Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 maart 2020

Tijdens de stormen afgelopen maanden zijn er veel essen in de bosstrook omgevallen en omgeknakt. Het Houthakkersgilde heeft ook veel essen die ziek zijn omgekapt. Omvallende bomen nemen vaak andere bomen mee. In de bosstrook tegen de Frederik van Eedenweg staan tussen de essen ook een aantal haagbeuken. De meesten zijn kleiner dan de essen, maar als de essen omvallen, worden de haagbeuken de belangrijkste bomen in de bosstrook.

Haagbeuken hebben vaak een grillige vorm, met veel horizontale takken. Het is net alsof iedere haagbeuk een eigen karakter en persoonlijkheid heeft. Die grillige vorm maakt dat veel omvallende bomen blijven hangen tegen of in de haagbeuken. Haagbeuken zijn taai, maar als er een boom van een paar ton op valt dan breken er veel takken uit. En soms kraken de stammen helemaal om, zoals deze treurig stemmende stam in het rechter plaatje.

Toen ik afgelopen week een paar honderd jonge boompjes in het bos heb geplant, zag ik hoe de haagbeuken bedolven worden onder omgevallen essen. Dat is niet alleen een zware belasting voor de Haagbeuken, maar ook heel gevaarlijk voor mensen of kinderen, als die in het bos lopen. Als zo'n schuin hangende boom afbreekt dan valt die met alle gewicht naar beneden.

Van het Houthakkersgilde hoorde ik dat het vanaf 15 maart verboden is om bomen te kappen, omdat dan het broedseizoen begint en vogels verstoord worden.

Maar we kunnen toch niet al deze kamikaze bomen laten hangen?  Daarom ben ik met een handzaag en een trapje het bos in getrokken. En in twee keer een goed uur zagen heb ik zo'n dertig Haagbeuken bevrijd van hun zware juk. Soms door de schuine bomen uit de haagbeuk te trekken. Soms door de schuine bomen eerst door te zagen en in stukken uit de Haagbeuk te trekken. 

Ik moet wel goed opletten. Zeker op zo'n huishoudtrap in het bos. Ik heb een paar keer een salto gemaakt toen het trapje wankelde. Maar gelukkig is de bosgrond zacht. En bij het zagen goed opletten hoe de beide einden van de boom gaan vallen, zodat je niet in de gevarenzone komt.

De grootste klus was een grote boom van zo'n twintig meter die als een weegschaal horizontaal balanceerde op een haagbeuk. Die heb ik in vier keer zagen klein gemaakt, en uit de armen van de haagbeuk bevrijd. Bijna letterlijk. Het laatste stuk hing als een soort kruis in de kruin, maar kon ik met een afgezaagde tak uit de kroon wippen. Hieronder zie je de verschillende fases van het zaagproject.

 Het is nog steeds een enorme chaos in het bos, maar de meest riskante bomen zijn verwijderd, en zo'n dertig haagbeuken krijgen nu weer ruimte om komend seizoen door te groeien.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 maart 2020

Deze week ontving ik het verdrietige bericht dat mijn vriend Wijnand Uitman is overleden. Ik heb hem leren kennen in het Ombudsteam waarin we samen actief waren toen ik nog in de Haarlemmermeer woonde. En ook spraken we elkaar vaak over het beheer en behoud van bomen in de Haarlemmermeer. 

Wijnand was een hovenier in hart en nieren, en ook een zeer sociaal bewogen en geëngageerd mens. Met zijn gedrongen voorkomen en robuuste baard en markante hese stem was hij zowel fysiek als sociaal zeer aanwezig in bijeenkomsten zoals van de plaatselijke PvdA afdeling.

Toen wij begonnen aan ons project in Oosterwold, heeft hij ons zijn kleine kraantje en electrische kruiwagen geleend. Ook later kwam hij af en toe langs om te zien hoe het project zich ontwikkelde.

Toen hij afscheid nam van zijn hoveniersbedrijf, is hij verhuisd naar een mooie woonboot aan de overkant van de Ringvaart, waar het grondgebied dus onder Amsterdam valt. Daar werd ik een paar keer hartelijk ontvangen door Wijnand en zijn vrouw Machtelt. Wijnand vertelde hoe hij mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in zijn hoveniersbedrijf opnam, en met veel energie begeleidde om goed en efficiënt te werken en die medewerkers ook verder te helpen.

Ik vond een foto van hem in een archief van het plaatselijke gemeenteblaadje InforMeer. 

Ik wist dat Wijnand ziek was. Triest dat hij in deze periode met Corona perikelen het leven laat. Het is maar de vraag of een bijeenkomst voor de plechtigheid tot de mogelijkheden behoort. 

Deze week heb ik veel uurtjes doorgebracht om bomen te planten in de bosstrook naast onze wijk. Daarbij moet ik geregeld aan Wijnand denken. Één van de laatste jonge Lindebomen plant ik graag ter nagedachtenis aan Wijnand op een mooie plek in het bos. Opdat die boom moge uitgroeien tot een prachtig exemplaar. Als de avondzon tijdens het planten door de bomen schijnt, sta ik even stil bij dit kleine ritueel.  

