Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 18 april 2020

De afgelopen week zijn we druk geweest met het poten van aardappelen en uiten, en het zaaien van groente en kruiden.

Dat gaat niet even terloops. De voorbereiding is best heftig. Ondanks dat we al voor het vijfde jaar de moestuin inrichten, moeten we de voren waarin de aardappelen komen nog omspitten, omdat we veel keiharde kleiklompen tegenkomen. Dus na zo'n 100 m2 voren spitten heb ik mijn working-out wel weer gehad. Ook komen we hardnekkig onkruid tegen, dat we eerst moeten verwijderen, voordat we zinvol kunnen zaaien en poten. Met name ridderzuring, smeerwortel, smalle weegbree, akkerdistel, en graspollen bedelen om aandacht. En vaak breekt de wortelstok af, en komt het onkruid na een paar weken weer vrolijk terug....

Gelukkig kunnen we het poten met z'n tweeën doen. Veel leuker en gezelliger. We hebben vijf biologische aardappelrassen gekozen, die redelijk resistent zijn voor de aardappelziekte die hier altijd in de polder rondwaard. En vijf soorten uien / sjalotten en knoflook.

Gelukkig hebben we vorige maand 15 kuub compost laten komen, en die hebben ik de afgelopen weken verdeeld over de moestuin, de aardwal en het grasdak. Inderdaad ook een working-out. Maar veel gemak als je met compost het pootgoed kan afdekken.

Ook hebben we de aardwal, de oprit, het dak, en de berm van de Paradijsvogelweg opnieuw bijgezaaid met zaadmengsels die we afgelopen jaar verzameld hadden. Vooral voor de aardwal een halve emmer vol zaad! Best indrukwekkend. We zaaien tientallen soorten bij, omdat we hopen dat we dit jaar de Akkerdistel beter in de hand kunnen houden, en dat andere soorten dan meer kans krijgen. Ook hebben we een aantal leuke groenbemesters bijgezaaid, die uit zichzelf niet ieder jaar terugkomen, zoals facelia en boekweit.

Mede om in de moestuin zoveel onkruid groeide hebben we in de winter al twee Hügels gemaakt: heuvels gevuld met verterend hout. Diep spitten lijkt de enige manier om de overgroeiing met onkruid de baas te worden.

Gisteren waren Mick en Paul op bezoek. Mick komt een paar keer per jaar een dag helpen, en nu met Paul erbij is het leuk om gezamenlijk in te de tuin te werken. Net voldoende ruimte om Corona-proof afstand te houden, ook als we in het zonnetje koffie met taartje nuttigen.

Vervolgens hebben we gezamenlijk de Hügels onkruidvrij gemaakt en ingezaaid met bieten, kolen, worteltjes, snijbiet. Extra leuk omdat we samen met Mick vorige keer de Hügels hebben opgebouwd. Eén Hügel hebben we al grotendeels volgeplant met aardbeien. Ik ben benieuwd hoe het hierop gaat kiemen en uitgroeien. Hopelijk met wat meer water dan de afgelopen weken, want

alles is gortdroog. Daar valt eigenlijk niet tegen te sproeien.

De groente die we in de lage kas hebben gezaaid groeit ook voorspoedig, vooral de spinazie en Japanse bladmoes. Die is al plukrijp voor de salade.

Gelukkig zijn er ook al wat groenten die er mooi bijstaan en goed groeien zoals deze roodgeaderde zuring, die het zonlicht mooi opvangt (en ik ook :-)).

Gisteren hebben we ook afscheid genomen van stagiare Dagmar, die hier bijna twee maanden planten heeft geïnventariseerd. Dagmar kwam speciaal terug om een taart te brengen. Heerlijk, en dank voor je werk, Dagmar!

En ook Mick en Paul, veel dank weer voor je bezoek en hulp.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 april 2020

Sinds een paar weken is het een drukte van jewelste rondom de vijvers. Vooral de paddenpoel is zeer in trek, maar ook het ondiepe deel van de vijver wordt druk bezocht. Door kikkers, of liever gezegd, door kikkerparen en would-be-kikker-paren. Je ziet kikkers dan ook vrolijk door de tuin hupsen, en als mannetjes onderweg een vrouwtje tegenkomen, die dik is van de eitjes in haar lijf, dan springt hij erop en houdt vast, hopende dat het vrouwtje hem naar een geschikte vijver loodst.

