid de muziek heb uitgeschreven in partijen, op basis van de handgeschreven partituur op internet. Dus wellicht nog een Nederlandse première?

Aan het eind van de middag kunnen we met een voldaan gevoel en een drankje erbij proosten op een mooie start van het project, waarin we twee concerten geven op 1 en 2 februari in Kampen en Amsterdam. We zijn best trots dat we dit in Oosterwold kunnen doen.     Voor belangstellenden: Zie www.Barock-Sommer.nl.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 09 januari 2020

Vandaag zijn twee stagiaires begonnen bij het Paradijsvogelbosje: Hester en Tijmen. Zij studeren aan de Aeres MBO in almere. Ze zochten een stage. Hoewel we eerder studenten van de Aeres Hogeschool hebben ontvangen om dieren en planten te inventariseren, was deze vraag voor een stage van 200 uur onverwachts voor ons.

Daarvoor moeten we ons ook laten erkennen als leerbedrijf. Na een aanmelding kwam een medewerker van deze Samenwerkingsorganisatie Beroepsonderwijs Bedrijfsleven. Heel verwarrend afgekort als SBB. Ik dacht dus eerst dat ik met Staatsbosbeheer sprak.  Maar nee. Na dit gesprek was erkenning geregeld. In een kennismakingsgesprek hebben we een aantal taken gekozen.

Vandaag hebben we ook een rondleiding gedaan over de kavel.

Er staan nu zelfs nog een paar bloemen te bloeien: Beemdkroon en Morgenster. En de eerste Hazelaar staan met stuivende katjes al weer te bloeien.

Het is voor ons ook stimulerend om een aantal klussen op te pakken en de meerwaarde voor de stage te zoeken.

We hebben Hester en Tijmen uitgenodigd om de komende weken zelf ook een blog te schrijven, dus dan worden jullie binnenkort op de hoogte gesteld van de vorderingen. Welkom Hester en Tijmen en wordt vervolgd.....

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 05 januari 2020

Op vrijdag 10 en zondag 12 januari 2019 snoeien we een deel van onze wilgen. Ook halen we er enkele tussenuit (die zagen we helemaal om). Wilgen snoeien is een klus om gezellig samen te doen. Ook op 17 en 19 januari zullen we gaan snoeien. Als er dan nog wilgen over zijn zetten we de activiteit voort op 31 januari en 7 februari.

Wilgen takken, of -staken zijn ook uitstekend geschikt om nieuwe knotwilgen te kweken. Als je ze diep genoeg in de grond zet dan wortelen ze in het voorjaar, en heb je aan het einde van het seizoen al een boom met een kruin van anderhalve meter. Op onze kavel staan verschillende soorten wilgen, en bovendien zijn wilgen twee-huizig, dus mannetjes hebben stuifmeel en vrouwtjes vaak zilveren katjes. Veel variatie en een heerlijke pionier beplanting om je kavel snel te laten begroeien.

Belangstellenden voor wilgenstaken kunnen een aantal meenemen. Uiteraard krijgen mensen die meehelpen met wilgenknotten voorrang.

We beginnen om 10.30 en eindigen rond 13.00 uur. We maken een tussenstop met koffie. 

We gaan: 

- snoeien en zagen in de wilgen (we laten de 1 jarige takken staan)

- kaal maken van bruikbare wilgentenen

- afvoeren en opruimen van alle takken in de takkenril

Zodat na elke werkbeurt ook ons erf weer netjes is. 

In de regel is het gewoon lekker buiten werken. Iedereen is welkom.

Wij zorgen voor koffie en thee en koek.

Wij hebben een en ander aan snoeigereedschap, maar neem zelf liefst tenminste een grote snoeischaar mee. (een met telescoop handvaten). Ook een kleine boom- of takkenzaag is handig. Voor het dikkere werk is een electrische reciprookzaag het handigst. Wij hebben er een, maar meer maakt sneller werk.