Zo hoop ik Machtelt en familie in deze Corona-periode toch een hart onder de riem te steken. Sterkte gewenst.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 maart 2020

Onze Frederik van Eedenweg grenst aan een bosstrook van Staatsbosbeheer, en aan onze zijde van deze strook bestaat de aanplant grotendeels uit essen. En die essen zijn grotendeels ziek: essentaksterfte. En dat blijft niet zonder gevolgen. De afgelopen twee seizoenen zijn er al veel bomen gekapt die een gevaar vormen voor veiligheid. En de stormen van afgelopen winter hebben een ware slachting aangericht onder de essen. Door de ziekte verzwakken eerst de takken en daarna ook de wortels, waardoor ze beginnen te rotten, en vervolgens bij een flinke windvlaag omkieperen. Sommige bomen zijn als luciferhoutjes geknakt. Als bomen omvallen nemen ze vaak andere bomen mee in hun val. Dan ontstaat een grote ravage. En dat treft vooral de haagbeuken die er gelukkig ook staan. Want die haagbeuken worden de belangrijkste bomen voor de toekomst van de bosstrook. Maar dat zijn er niet genoeg om het bos te vullen. En dus is het belangrijk om de open vallende plekken in het bos opnieuw in te planten met jonge boompjes en struiken.

Dat hebben we vorig jaar ook al gedaan met een flinke groep vrijwilligers, en gelukkig kunnen we daarvan een aantal terugvinden, die goed geworteld zijn. Maar de reeën hebben er ook een aantal opgegeten, en met de droge zomer zijn er een aantal verdroogd. Daarom heb ik afgelopen maanden gevraagd om plantgoed van Staatsbosbeheer. En vorige week donderdag kreeg ik een mailtje en sprak ik boswachters Johan en Arno, en mocht ik plantgoed uit het depot van Staatsbosbeheer ophalen.

Omdat het al zo laat in het plantseizoen is, hebben we afgelopen vrijdag meteen een kar vol gehaald, en zijn we de afgelopen dagen druk geweest met planten. We hebben een oproep gedaan onder de bewoners van de Frederik van Eedenweg en ook de John Lockeweg, aan de andere kant van de Bosstrook.

Vanwege de Corona-crisis hebben we de afspraken zo gemaakt, dat mensen het plantgoed alleen komen ophalen en alleen in het bos planten, zodat er geen contact is en we ons dus aan de regels houden. Zo hebben Bart en Hadewich van de John Lockeweg zaterdagochtend al een pakket opgehaald. En daarna hebben ook Eduard en Zilla en Judith en Mischa en Sietze zich ingezet. 

Om uitdrogen van het plantgoed te voorkomen heb ik ze tijdelijk met wortels in de vijver gelegd. 

Samen met stagiare Dagmar heb ik tot dinsdagavond bomen geplant in het bos. Telkens op zoek naar open plekken in het bos, vooral waar veel bomen zijn weggezaagd of omgevallen. En we hebben ook een kleine honderd struikjes in de bosrand bijgeplant. Meidoorn, Egelantier, Kardinaalsmuts, Gelderse Roos, Wegedoorn. En in het bos vooral Linde, Iep, Zoete Kers, Meidoorn, Berk. Als ik goed geteld heb in totaal ruim 530 boompjes en struiken.

Nu maar hopen dat ze voldoende vocht vinden. Na alle regen van de afgelopen maanden is de ondergrond nog best vochtig, maar de oppervlakte droogt heel snel uit. Vooral de modder op de straten is nu zo hard als steen. Hopelijk vallen er in het weekend een paar buitjes. En hopelijk eten de reeën niet teveel boompjes op. Ik zag al wel een Kardinaalsmuts waarvan de bast grotendeels gestript was. Nu ja, een paar boompjes offeren aan de goden.....

Dank Johan, Arno van Staatsbosbeheer voor de boompjes. Ze hebben een goede bestemming gekregen. En dank aan Bart, Hadewich, Sietze, Judith, Mischa, Eduard, Zilla en Dagmar voor het planten. 

Dat de bosstrook maar mooi en gevarieerd moge uitgroeien.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 24 maart 2020

Eind januari hebben we via Heg en Landschap duizenden bomen en struiken uitgeleverd. In de blog van 24 januari hebben we hiervan verslag gedaan. 

Een paar weken geleden bleek bij de organisator in Nederland van Heg en Landschap dat er nog het een en ander in voorraad was dat via hen mocht worden omgezet. Lex bood aan dat wij deze in Oosterwold konden omzetten. .

Dus maakte Marien een post in de Marktplaats Oosterwold en hield bij wie wat allemaal wilde. 

Vorige week vrijdag (de dag nadat de eerste afstands Corana maatregelen werden afgekondigd) hebben we de bomen en struiken ontvangen en uitgeleverd. 

Natuurlijk hebben we daarbij afgesproken voldoende afstand van elkaar te houden. 

Gelukkig hebben we op tijd de planten gesorteerd op naam! Dat maakt het makkelijk om het een en ander mee te nemen. Maar... Er bleken nog een aantal planten extra te zijn. Dat maakte nu shoppen op enkele boompjes van een soort mogelijk. Daar hebben veel mensen gebruik van gemaakt. Wel goedkoop plantgoed maar niet een grote hoeveelheid kopen! Win win voor iedereen. Buren uit onze wijk komen gewoon met de kruiwagen winkelen En het is prachtig weer, dus iedereen kan ook goed het plantgoed tijdig de grond in werken. Oosterwold wordt steeds groener!