Kikkerliefde gaat er vrij fanatiek aan toe. Als meerdere mannetjes geïnteresseerd zijn in een vrouwtje, dan vormt zich een soort kluwen, die op een kermis botsautootje lijken te spelen. Een gevalletje van me-too lijkt mij, en in ieder geval op de grens van ongewenste intimiteit en free-rider.

Als ik onderstaande foto bekijk dan lijkt het wel alsof het vrouwtje eraan onderdoorgaat. Worstelend in een vierkante meter kikkerdril.

Het lijdt geen twijfel dat hier nakomelingen van komen. Misschien worden er ook generaties libelle-larven, watertorren en handige kraaien mee gevoed worden.

Maar minder dan dit jaar worden het er niet. Overigens las ik dat kikkers er een jaar of drie over doen voordat ze geslachtsrijp worden, dus we kunnen nu de eerste kikkers verwelkomen, die in onze paddenpoel zijn geboren.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 april 2020

In het weekend dat we allemaal thuis moeten blijven proberen we te kijken of we al uit de tuin kunnen eten. Hoewel we veel hebben gezaaid en voorgezaaid, levert de moestuin nog niet veel op. Daarom plukken we in ons voedselbos. Daslook, winterpostelein, zevenblad, zuring, speenkruid en weegbree. Zo vroeg in het jaar moet Marien altijd even meelopen, want ik raak elk jaar in de winter toch ook veel kennis weer kwijt. 

Van de oogst maken we omelet en we stoppen het in de soep. Marien eet zijn ei op brood en ik stop m in een salade...mmmm. Zo komen we de tijd wel door. Eet smakelijk!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 05 april 2020

Dit weekend zou het mooi weer zijn (en dat was het!), maar zitten we midden in een Corona crisis. Dus het devies was: "Blijf thuis". En als je al mensen ontmoet: blijf op anderhalve meter afstand!

Nou is voor ons thuisblijven bij mooi weer geen straf. Klusjes genoeg. Genieten genoeg. Eigenlijk was het grootste probleem dat ik vorig jaar mijn klusjurk heb weggegooid. Daar kon je bijna doorheen kijken en dat is op mijn leeftijd niet meer interessant. 

Vrijdag begon het weekend (na een week met lange dagen thuiswerken!) met het opruimen van de keuken. Daar kwam ik een tasje tegen met een heel oud kunstwerkje dat Marien heeft gemaakt. Toen we voor de verhuizing in Hoofddorp inpakten, hebben we het ingepakt. Het is een zelfgemaakte mobile die bestaat uit triangels van staal, allemaal met een verschillende maat. Maar... hij hing nog niet, omdat alle triangels los waren geraakt. En.... een mobile moet helemaal in balans hangen om goed te zijn. Dus gedurende het weekend zijn de triangels in verschillende volgordes opgehangen geweest. Maar nu hangt ie goed. Wij hebben een stalen plafond en constructie. Daar kan je heel handig met magneten dingen aan het plafond hangen zonder het plafond te beschadigen. We proberen een paar locaties maar dan hangt ie goed.

We proberen terug te  rekenen wanneer Marien deze mobile heeft gemaakt. Dat moet ongeveer in 2005 zijn geweest. En met zo'n leuk kunstwerkje binnen probeer ik deze week toch een meubeltje te maken dat ik al een tijdje in mijn hoofd heb. Men neme 6 bezemstelen. Drie kort je in. De andere 3 rond je netjes af. En je zaagt een plateau met schuine gaten erin (das wel een kunststukje, want daar moeten de 

bezemstelen in passen. Verder bestaan de verbinding uit houtje-touwtje constructies. De verbindingen zijn nl. gemaakt door kleine gaatjes te boren en deze via (niet vergaand, nylon ) touw bij elkaar te binden. En als dan bij de eerste keer passen van het model, het er zomaar op lijkt dat het kan werken, knutsel je nog even door. 

Zo komen op de bovenkant 3 stokken. En dan wordt duidelijk waar het voor dient. We hebben nog altijd geen handdoekenrek in de badkamer! De bovenste stokken zijn om handdoeken op te hangen, het plateau voor de scheerzeep en andere (zwaardere) flessen die je bij de hand wilt hebben onder de douche.

Maar de draadjes en knoopjes zijn best een gepiel. Zeker als je de olie niet helemaal droog laat worden en alles dus ook een klein beetje glibberig is. 