Vooraf aanmelden is gewenst. Doe dit via de contact pagina van deze site. Aanmelden is nodig. Bij geen of heel weinig  aanmeldingen gaat een snoeidag niet door. Bij heftige regen gaat het werken niet door. Dat laten we uiteraard weten aan diegene die zich hebben aangemeld. We maken er weer een feestje van!

Voor diegenen die vol spanning wachten op de levering van het plantgoed van Stichting Heg en Landschap: reken op vrijdag 24 januari. Alle bestellingen krijgen bericht per email.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 04 januari 2020

De Kerstvakantie is een prima gelegenheid om met elkaar een freubelproject te verzinnen en te klussen aan iets wat niet echt nodig is, maar wel leuk.

Het weer is buiten ook niet zo aanlokkelijk, dus een binnenklus is handig voor erbij. Daarvoor hebben we verzonnen om een derde ovalen tafeltje te maken.

Eerder hebben we al twee tafeltjes gemaakt: een voor de TV, en een klein salontafeltje van resthout van het eikenhouten aanrecht. Maar dat ene salontafeltje was net wat te klein om als enige salontafel te kunnen dienen. Maar de oude vierkante tafel past er helemaal niet bij.

Daarom willen we er een tafeltje bij. Dat schept ook eenheid: drie keer is scheepsrecht!

De andere twee tafeltjes zijn van 38 mm dik eiken aanrechtblad gemaakt. Maar dat is behoorlijk prijzig, en heeft een lange besteltijd. Een alternatief is om twee timmerpanelen op elkaar te plakken. Dus op naar de bouwmarkt, en ze hadden nog precies twee bladen van 60 x 200 cm eiken timmerpaneel van 1,8 cm dik.

Dan komt het project: hoe maak je een ovaal. Dat hebben we al twee keer eerder gedaan, maar het blijft een beetje improviseren. Het is een sport om een zo groot mogelijk tafeltje uit de planken te halen, zodat we geen resthout hebben. Een ovaal maken we met een rond touwtje en twee draaipunten. Marie-José houdt de twee schroeven op z'n plaats en ik teken met een potlood een cirkel door het touwtje strak te trekken. Maar voordat we de twee punten en de goede lengte van het touwtje hebben gevonden, zijn we een stuk of tien experimenten verder (zoals de kruisjes op foto hiernaast bewijzen).

Met het uitzagen neem ik een beetje marge, omdat ik erop reken dat we nog moeten bijslijpen, zeker omdat de twee planken straks zo goed als onzichtbaar op elkaar moeten aansluiten. Nadat we één plank hebben uitgezaagd gebruiken we die als mal voor de volgende drie planken. Maar dan blijkt al wel, dat de Ovale vorm niet helemaal symmetrisch is. Dat levert een dilemma op. Gaan we de vorm bijschaven, of accepteren we het zoals het is? De keuze komt een beetje in het midden uit.

Dan plakken we de onderste twee planken op elkaar met constructielijm. Om het goed op elkaar te persen gebruiken we alle lijmklemmen die we hebben. Die persen de overtollige lijm tussen de planken uit. Dat is zeker een teken dat de planken goed verlijmd zitten. Vervolgens worden er vier wielen op geschroefd, zodat het tafeltje straks goed kan rollen. Een slim idee van Marie-José was om de afmetingen van de wielen zo te kiezen, dat de twee salontafeltjes over elkaar kunnen schuiven.

Tussen de onder en de bovenplank komt een stuk boomstam, die de Houthakkers van het Houthakkersgilde uit de bosstrook naast ons huis hebben gezaagd. Een aantal stammetjes voor de kachel hebben een jaar buiten gelegen, maar zijn nog niet verteerd. Deze zal dus niet in de kachel verdwijnen. De onder en bovenkant van het stammetje moet wel eerst vlak en horizontaal worden gemaakt met een schuurmachine. Ik gebruik voor dit grove werk een haakse slijper met een lamellen schuurschijf. Met een waterpas om zo horizontaal mogelijk te worden.