En wat ik zelf heel leuk vond: één van de  laatste klanten was de bakker in Oosterwold. Die zomaar vroeg of ik nog rimpelroosjes wilde. De bottels van deze rozen zijn lekker groot en lekker. Dus prima om te verwerken. We spreken af dat ik van haar dinsdag een aantal rozen overneem. Nog zo'n win-win situatie. 

En dan zijn de boomleveracties voor dit jaar toch echt wel over! 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 maart 2020

Langzaam komt het voorjaar eraan. Ofwel langzaam? Met de stormen leek het twee maanden lang we herfst, maar qua winter hebben we niet veel gekregen. En dat is aan de natuur goed te merken. Veel kruiden zijn groen gebleven. Een dagkoekoeksbloem heeft de hele winter door gebloeid. En veel voorjaarsbloeiers zijn nog vroeger dan anders.

Maar voor de moestuin kan je het niet helemaal op de natuur laten aankomen. Je moet wel op tijd met zaaien beginnen.

We hebben een paar jaar geleden een lage kas geïmproviseerd van grindtegels met vijf éénruiters. Maar met een storm vorig jaar waren er drie ruiten gesneuveld. Dus toen we een advertentie op marktplaats zagen hebben we een rit naar Alphen gemaakt om zes vervangende eenruiters aan te schaffen. Die hebben we eerst geschilderd. 

En de lage kas zat vol met onkruid, die eerst verwijderd moest worden. Vervolgens een laagje bemeste tuingrond en zand gemengd in ingewerkt. 

En uiteraard hebben we enthousiast nieuwe groentezaden gekocht. Zoveel mogelijk biologisch, maar we zijn daarin niet heel principieel. Op een spreadsheet een zaaikalender gemaakt welke zaden het eerst kunnen worden voorgezaaid. En welke binnen gezaaid kunnen en welke in de lage kas. Het blijft ook een beetje op de gok bij ons. We willen een aantal zaden voorkweken binnen, omdat vorig jaar buiten uitzaaien in de volle grond slecht is bevallen. De kiemen zijn dan later, en worden opgegeten door muizen en slakken voordat ze krachtig genoeg zijn.

En dan het zaaien zelf: spinazie op een klein veldje in de lage kas. En rijtjes van een tiental andere kruiden en groenten. We hebben een voorliefde voor wat alternatieve groenten en kruiden, zoals bladmosterd, Koolrabi, Ananaskers, Raapstelen. Het zakje omgekeerd op een houten paaltje, zodat we nog weten wat er gezaaid is. En dan de eenruiters erop. Ziet er toch weer gecultiveerd uit!

Voor het binnenzaaien maken we een tafel van drie steigerplanken en twee schragen. Daarop passen 17 kleine bakjes, waarin we van alles hebben gezaaid, van pompoen, tot verschillende soorten tomaten, en mijn favoriet: zeekool van zaad, gewonnen op vakantie in Denemarken.

En nu maar wachten op het ontkiemen. En tijdig uitplanten. Maar daarover later.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 maart 2020

Afgelopen vrijdag en zaterdag zouden we met de wijk gezamenlijk gaan klussen. Er moet een aanvulling komen van reflectorpaaltjes, omdat een aantal die we een jaar geleden geplaatst hebben, gesneuveld zijn. Een mooie gelegenheid om mee te doen met de nationale actie NL-Doet. En met een aanvraag hebben we ook nog een leuk bedrag gekregen waarmee we de materiaalkosten kunnen dekken.

Maar dan komt de Corona crisis, en een paar dagen voor tijd een bericht vanuit de NL-doet organisatie dat alle vrijwilligersacties worden afgelast. Ook wel begrijpelijk, omdat veel van die vrijwilligersacties bij of door mensen uit kwetsbare groepen worden uitgevoerd.

We hebben even overlegd wat wij moeten doen. Er hadden zich een flink aantal buren aangemeld voor het klussen. Maar het is niet een noodzakelijke activiteit. Daarom hebben we de actie afgelast. 

Maar we waren zelf al begonnen met de voorbereidingen. Mooie hardhouten palen besteld, en in de gewenste lengte gezaagd. En bijgeschuurd.

En Janny had beloofd voor cake te zorgen, en die kwam die dus toch maar brengen om de individuele werkers te steunen.

Dus toen Eduard en Zilla langskwamen hebben we toch nog met z'n vieren lopen schilderen. Het was mooi weer dus we konden buiten werken en de nodige afstand houden.

En zaterdag zouden we naar de kuilen in de weg kijken. Tsja, valt dat onder NL-doet, of kunnen we toch wat onderhoud doen? Met Joost hebben we de weg beoordeeld. Ondanks het zonnetje waren er nog flinke plassen, die ook goed laten zien, waar de weg te ver is ingezakt. En als er eenmaal kuilen in de puinweg zitten, dan worden die steeds dieper doordat alle auto's erin stuiteren.