Dat laatste is natuurlijk gewoon eigenwijzigheid....

En dan ben ik over het tussenresultaat helemaal niet ontevreden. Ik heb hard gewerkt om de boel in balans te krijgen. Want een natte handdoek moet zo'n rek natuurlijk niet omver gooien! Maar dat doet het niet!

Ik schilder het plateau nog en gooi er een laagje vernis over.

En dan hieronder nog een aantal foto's op locatie. De vernis moet nog even drogen. Daarom nog geen shampoofles op het plateau. Ik ben tevreden (en verbrandt) op deze fijne weekenddagen thuis!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 maart 2020

Sinds een paar jaar biedt onze tuin gastvrijheid aan twee bijenvolken. Imkers Marije en Dennis begonnen in april 2017 met een bijenvolk. In het Paradijsvogelbosje bloeit het hele seizoen voldoende voor de bijen. We hebben toen de bijenkasten een provisorische plek gegeven op een palet en een paar stapels stenen. In de winter hebben we daar een dakjes boven getimmerd, maar het bleef wat primitief, en ook een rommeltje.

Sinds vorig jaar biedt het Paradijsvogelbosje ook tijdelijk onderdak aan een paar bijenvolken als die gaan zwermen en gevangen worden door buurvrouw Marjon of door Björn. Die zwermkasten konden we niet goed kwijt naast de vaste kasten.

Daarom hebben we samen met Marije en Dennis een ontwerp gemaakt van een bijenstal.

Twee weken geleden zijn we begonnen te bouwen met Dennis. Van Douglas palen en balken hebben we een frame gemaakt. Eerst moesten de bijenkasten verplaatst worden. De avond ervoor heb ik de vliegplank opgeklapt en dichtgeplakt met tape. Anders zouden we wel eens belaagd kunnen worden. Bijen zijn niet agressief, maar als je huis er vandoor gaat, dan zijn bijen wel bereid om hun huis te verdedigen.

Daarom was het belangrijk dat de bijen nog dezelfde dag op hun nieuwe oude plek konden worden gezet. De volgende dag was het zonnig, en 's ochtends vlogen er een paar duizend bijen rondom de kasten. Ik was bang dat ze alsnog zouden vertrekken, maar na een uurtje keerde de rust terug, en begonnen ze voedsel naar binnen te vliegen.

Het frame was nu wel gereed, maar ontbraken nog een paar schraag-planken er zat nog geen dak op. Op marktplaats kon ik gratis oude rode dakpannen ophalen. Van betonplex en vier tengels hebben we een dak getimmerd. Dat is best even uitmeten, want de tengels moeten op de juiste afstand, en er moeten een heel aantal pannen passen. Marie-José heeft voorzichtig gaatjes in de dakpannen geboord om ze vast te kunnnen schroeven.

Vandaag kwam Marije om te helpen bij het monteren van het dak. Het is behoorlijk manoeuvreren met zo'n grote plank. Met wat passen en meten krijgen we hem wel op z'n plaats. Dan moet ie nog vastgeschroefd. En vervolgens moeten de dakpannen er één voor één op. Aan de zijkanten en bovenop schroeven we de pannen vast, zodat ze met een flinke wind niet in het rond gaan vliegen.

Als het dak klaar is kunnen de vliegplanken opengemaakt worden. Marije doet voor de zekerheid een bijenpak aan, maar de bijen houden zich rustig. Na een uurtje zien we de bijen weer vrolijk vliegen en voedsel halen.

Leuk om dit samen met Dennis en Marije te doen. En we hebben ons keurig aan de anderhalve meter regel gehouden!

Met het oude pannendakje ziet het er leuk uit. Laat de komende maanden de zwermen er maar bij komen.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 26 maart 2020

Tijdens de stormen afgelopen maanden zijn er veel essen in de bosstrook omgevallen en omgeknakt. Het Houthakkersgilde heeft ook veel essen die ziek zijn omgekapt. Omvallende bomen nemen vaak andere bomen mee. In de bosstrook tegen de Frederik van Eedenweg staan tussen de essen ook een aantal haagbeuken. De meesten zijn kleiner dan de essen, maar als de essen omvallen, worden de haagbeuken de belangrijkste bomen in de bosstrook.