Een voordeel van de dubbele planken is dat we nu de bovenste plank blind op het stammetje kan schroeven. Het is wel goed meten om de onderste en bovenste ovaal recht boven elkaar te krijgen. Zeker als ze niet helemaal gelijk zijn. Dan moet de bovenste plank er nog opgelijmd worden, weer met de batterij aan lijmklemmen. Met een paar hulpschroefjes zorg ik ervoor dat de planken tijdens het klemmen niet gaan schuiven. Er staat nogal wat kracht op!

Dan is het tafeltje nog niet klaar, maar kunnen we de verleiding niet weerstaan om het tafeltje uit te proberen. Het biertje past er goed op.

Daarna volgt nog een flinke schuurklus. Want de rand moet nog worden bijgeschaafd, met afgeronde hoeken. Bovendien kunnen we nu de afwijkingen van de ovalen vorm nog bijslijpen. Dat doen we ook eerst met de haakse slijper, en daarna polijsten met de concentrische schuurmachine.

Tenslotte wordt de tafel nog twee keer in de parketlak gezet. Daarmee krijgt het tafeltje ook zijn definitieve kleur. Na een nacht drogen is de tafel klaar!

Een aanwinst voor onze inrichting! En tenminste voor onze lol maken we er een fotoverslag van.

Een soort stripverhaaltje van een bijzonder tafeltje.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 02 januari 2020

Langzaam maar zeker wordt onze wijk vol. En al hebben we in beginsel ieder ons eigen plan ontwikkeld, ontwikkelen er langzaam ook bij ons tradities. Zo hebben dit jaar voor de tweede keer de buurtjes van de "subsectie Zuid" een eindejaarsvuur en maaltijd georganiseerd. En hoewel nieuwjaar bij een vuurtje eenvoudig te organiseren lijkt, was hier heel veel werk aan verricht.

Bij aankomst was het dan ook volkomen duidelijk waar we moesten zijn:

En ook was het duidelijk wie had georganiseerd! Namelijk Subsectie Zuid. En hoewel dat ernstig klinkt als een afscheiding (van ?) wordt de hele wijk uitgenodigd om aan te schuiven voor het eten, een borrel of alleen even nieuwjaarwensen. Alles kan en is te organiseren!

Er is een heus menu met Paprika alias pompoensoep als start:

Al vroeg zijn de volgende hoofdgangen bij het vuur gelegd. Allereerst de zalmen op een plank gebonden. Op gepaste afstand van het vuur garen ze langzaam.

Jeroen post hierover een facebookpost, waarbij we de volgende ochtend ontdekken dat anderen zich daar heel druk over maakten, terwijl wij toasten!

En dan gaan we aan tafel!

De volgende gang bestaat uit een enorm stuk rib-eye. De heren nachtburgemeesters van de subsectie Zuid hebben een stellage gebouwd waaraan de twee ijzeren draden die door de ribeye zitten kunnen worden opgehangen. Heel langzaam gaart de rib-eye. De liefde waarmee de bal is gegaard is te proeven in de smaak van het vlees. Ongelovelijk zo lekker!

Met een vleesthermometer (en een zaklamp om m af te lezen) controleren ze de temperatuur en draaien, verhangen, verlagen of verhogen zij de rib-eye ten opzichte van het vuur.

Als latste gang hadden de experimentele koks een roodbaars ingepakt in Oosterwoldse klei. En daarmee in/bij het vuur gelegd. Spannend is het als dan de klei / steen wordt opengetikt.

En dan wordt de vis langzaam weer zichtbaar:

Ze tikken m met blokjes hout uit zijn verpakking. Het lijkt wel een archeologische vondst! (Sttt, niet tegen team Oosterwold vertellen)

En dan duurt het best even voordat het 12 uur is. Het is best koud, ook al is het vuur warm!