Dus heeft Joost z'n kleine trekker erbij gehaald, en hebben we nog zo'n drie kuub puin in de kuilen gewerkt. Fantastisch die trekker met schepbak. Daar kan je met een kruiwagen niet tegenaan werken. Dus voor mij het handwerk van verspreiden. Er waren een paar plekken waar het afgelopen jaar de nutsleidingen doorgetrokken zijn. Dat was duidelijk te zien aan zinken in de weg. Hopelijk hebben we die nu weer aardig onder controle. Mooi ook dat Marco een trilplaat beschikbaar had om het puin mooi glad aan te trillen. 

Toch nog een beetje NL-doet. Of gewoon burenhulp. En leuk om (met gepaste afstand) samen te doen. En dan pakken we de resterende klusjes individueel of in duo's aan.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 maart 2020

Wij hebben van Lex Roeleveld van Stichting Heg en Landschap begrepen dat er nog wat plantgoed beschikbaar is om te leveren aan belangstellenden in Oosterwold.

Dat is niet zoveel maar wellicht dat we nog een paar mensen blij kunnen maken.

Hiervoor organiseren we op vrijdag 20 maart een klein marktje, waar mensen kunnen ophalen wat ze gevraagd hebben.

Belangstellenden kunnen uiterlijk maandagavond doorgegeven wat ze willen afnemen. Graag per email naar info (@) paradijsvogelbosje.nl 

Als er meer belangstelling is dan aanbod, gaan we verdelen.

Omdat het relatief weinig is, zijn we bereid om bossen (van 25) te splitsen, zodat er ook kleinere aantallen te koop zijn.

Dit is het aanbod:

 De vlieren zijn onder voorbehoud, als Lex die nog extra kan krijgen. Bij de vorige levering konden een aantal mensen geen Vlier krijgen. Als die nu intekenen gaan zij voor op andere belangstellenden.

Iedereen die bestelt moet op vrijdag 20 maart het plantgoed ophalen.

Ook is zeer aan te bevelen om het plantgoed nog diezelfde dag te planten, of vrijdag op te kuilen en in het weekend te planten. Bijna al het plantgoed begint uit te lopen, dus als je het langer opkuilt dan loopt het plantgoed schade op.

Hopelijk kunnen we nog wat mensen blij maken hiermee. We zien de emails graag tegemoet.

Marie-José Deckers en Marien Abspoel namens Stichting Heg en Landschap en Stichting Paradijsvogelbosje

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 maart 2020

Regelmatig maken groepen gebruik van onze tuinkamer om te vergaderen, workshops te doen. Zelf gebruiken we de ruimte om muziek te maken, workshops te geven en allerlei klusjes.... 

En juist voor de groepen hebben we lange tijd een zaak aan de kapstok gehangen. Er is namelijk iets onhandigs aan zoveel ramen in je zaal. Je plaats niet zomaar een KAPSTOK in de ruimte. Mensen gooien hun jas over hun stoel. Je kunt zeggen dat geeft de ruimte iets ongedwongens, maar dat is een aardig eufemisme. Zelf wilde ik in de winter graag dingen aan een hangertje te drogen kunnen hangen. Dus we waren al een tijdje aan het denken hoe we dit, passend bij de rumte en bij ons kunnen oplossen. 

Vanmorgen hadden we ineens een (vonden wij) briljant idee van een kapstok die tijdelijk kan hangen en dus weg kan als je m niet wilt gebruiken (en dan niet enorm in de weg staat/ligt). We hangen een kapstok aan lijmklemmen aan de metalen draagbalk van de constructie. Met riemen hangen we daar een stalen buis aan een paar kleerhangers doen de rest...En zoals dat bij ons gaat op een vrije zondag.... we gaan klussend aan de slag.

Hieronder een fotoverslag:

En natuurlijk moet de grote bouwer zich even uitsloven... Dat laten we even gebeuren... En vanavond kon ik mijn was prima kwijt.... Een fijne middag! 

Enne: Dit is niet langer "een zaak die aan de kapstok hangt", want daar hangen voortaan jassen!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 08 maart 2020

Al weer een paar weken geleden, op 14 februari heeft onze stagiaire Hester een excursie voorbereid en gegeven aan negen kinderen, die thuisonderwijs krijgen, en die hier dus ook een les geleerd hebben. Hester heeft er een persoonlijk verhaal over opgeschreven dat we graag in onze blog opnemen:

Wow, wat een super dag was dit zeg! De eerste natuurclub bij het Paradijsvogelbosje.
Vanochtend was ik nog zo zenuwachtig. En ik was bang dat de hele dag in de soep zou lopen. Er zouden 2 vriendinnen komen helpen als begeleider met de groep kinderen. Maar door omstandigheden ging dat op het laatste moment niet meer door. De printer ging in diepe slaap terwijl ik nog zo veel moest uitprinten. Ik kon het verhaal dat ik wilde voorlezen niet meer vinden. Noem maar op, alles leek mis te gaan. Maar ondanks dit begin van de dag, was het een zeer geslaagde eerste keer!
Ik heb ervaring om met kinderen dit soort dingen te doen. Ik heb op 2 preschools in Amerika gewerkt waarvan 1 een boerderij was, dus ik ben ook bekend met natuureducatie. Maar daar was ik in dienst: ik hielp daar. Vandaag was ik degene die mensen had om me te helpen. De rollen waren omgedraaid.
Ik heb de dag zelf georganiseerd en zelf bedacht wat we gingen doen. Ik droeg zelf de verantwoordelijkheid voor de kinderen en moest ik ervoor zorgen dat de kinderen het naar hun zin hadden. Ik moet toegeven dat ik het best wel heel spannend vond. Ik moest me vanmorgen op de fiets echt wel moed in praten. Ik wist wel dat ik het kon; althans dat hoopte ik.
Voor dat de ouders kwamen, hebben we met zijn allen nog even de dag doorgenomen en besproken wat iedereen ging doen. Wie kon me gaan helpen en hoe gingen we de kinderen ontvangen? We hadden aan Tijmen gevraagd of dat het oké was als hij een groep kinderen zou begeleiden. Hij vond het ook best wel spannend. Hij dacht dat hij iets fout zou doen, of dat alles fout zou gaan.
Marien was er ook om Tijmen te ondersteunen. Ondanks de angst die Tijmen voelde, is het hij toch gaan doen. En daar ben ik heel dankbaar voor en de kinderen ook!
Na afloop heb ik aan Tijmen gevraagd wat Tijmen van zijn angst/ onzekerheid vond, voordat de kinderen kwamen. Hij zegt zelf dat hij de angst niet nodig vond en dat het super ging met de kinderen en dat hij het heel leuk heeft gevonden.
Toen alle kinderen er waren zijn we in een kring gaan zitten en zijn we de namen gaan oefenen van elkaar. Ravi wist alle namen meteen!!! Na het namenrondje, heb ik uitgelegd wat we gingen doen. De kinderen kregen een lijst met foto’s van bloemen die nu in bloei staan. De opdracht was dat ze die allemaal moesten vinden. Ik had gevraagd of dat ze sommigen al herkennen. Toen we naar buiten gingen, deelden we de groep in tweeën. Iedereen wilde eerst bij mij, maar toch konden we ze verdelen in 2 mooie groepen.
We hadden afgesproken om elkaar, na de speurtocht, bij de wilgenhut te ontmoeten. De timing was echt perfect, ik was er net en de andere groep kwam aanlopen.

In de wilgenhut lag een kistje met kettingen. En niet zomaar kettingen, in de hangers van de kettingen zitten bloemen. Het verhaal achter de kettingen is dat we ze gekregen hebben van de “bloemen” om dat de mens te snel de kracht van de bloemen vergeet. En dat we ze daarom bij ons moeten dragen. Om ze zo niet te vergeten.
Nadat ieder kind een eigen ketting kreeg, zijn we nog even verder gedaan met bloemen zoeken. De kinderen hadden het heel erg naar hun zin. Ze wilden graag de hele lijst met bloemen vinden. Ik probeerde bij elke bloem die we zagen steeds iets korts over de bloem te vertellen.
Het mooie vond ik om te zien dat iedereen het zo anders ervaart. Sommigen waren heel aandachtig naar de bloemen aan het kijken en een andere keek er heel even na en wilde dan weer snel door gaan. Of de ene was heel veel aan het vertellen en de andere was heel stil. Maar toch had iedereen plezier.
Nadat we de bloemen speurtocht hadden gedaan, zou ik eigenlijk een verhaal voor gaan lezen. Maar de speurtocht naar de bloemen duurde langer dan verwacht. Dat is natuurlijk prima, want met bloemen bezig zijn is ook gewoon geweldig.
Dus in plaats van mijn verhaal, hebben we besloten om naar binnen te gaan en een snack te eten. Na de snack maakten we vogelvoer. We hebben vet opgewarmd en daar vogelvoer bij gedaan en dit in dennenappels gestopt. De dennenappels hebben de kinderen later mee naar huis genomen.
Na het vogelvoer maken zijn de kinderen gaan tekenen. Ik had aan de kinderen gevraagd of dat ze hun favoriete bloem of plek die ze hier hadden gezien konden gaan tekenen.Ik had van thuis droog geperste bloemen meegenomen die ze er ook op konden plakken. De kinderen maakten de mooiste bloemen die ze gezien hadden. Een kindje heeft zelfs mij getekend met een paardenbloem (mijn lievelingsbloem)!

Van sommige kinderen kreeg ik zelf een tekening. Die tekeningen hangen aan mijn muur nu.
Toen iedereen klaar was zijn we nog heel even naar buiten gegaan. We gingen naar het amfitheater waar we ‘Anna-Maria Koekkoek’ speelden. Daarna hebben we met de kinderen in het amfitheater de dag doorgesproken. Het was zo leuk om al die antwoorden te horen. Ook kreeg ik heel vaak het antwoord dat ze alles heel leuk vonden. Als ze dat dan zeggen smelt eigenlijk mijn hart gewoon.

Ik doe dit echt om dat ik het heel leuk vind om kinderen blij te maken en over natuur te leren. En dan als ze het zo leuk hebben gehad ben ik echt heel blij en een beetje ontroerd. Ik was toch echt wel bang in de ochtend; stel je voor dat de kinderen het niet leuk gaan vinden of zoiets. Maar nee hoor, ze vonden het geweldig.
Dank jullie wel voor het vertrouwen in me en de geweldige dag. Graag tot de volgende keer. Hester.

Hester, jij ook veel bedankt voor je leuke initiatief en bekroning van je stage.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 februari 2020

Er is bij ons nog één kavel niet gestipt. Daarover meer in deze blog.