Haagbeuken hebben vaak een grillige vorm, met veel horizontale takken. Het is net alsof iedere haagbeuk een eigen karakter en persoonlijkheid heeft. Die grillige vorm maakt dat veel omvallende bomen blijven hangen tegen of in de haagbeuken. Haagbeuken zijn taai, maar als er een boom van een paar ton op valt dan breken er veel takken uit. En soms kraken de stammen helemaal om, zoals deze treurig stemmende stam in het rechter plaatje.

Toen ik afgelopen week een paar honderd jonge boompjes in het bos heb geplant, zag ik hoe de haagbeuken bedolven worden onder omgevallen essen. Dat is niet alleen een zware belasting voor de Haagbeuken, maar ook heel gevaarlijk voor mensen of kinderen, als die in het bos lopen. Als zo'n schuin hangende boom afbreekt dan valt die met alle gewicht naar beneden.

Van het Houthakkersgilde hoorde ik dat het vanaf 15 maart verboden is om bomen te kappen, omdat dan het broedseizoen begint en vogels verstoord worden.

Maar we kunnen toch niet al deze kamikaze bomen laten hangen?  Daarom ben ik met een handzaag en een trapje het bos in getrokken. En in twee keer een goed uur zagen heb ik zo'n dertig Haagbeuken bevrijd van hun zware juk. Soms door de schuine bomen uit de haagbeuk te trekken. Soms door de schuine bomen eerst door te zagen en in stukken uit de Haagbeuk te trekken. 

Ik moet wel goed opletten. Zeker op zo'n huishoudtrap in het bos. Ik heb een paar keer een salto gemaakt toen het trapje wankelde. Maar gelukkig is de bosgrond zacht. En bij het zagen goed opletten hoe de beide einden van de boom gaan vallen, zodat je niet in de gevarenzone komt.

De grootste klus was een grote boom van zo'n twintig meter die als een weegschaal horizontaal balanceerde op een haagbeuk. Die heb ik in vier keer zagen klein gemaakt, en uit de armen van de haagbeuk bevrijd. Bijna letterlijk. Het laatste stuk hing als een soort kruis in de kruin, maar kon ik met een afgezaagde tak uit de kroon wippen. Hieronder zie je de verschillende fases van het zaagproject.

 Het is nog steeds een enorme chaos in het bos, maar de meest riskante bomen zijn verwijderd, en zo'n dertig haagbeuken krijgen nu weer ruimte om komend seizoen door te groeien.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 maart 2020

Deze week ontving ik het verdrietige bericht dat mijn vriend Wijnand Uitman is overleden. Ik heb hem leren kennen in het Ombudsteam waarin we samen actief waren toen ik nog in de Haarlemmermeer woonde. En ook spraken we elkaar vaak over het beheer en behoud van bomen in de Haarlemmermeer. 

Wijnand was een hovenier in hart en nieren, en ook een zeer sociaal bewogen en geëngageerd mens. Met zijn gedrongen voorkomen en robuuste baard en markante hese stem was hij zowel fysiek als sociaal zeer aanwezig in bijeenkomsten zoals van de plaatselijke PvdA afdeling.

Toen wij begonnen aan ons project in Oosterwold, heeft hij ons zijn kleine kraantje en electrische kruiwagen geleend. Ook later kwam hij af en toe langs om te zien hoe het project zich ontwikkelde.

Toen hij afscheid nam van zijn hoveniersbedrijf, is hij verhuisd naar een mooie woonboot aan de overkant van de Ringvaart, waar het grondgebied dus onder Amsterdam valt. Daar werd ik een paar keer hartelijk ontvangen door Wijnand en zijn vrouw Machtelt. Wijnand vertelde hoe hij mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in zijn hoveniersbedrijf opnam, en met veel energie begeleidde om goed en efficiënt te werken en die medewerkers ook verder te helpen.

Ik vond een foto van hem in een archief van het plaatselijke gemeenteblaadje InforMeer. 

Ik wist dat Wijnand ziek was. Triest dat hij in deze periode met Corona perikelen het leven laat. Het is maar de vraag of een bijeenkomst voor de plechtigheid tot de mogelijkheden behoort. 

Deze week heb ik veel uurtjes doorgebracht om bomen te planten in de bosstrook naast onze wijk. Daarbij moet ik geregeld aan Wijnand denken. Één van de laatste jonge Lindebomen plant ik graag ter nagedachtenis aan Wijnand op een mooie plek in het bos. Opdat die boom moge uitgroeien tot een prachtig exemplaar. Als de avondzon tijdens het planten door de bomen schijnt, sta ik even stil bij dit kleine ritueel.  