We spreken over de ontberingen die we doorstaan. Hoe snel het soms gaat, maar ook hoe tergend langzaam het soms kan gaan. Wat we ons vooraf niet hebben gerealiseerd is hoeveel er in een mensenleven kan gebeuren in de periode dat je in Oosterwold als zelfbouwer aangaat. Omdat de hele planfase erbij hoort ben je zomaar 3 tot 5 jaar bezig. Wat kan er in een mensenleven dan niet gebeuren, waar je bovenop de (in)spanning van bouwen mee moet dealen. 't Zal aan mijn leeftijd liggen, maar ik zie mensen met ernstige ziekten, psychische tegenslagen, echtscheiding, ingewikkelde situaties in hun familie. En dat kan je juist in zo'n periode allemaal ook gebeuren.

Maar nu even niet en genieten we allemaal even domweg van een goede plek, bij een goed vuur, met goede mensen om ons heen.

En dan is het uiteindelijk 12 uur en breekt het nieuwe jaar aan.

We wensen elkaar een gelukkig, voorspoedig, gezegend, gezond en warm nieuw jaar toe.

Na twaalven horen en zien we de brandweer met een aantal wagens naar het zuidveld gaan. Op P2000 wordt opgeschaald naar een middelbrand. Shit het zal je gebeuren. Gelukkig lazen we vanmorgen dat de brandweer met loos alarm was uitgerukt naar een fik als de onze.

Vanuit het Paradijsvogelbosje wensen je alle geluk in de wereld, maar misschien meer nog dan dat de vaardigheid daarvan te genieten. Wij proberen die vaardigheid ook te trainen.

En om met Claudia de Breij te spreken (gelukkig kunnen we het terug kijken op TV) wij zitten volgend jaar graag nog naast elkaar en naast jullie op de bank!

Ongelofelijk dank voor de organisatoren Subsectie Zuid! (foto's van Marien en Rob)

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 02 januari 2020

Op een prachtige voorlaatste dag van het jaar, heerlijke zon, beetje koud, maar prima te doen, gaan we aan de slag met een voornemen dat we met buurman Ron al een tijd hadden.

Het wandelpad over onze erfgrenzen loop deels bij hem deels bij ons. Ons pad lag er al toen hij nog zou beginnen en was ook rondom beplant, omdat we nog niet wisten wie onze buur zou worden. Initiatiefnemers Helga en Roberto waren vertrokken en Ron was nog niet definitief in beeld. We gingen toch aan de slag met inplanten. Overigens zijn Helga en Roberto net elders in Oosterwold ook prima geland...

Dus ons pad is aan weerszijden voorzien van bomen en struiken. Graag hadden we deze doorgang al in het voorjaar gemaakt. Maar toen was de aansluiting bij Ron nog niet klaar.

Tijdens de zomer wilden we onze mooiste en grootste liguster niet verplanten. Dus gewacht tot het najaar. En dan blijft het even een voornemen. Maandag zaten we te lang binnen ondanks het mooie weer. Dus eind van de middag toch even naar buiten. Laarzen aan en spade mee. Het is echt een mooie liguster geworden. Marien spit 'm er met de nodige kracht uit... En dan gebeurt het... de spade gaat doormidden. Nou ja, de stok dan... Dus heel snel nieuw materiaal halen, voordat het zo buiten weer gaat vriezen... Daar kunnen de wortels niet tegen.

Dat geeft mij de tijd om het pad bij Ron (links naast onze oprit) te fotograferen. En dan gaat Marien noest verder. De liguster en een kamperfoelie worden uitgespit.

De liguster is eruit.

En net op het moment dat we ruimte in de "heg" hebben gemaakt, komt buurman Ron thuis. Wie zei dat onderwijzers niet werken in de vakantie... Deze wel!

Dat komt goed uit want dan kunnen we de aansluiting echt maken.

Na het pompen van een lege band in de kruiwagen storten Marien en Ron het pad vol.

En dan mag het eindresultaat er zijn! De liguster krijgt een nieuwe plek in het Braambosje waar ie lekker uit mag groeien. En over het begin van het pad strooien we nog wat schelpen!

Buurman en buurman zijn blij met hun actie. Op naar een nieuw jaar vol gezellige buren samenwerking!

Enne: deze doorgang moet natuurlijk ook van paradijselijke bordjes voorzien: KERSENBOOMPAD!

Kijken of dat deze vakantie nog lukt.