Vandaag is de laatste gekleurde kavel omgekleurd! Ook Marcel en Sandra hebben vandaag hun kavel bij de notaris laten passeren. 

En daarvoor gaan wij als bestuur natuurlijk een vlag plaatsen. Dit keer heb ik er een filmpje van gemaakt.... 

Gefeliciteerd en welkom Marcel en Sandra!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 januari 2020

Vanmiddag krijg ik opnieuw een appje van zwager en schoonzus

Even later:

Net als vier jaar geleden op een hete ochtend en lieve support! Zie hier de blog van die dag: (en daaronder mijn commentaar...)

En dan valt op hoe onder de indruk ik ben van de support. Geen woord over waarom de dag zo heet was.... En het was een hete ochtend geweest omdat tot een uur voor de levering niet duidelijk was of het RVB akkoord zou geven. Het gedoe over de statuten van de vereniging was namelijk nogal groot geweest. En ook die waren pas op het laatste moment akkoord. (ze gaan overigens alweer vier jaar ongewijzigd mee..... ). En toen de kavel geleverd was presteerde de gemeente het om te bellen (een half uur nadat we tekenden) om te melden dat voorlopig GEEN afrit van de Paradijsvogelweg geregeld zou worden. Het zou niet de laatste hete ochtend worden.....

Maar zoals Kees schrijft: wat ook als alles klaar is.... Hoewel een keer een zondag op de bank... zou best fijn zijn!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 29 januari 2020

Gedurende het hele jaar 2019 dachten we dat we als "wijk" Frederik va Eedenweg klaar waren. Af. Alle buren bekend.

Toch een beetje verdrietig melden we dat de enige kavel die nog vrij is (de voorlaatste kavel wordt eind februari overgedragen), toch weer vrij is.

Maar ja, wat wij verdrietig vinden is voor anderen niet zo verdrietig! Voor jou (ja jou) is het misschien wel de ultieme kans! Kavel F6 op de initiatievenkaart van eind januari is namelijk vrij!

Je buren aan alle kanten hebben hun huis al gebouwd. Dat betekent dat jij niet van de tekentafel hoeft te kijken hoe je uitzicht gaat zijn, maar in je toekomstige woonkamer kunt gaan staan en het gewoon kunt zien!

En ja het is een bijzondere kavel! In het hart van de kleine wijk Frederik van Eedenweg. Waar we elkaar regelmatig op een buurtborrel treffen. Met elkaar een oudjaarsfik organiseren en af en toe werken aan de weg.

En ja, het is een kavel met een gebruiksaanwijzing.

Rechts hiernaast kun je zien dat een groot deel van de kavel (rood) archeologisch kerngebied is en een deel (roze/lichtrood) bufferzone. Hierin mag je niet bouwen. In de tekening zie je tevens de weg ingetekend. Er blijft een driehoek over waarin je kunt bouwen/roodkavel kunt realiseren. Zeker als je in twee lagen bouwt kun je makkelijk het bouwoppervlak halen.

De weg is overigens een weg die uitsluitend de woningen in de Frederik van Eedenweg ontsluit. Zeker nu het bouwverkeer afneemt, omdat veel mensen klaar zijn met bouwen.

Dus ja een gebruiksaanwijzing. Maar als die gebruiksaanwijzing je past, kan ie heel leuk zijn. Je sluit namelijk aan bij een wijk die vrijwel klaar is. Stroom en water kunnen gewoon worden aangevraagd.  Al je buren hebben al gebouwd en wonen er al. Bouwtoezicht is er volop! Voor deze kavel is geen geluidonderzoek op basis van de ontsluitingswegen nodig.

En om een beeld te krijgen van wat mogelijk is, heeft buurman Jan de huizen van je buren ingetekend in het plaatje hierboven. Zo kun je zien dat je met name in zuidelijke richting een behoorlijk ver, vrij uitzicht hebt. Het huis dat is ingetekend is 100m2 per woonlaag. Ongeveer het gebouw dat je op een kavel van 1724 m2 kunt bouwen. Wij hopen dat je aansluit en dat we onze wijk vlot kunnen doorbouwen!

Op de luchtfoto hiernaast heb ik (veel minder professioneel dan Jan) het huis en de kavel ook ingetekend. En je ziet echt hoe de huizen van je buren eruit zien. We zijn echt benieuwd hoe jij hier het laatste huis gaat bouwen. Wordt het paars, of blauw, of oranje?

Informatie over de vereniging krijg je via "contact" op deze pagina. En informatie over de archeologische zone krijg je van de gemeente zodra je je stip hebt gezet (hebben ze ons beloofd). En als je je stip hebt gezet: laat het ons even weten, dan nodigen we je uit voor de buurtborrels die we ongeveer elke zes weken organiseren. Tot ziens!

Toevoeging 31 januari 2020

Deze kavel valt onder het gewone regime van Team Oosterwold. Meer info onder.maakoosterwold.nl. De grondprijs in 2020 is €76.18 per m2. De kavel kost daarmee ruim  €130.000. Aangezien de Oostewold organisatie op dit monent een stop op de inschrijvingen hanteert kunnen alleen mensen die aan de beurt zijn om een stip te zetten op deze locatie intekenen!. . 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 27 januari 2020

Ter voorbereiding van de Boomplantaktie van afgelopen vrijdag in samenwerking met de Stichting Heg en Landschap keek ik op de website van de sponsor van de Heg en Landschap: Fondation Yves Rocher. Deze cosmeticafirma wil graag goede sier maken met hun natuurlijk uitstraling, en ondersteunt daarom groene initiatieven over de wereld. Vooral de boomplantakties in ontwikkelingslanden is indrukwekkend.