Zo hoop ik Machtelt en familie in deze Corona-periode toch een hart onder de riem te steken. Sterkte gewenst.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 25 maart 2020

Onze Frederik van Eedenweg grenst aan een bosstrook van Staatsbosbeheer, en aan onze zijde van deze strook bestaat de aanplant grotendeels uit essen. En die essen zijn grotendeels ziek: essentaksterfte. En dat blijft niet zonder gevolgen. De afgelopen twee seizoenen zijn er al veel bomen gekapt die een gevaar vormen voor veiligheid. En de stormen van afgelopen winter hebben een ware slachting aangericht onder de essen. Door de ziekte verzwakken eerst de takken en daarna ook de wortels, waardoor ze beginnen te rotten, en vervolgens bij een flinke windvlaag omkieperen. Sommige bomen zijn als luciferhoutjes geknakt. Als bomen omvallen nemen ze vaak andere bomen mee in hun val. Dan ontstaat een grote ravage. En dat treft vooral de haagbeuken die er gelukkig ook staan. Want die haagbeuken worden de belangrijkste bomen voor de toekomst van de bosstrook. Maar dat zijn er niet genoeg om het bos te vullen. En dus is het belangrijk om de open vallende plekken in het bos opnieuw in te planten met jonge boompjes en struiken.

Dat hebben we vorig jaar ook al gedaan met een flinke groep vrijwilligers, en gelukkig kunnen we daarvan een aantal terugvinden, die goed geworteld zijn. Maar de reeën hebben er ook een aantal opgegeten, en met de droge zomer zijn er een aantal verdroogd. Daarom heb ik afgelopen maanden gevraagd om plantgoed van Staatsbosbeheer. En vorige week donderdag kreeg ik een mailtje en sprak ik boswachters Johan en Arno, en mocht ik plantgoed uit het depot van Staatsbosbeheer ophalen.

Omdat het al zo laat in het plantseizoen is, hebben we afgelopen vrijdag meteen een kar vol gehaald, en zijn we de afgelopen dagen druk geweest met planten. We hebben een oproep gedaan onder de bewoners van de Frederik van Eedenweg en ook de John Lockeweg, aan de andere kant van de Bosstrook.

Vanwege de Corona-crisis hebben we de afspraken zo gemaakt, dat mensen het plantgoed alleen komen ophalen en alleen in het bos planten, zodat er geen contact is en we ons dus aan de regels houden. Zo hebben Bart en Hadewich van de John Lockeweg zaterdagochtend al een pakket opgehaald. En daarna hebben ook Eduard en Zilla en Judith en Mischa en Sietze zich ingezet. 

Om uitdrogen van het plantgoed te voorkomen heb ik ze tijdelijk met wortels in de vijver gelegd. 

Samen met stagiare Dagmar heb ik tot dinsdagavond bomen geplant in het bos. Telkens op zoek naar open plekken in het bos, vooral waar veel bomen zijn weggezaagd of omgevallen. En we hebben ook een kleine honderd struikjes in de bosrand bijgeplant. Meidoorn, Egelantier, Kardinaalsmuts, Gelderse Roos, Wegedoorn. En in het bos vooral Linde, Iep, Zoete Kers, Meidoorn, Berk. Als ik goed geteld heb in totaal ruim 530 boompjes en struiken.

Nu maar hopen dat ze voldoende vocht vinden. Na alle regen van de afgelopen maanden is de ondergrond nog best vochtig, maar de oppervlakte droogt heel snel uit. Vooral de modder op de straten is nu zo hard als steen. Hopelijk vallen er in het weekend een paar buitjes. En hopelijk eten de reeën niet teveel boompjes op. Ik zag al wel een Kardinaalsmuts waarvan de bast grotendeels gestript was. Nu ja, een paar boompjes offeren aan de goden.....

Dank Johan, Arno van Staatsbosbeheer voor de boompjes. Ze hebben een goede bestemming gekregen. En dank aan Bart, Hadewich, Sietze, Judith, Mischa, Eduard, Zilla en Dagmar voor het planten. 

Dat de bosstrook maar mooi en gevarieerd moge uitgroeien.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 24 maart 2020

Eind januari hebben we via Heg en Landschap duizenden bomen en struiken uitgeleverd. In de blog van 24 januari hebben we hiervan verslag gedaan. 

Een paar weken geleden bleek bij de organisator in Nederland van Heg en Landschap dat er nog het een en ander in voorraad was dat via hen mocht worden omgezet. Lex bood aan dat wij deze in Oosterwold konden omzetten. .

Dus maakte Marien een post in de Marktplaats Oosterwold en hield bij wie wat allemaal wilde. 

Vorige week vrijdag (de dag nadat de eerste afstands Corana maatregelen werden afgekondigd) hebben we de bomen en struiken ontvangen en uitgeleverd. 

Natuurlijk hebben we daarbij afgesproken voldoende afstand van elkaar te houden. 

Gelukkig hebben we op tijd de planten gesorteerd op naam! Dat maakt het makkelijk om het een en ander mee te nemen. Maar... Er bleken nog een aantal planten extra te zijn. Dat maakte nu shoppen op enkele boompjes van een soort mogelijk. Daar hebben veel mensen gebruik van gemaakt. Wel goedkoop plantgoed maar niet een grote hoeveelheid kopen! Win win voor iedereen. Buren uit onze wijk komen gewoon met de kruiwagen winkelen En het is prachtig weer, dus iedereen kan ook goed het plantgoed tijdig de grond in werken. Oosterwold wordt steeds groener!

En wat ik zelf heel leuk vond: één van de  laatste klanten was de bakker in Oosterwold. Die zomaar vroeg of ik nog rimpelroosjes wilde. De bottels van deze rozen zijn lekker groot en lekker. Dus prima om te verwerken. We spreken af dat ik van haar dinsdag een aantal rozen overneem. Nog zo'n win-win situatie. 

En dan zijn de boomleveracties voor dit jaar toch echt wel over! 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 maart 2020

Langzaam komt het voorjaar eraan. Ofwel langzaam? Met de stormen leek het twee maanden lang we herfst, maar qua winter hebben we niet veel gekregen. En dat is aan de natuur goed te merken. Veel kruiden zijn groen gebleven. Een dagkoekoeksbloem heeft de hele winter door gebloeid. En veel voorjaarsbloeiers zijn nog vroeger dan anders.

Maar voor de moestuin kan je het niet helemaal op de natuur laten aankomen. Je moet wel op tijd met zaaien beginnen.

We hebben een paar jaar geleden een lage kas geïmproviseerd van grindtegels met vijf éénruiters. Maar met een storm vorig jaar waren er drie ruiten gesneuveld. Dus toen we een advertentie op marktplaats zagen hebben we een rit naar Alphen gemaakt om zes vervangende eenruiters aan te schaffen. Die hebben we eerst geschilderd. 

En de lage kas zat vol met onkruid, die eerst verwijderd moest worden. Vervolgens een laagje bemeste tuingrond en zand gemengd in ingewerkt. 

En uiteraard hebben we enthousiast nieuwe groentezaden gekocht. Zoveel mogelijk biologisch, maar we zijn daarin niet heel principieel. Op een spreadsheet een zaaikalender gemaakt welke zaden het eerst kunnen worden voorgezaaid. En welke binnen gezaaid kunnen en welke in de lage kas. Het blijft ook een beetje op de gok bij ons. We willen een aantal zaden voorkweken binnen, omdat vorig jaar buiten uitzaaien in de volle grond slecht is bevallen. De kiemen zijn dan later, en worden opgegeten door muizen en slakken voordat ze krachtig genoeg zijn.

En dan het zaaien zelf: spinazie op een klein veldje in de lage kas. En rijtjes van een tiental andere kruiden en groenten. We hebben een voorliefde voor wat alternatieve groenten en kruiden, zoals bladmosterd, Koolrabi, Ananaskers, Raapstelen. Het zakje omgekeerd op een houten paaltje, zodat we nog weten wat er gezaaid is. En dan de eenruiters erop. Ziet er toch weer gecultiveerd uit!

Voor het binnenzaaien maken we een tafel van drie steigerplanken en twee schragen. Daarop passen 17 kleine bakjes, waarin we van alles hebben gezaaid, van pompoen, tot verschillende soorten tomaten, en mijn favoriet: zeekool van zaad, gewonnen op vakantie in Denemarken.