Op die website yves-rocher-fondation.org kwam ik een interview met mezelf tegen, onder de titel: Le jardenier fou ... de biodiversité. Die drie puntjes laten je het laatste gauw vergeten. Le jardenier fou??? De dol-dwaze tuinier? 

De betrokken medewerkers van Yves Rocher zijn de afgelopen jaren twee keer bij ons langsgeweest op het Paradijsvogelbosje. Hoewel ze op veel plekken de boomplantactie ondersteunen is er aan die jonge aanplant nog weinig te zien, en spreekt het blijkbaar aan om hier op het Paradijsvogelbosje te zien hoe volwassen de beplanting al is, en bijdraagt aan een natuurlijk ecosysteem. Ze waren dan ook enthousiast, en dat heeft geleid tot deze toelichting op hun website. Omdat mijn frans niet zo goed is, heb ik de tekst maar even door de Google Translate gedraaid. Hier is de vertaling (een beetje geredigeerd), die ik met een glimlach lees:

"In Oosterwold verdedigt Marien Abspoel een buurtproject waarbij de waarden van het collectief de sleutelwoorden zijn en waar de natuur dankzij agroforestry (voedselbos) daar zijn plaats vindt.
Strohoed op het hoofd, stralende glimlach, Marien Abspoel is nooit zo gelukkig als wanneer hij over de paden wandelt die worden begrensd door deze bloeiende en ongetemde natuur. Vogels, vlinders, andere insecten en dieren getuigen van de levendigheid en rijkdom van biodiversiteit op deze plaatsen.
"Ik telde 315 verschillende plantensoorten op mijn perceel."
Het eigendom van Marien is een concentratie van 650m² (foutje, 6843 m²) landelijk geluk. Hij vestigde zich in 2016 in Oosterwold en neemt actief deel aan een gezamenlijk huisvestingsinitiatief (als je heel Oosterwold als iets gemeenschappelijks ziet, oké). Hij bouwde zijn huis, creëerde zijn tuin op een landbouwvlakte waar, zegt hij, niets was. Het was iets meer dan 3 jaar geleden. Door de principes van voedselbos toe te passen, is zijn tuin een echt wonder van biodiversiteit geworden.
Gepassioneerd door plantkunde, resulteert de laatste Marien-inventarisatie meer dan 300 verschillende soorten. "In dit project is het collectief essentieel", benadrukt hij. Elke eigenschap moet een voor iedereen toegankelijk pad hebben, 50% van het geconsumeerde voedsel moet ter plaatse worden geproduceerd (sic! heb ik niet gezegd, geen idee waar dit vandaan komt. Wellicht uit de Oosterwold website?) en we planten lokale soorten om de biodiversiteit te regenereren. ”Een eenvoudig, effectief recept om te leven met elkaar en met de natuur.

Hier kunnen we onze dromen waarmaken en delen."

Op dezelfde pagina staat ook een Filmpje van een stukje interview. https://www.youtube.com/watch?v=teumfV-2tIM#action=share  

Als je dat filmpje op You-Tube opentrekt, heeft het de categorie: nonprofit en activisme.

Activisme van een dol-dwaze tuinier. Laat ik het als een geuzenaam omarmen

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 24 januari 2020

Vandaag was een prachtige dag. We hebben een kleine 30.000 bomen en struiken voor Oosterwold uitgeleverd. 

Na de voorlichtingsavond in november vorig jaar,schreven 73 oosterwoldse initiatieven en collectieven zich in om (een deel van) de 50 mogelijke soorten te bestellen. Er werd een onwaarschijnlijke inschrijving gedaan. Er werden 30.000 bomen gevraagd... Gingen we dat doen? Maar wie A zegt moet ook B zeggen. We hadden ook in 2018 30.000 bomen geleverd, maar die kwamen in 3 toerbeurten. Ik had dit jaar met mijn eigenwijze hoofd gezegd, ik wil het wel doen, maar dan moet het op 1 dag kunnen... En dan is de vraag: kan 30.000 bomen op 1 dag...

Nou dat blijkt te kunnen. 

Het begon ermee dat we vrijwilligers vroegen. En die kregen we! Zo'n 20 tot 30 mensen zeiden toe te komen helpen. Zoveel dat we ze in ploegen moesten indelen om te voorkomen dat ze op elkaar zouden moeten wachten. En dat was maar goed ook. Want bij de eerste wisseling van de  wacht rond een uur of 10 merkten we het onmiddelijk dat er eventjes best veel mensen waren. En dan heeft (heel kort hoor!) even niet iedereen een eigen klusje. 

De dag begon met de komst van de vrachtwagen om half 8. Twaaf kratten en pallets, met bomen en plantjes kwamen van de wagen. Heel fijn had coordinator Lex Roeleveld geregeld dat de pallets konden blijven staan, waardoor we de pallets niet hals over kop leeg hoefden te maken. Heel fijn. 