En nu maar wachten op het ontkiemen. En tijdig uitplanten. Maar daarover later.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 19 maart 2020

Afgelopen vrijdag en zaterdag zouden we met de wijk gezamenlijk gaan klussen. Er moet een aanvulling komen van reflectorpaaltjes, omdat een aantal die we een jaar geleden geplaatst hebben, gesneuveld zijn. Een mooie gelegenheid om mee te doen met de nationale actie NL-Doet. En met een aanvraag hebben we ook nog een leuk bedrag gekregen waarmee we de materiaalkosten kunnen dekken.

Maar dan komt de Corona crisis, en een paar dagen voor tijd een bericht vanuit de NL-doet organisatie dat alle vrijwilligersacties worden afgelast. Ook wel begrijpelijk, omdat veel van die vrijwilligersacties bij of door mensen uit kwetsbare groepen worden uitgevoerd.

We hebben even overlegd wat wij moeten doen. Er hadden zich een flink aantal buren aangemeld voor het klussen. Maar het is niet een noodzakelijke activiteit. Daarom hebben we de actie afgelast. 

Maar we waren zelf al begonnen met de voorbereidingen. Mooie hardhouten palen besteld, en in de gewenste lengte gezaagd. En bijgeschuurd.

En Janny had beloofd voor cake te zorgen, en die kwam die dus toch maar brengen om de individuele werkers te steunen.

Dus toen Eduard en Zilla langskwamen hebben we toch nog met z'n vieren lopen schilderen. Het was mooi weer dus we konden buiten werken en de nodige afstand houden.

En zaterdag zouden we naar de kuilen in de weg kijken. Tsja, valt dat onder NL-doet, of kunnen we toch wat onderhoud doen? Met Joost hebben we de weg beoordeeld. Ondanks het zonnetje waren er nog flinke plassen, die ook goed laten zien, waar de weg te ver is ingezakt. En als er eenmaal kuilen in de puinweg zitten, dan worden die steeds dieper doordat alle auto's erin stuiteren.

Dus heeft Joost z'n kleine trekker erbij gehaald, en hebben we nog zo'n drie kuub puin in de kuilen gewerkt. Fantastisch die trekker met schepbak. Daar kan je met een kruiwagen niet tegenaan werken. Dus voor mij het handwerk van verspreiden. Er waren een paar plekken waar het afgelopen jaar de nutsleidingen doorgetrokken zijn. Dat was duidelijk te zien aan zinken in de weg. Hopelijk hebben we die nu weer aardig onder controle. Mooi ook dat Marco een trilplaat beschikbaar had om het puin mooi glad aan te trillen. 

Toch nog een beetje NL-doet. Of gewoon burenhulp. En leuk om (met gepaste afstand) samen te doen. En dan pakken we de resterende klusjes individueel of in duo's aan.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 13 maart 2020

Wij hebben van Lex Roeleveld van Stichting Heg en Landschap begrepen dat er nog wat plantgoed beschikbaar is om te leveren aan belangstellenden in Oosterwold.

Dat is niet zoveel maar wellicht dat we nog een paar mensen blij kunnen maken.

Hiervoor organiseren we op vrijdag 20 maart een klein marktje, waar mensen kunnen ophalen wat ze gevraagd hebben.

Belangstellenden kunnen uiterlijk maandagavond doorgegeven wat ze willen afnemen. Graag per email naar info (@) paradijsvogelbosje.nl 

Als er meer belangstelling is dan aanbod, gaan we verdelen.

Omdat het relatief weinig is, zijn we bereid om bossen (van 25) te splitsen, zodat er ook kleinere aantallen te koop zijn.

Dit is het aanbod:

 De vlieren zijn onder voorbehoud, als Lex die nog extra kan krijgen. Bij de vorige levering konden een aantal mensen geen Vlier krijgen. Als die nu intekenen gaan zij voor op andere belangstellenden.

Iedereen die bestelt moet op vrijdag 20 maart het plantgoed ophalen.

Ook is zeer aan te bevelen om het plantgoed nog diezelfde dag te planten, of vrijdag op te kuilen en in het weekend te planten. Bijna al het plantgoed begint uit te lopen, dus als je het langer opkuilt dan loopt het plantgoed schade op.

Hopelijk kunnen we nog wat mensen blij maken hiermee. We zien de emails graag tegemoet.