En dan komt de machinerie op gang. 

Eerst moeten alle bomen en struiken worden gesorteerd op soort. En dat is best een kunst want de bomen liggen weliswaar op soort bij elkaar, maar er is er steeds maar 1 gelabeld. En dat is niet altijd handig als de rode en zwarte bessen op elkaar liggen! Omdat opperhoofd verdeeldienst Marien het onderscheid tussen de bomen moet maken, stroopt dit soms. Maar meestal loopt dit als een trein. Buurvrouw Marjon vond het okee dat we haar berm ok als "winkel" gebruikten en er bossen neerlegden. Onze stagiares Hester en Tijmen hadden veel in de voorbereiding gedaan. Hierdoor lagen de bordjes met soortennaam, de geschreven labels en de bestellijsten keurig klaar. 

En wat ook leuk is dat ook mijn taken als scribent deze keer heel adequaat worden vergenomen als ik "even" een interview doe met Omroep Flevoland. Resultaat van het interview zie je door hiernaast op de foto te klikken. 

Leuk dat Omroep Flevoland ons dit jaar zelf benaderde voor een item!

Dit is het radio interview. morgen komt er een "geknipt en geplakt" item. Hierbij komen ook de vrijwilligers aan het woord. Natuurlijk publiceren we dit morgen ook!

Half elf is de boel uitgesorteerd en kunnen we door naar de volgende ronde.

Handig bij een koffie moment! Dit jaar was het grootste deel op alfabet gesorteerd in de "winkel" Dat maakte rapen makkelijker. Toch was het best veel werk. Een gemiddelde bestelling bestaat uit 16 of 17 bossen plantgoed. die naar de juiste plek moeten. Toch vorderen we gestaag.

Tussen 12 en 3 werken we zelfs in een zonnetje. Heerlijk! En dan nadert het grote uitleveren.... En blijkt her en der iets op, dat nog niet op moet zijn.Of is een bestelling nog niet geraapt terwijl dat wel handig was geweest. We troffen veel geduldige mensen, maar ook vrijwillgers als Harry die na meewerken in de ochtend, inkuilen op eigen land rond drie uur ineens weer opdook om nog even te helpen en daarmee de laatste paar bestellingen samen met een van de nog overgebleven vrijwilligers raapte. Maar ook de mensen die vandaag opvallend geduldig waren. 

En ook heel fijn dat stagiair Hester in de laatste fase naast Marien "bestellingen controleur" kon zijn. Een rol die ze met verve vervulde. 

Ander nieuwigheidje dit jaar was het direct digitaal betalen. Fijn die digitale apps... Zo heb je aan het eind van de dag het geld binnen zonder dat je iedereen individueel een rekening moet sturen. (wat op een ongezellige avond achteraf toch steeds weer veel werk blijkt...)

En dan is het half zes. We kijken om ons heen. Het wordt donker. We doen met de stagiares de laatste acties. Bij elkaar vegen van planten die verkeerd terecht gekomen zijn (een paar bosjes), het weghalen van de paaltjes (goede actie van Bastiaan), opruimen van touwtjes die niet meer nodig zijn. Het binnenhalen van het bord en even kijken wat nog niet gehaald is. De drie laatste bestellingen worden gehaald voor half acht.. Dus nu we klaar zijn met eten, zijn de bestellingen weg. Morgen maken we de administratie in orde. Maar ik ben zo trots op die grote groep vrijwilligers die alemaal roepen het vooral zo ontzettend leuk te vinden, op onze stagiares Hester en Tijmen die zoveel hebben voorbereid, ook vandaag zo'n mooie rol speelden en natuurlijk op 'mijn' Marien, die zoveel kan zien aan kale struien, maar ook de hele dag op de been blijft.... 

Een was een feestje om te doen vandaag! Ja ik ben moe, maar heel erg blij en gelukkig!

En nu maar kijken waar al deze bomen en struiken terecht komen. En dromen van hoe mooi Oosterwold over een paar jaar gaat zijn! Het plaatjes hieronder van de enorme hoeveelheid mensen op de been.... blijft nog even in mijn gedachten. 

Enne blijf bedenken: alleen al met de bomen die wij de afgelopen jaren hebben geleverd planten de Oosterwolders zo'n 75.000 boompjes... We leggen met elkaar een steen in de rivier..... 

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 21 januari 2020

Met buurman Ron hebben we een extra wandelpad extra gemaakt. Zo leuk als we het voor elkaar krijgen/hebben dat we omloopbaarheden aan laten sluiten. En dan is  het leuk als de paden ook goed herkenbaar en uitnodigend zijn. Nou vind ik het schilderen van straatnaambordjes leuk. Dus.. ik ging straatnaam bordjes schilderen. En toen was het vorige week zover dat we de bordjes ook konden ophangen. 

En het wandelpad bij Ron moest natuurlijk naar zijn kersenbomen heten. Maar.... Ron heet ook Kerseboom...... Dus hoe gaan we dat spellen: Kerseboompad, Kersenboompad of Kerse(n)boompad.... Ik heb de knoop maar door gehakt en de eer aan de buurman gegeven.... Het pad heet Kerseboompad! Ron heeft de borden opgehangen!

Er komt een bord aan onze kant van het pad, maar ook aan de wegkant.

Welkom op dit pad!