Marie-José Deckers en Marien Abspoel namens Stichting Heg en Landschap en Stichting Paradijsvogelbosje

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 maart 2020

Regelmatig maken groepen gebruik van onze tuinkamer om te vergaderen, workshops te doen. Zelf gebruiken we de ruimte om muziek te maken, workshops te geven en allerlei klusjes.... 

En juist voor de groepen hebben we lange tijd een zaak aan de kapstok gehangen. Er is namelijk iets onhandigs aan zoveel ramen in je zaal. Je plaats niet zomaar een KAPSTOK in de ruimte. Mensen gooien hun jas over hun stoel. Je kunt zeggen dat geeft de ruimte iets ongedwongens, maar dat is een aardig eufemisme. Zelf wilde ik in de winter graag dingen aan een hangertje te drogen kunnen hangen. Dus we waren al een tijdje aan het denken hoe we dit, passend bij de rumte en bij ons kunnen oplossen. 

Vanmorgen hadden we ineens een (vonden wij) briljant idee van een kapstok die tijdelijk kan hangen en dus weg kan als je m niet wilt gebruiken (en dan niet enorm in de weg staat/ligt). We hangen een kapstok aan lijmklemmen aan de metalen draagbalk van de constructie. Met riemen hangen we daar een stalen buis aan een paar kleerhangers doen de rest...En zoals dat bij ons gaat op een vrije zondag.... we gaan klussend aan de slag.

Hieronder een fotoverslag:

En natuurlijk moet de grote bouwer zich even uitsloven... Dat laten we even gebeuren... En vanavond kon ik mijn was prima kwijt.... Een fijne middag! 

Enne: Dit is niet langer "een zaak die aan de kapstok hangt", want daar hangen voortaan jassen!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 08 maart 2020

Al weer een paar weken geleden, op 14 februari heeft onze stagiaire Hester een excursie voorbereid en gegeven aan negen kinderen, die thuisonderwijs krijgen, en die hier dus ook een les geleerd hebben. Hester heeft er een persoonlijk verhaal over opgeschreven dat we graag in onze blog opnemen:

Wow, wat een super dag was dit zeg! De eerste natuurclub bij het Paradijsvogelbosje.
Vanochtend was ik nog zo zenuwachtig. En ik was bang dat de hele dag in de soep zou lopen. Er zouden 2 vriendinnen komen helpen als begeleider met de groep kinderen. Maar door omstandigheden ging dat op het laatste moment niet meer door. De printer ging in diepe slaap terwijl ik nog zo veel moest uitprinten. Ik kon het verhaal dat ik wilde voorlezen niet meer vinden. Noem maar op, alles leek mis te gaan. Maar ondanks dit begin van de dag, was het een zeer geslaagde eerste keer!
Ik heb ervaring om met kinderen dit soort dingen te doen. Ik heb op 2 preschools in Amerika gewerkt waarvan 1 een boerderij was, dus ik ben ook bekend met natuureducatie. Maar daar was ik in dienst: ik hielp daar. Vandaag was ik degene die mensen had om me te helpen. De rollen waren omgedraaid.
Ik heb de dag zelf georganiseerd en zelf bedacht wat we gingen doen. Ik droeg zelf de verantwoordelijkheid voor de kinderen en moest ik ervoor zorgen dat de kinderen het naar hun zin hadden. Ik moet toegeven dat ik het best wel heel spannend vond. Ik moest me vanmorgen op de fiets echt wel moed in praten. Ik wist wel dat ik het kon; althans dat hoopte ik.
Voor dat de ouders kwamen, hebben we met zijn allen nog even de dag doorgenomen en besproken wat iedereen ging doen. Wie kon me gaan helpen en hoe gingen we de kinderen ontvangen? We hadden aan Tijmen gevraagd of dat het oké was als hij een groep kinderen zou begeleiden. Hij vond het ook best wel spannend. Hij dacht dat hij iets fout zou doen, of dat alles fout zou gaan.
Marien was er ook om Tijmen te ondersteunen. Ondanks de angst die Tijmen voelde, is het hij toch gaan doen. En daar ben ik heel dankbaar voor en de kinderen ook!
Na afloop heb ik aan Tijmen gevraagd wat Tijmen van zijn angst/ onzekerheid vond, voordat de kinderen kwamen. Hij zegt zelf dat hij de angst niet nodig vond en dat het super ging met de kinderen en dat hij het heel leuk heeft gevonden.
Toen alle kinderen er waren zijn we in een kring gaan zitten en zijn we de namen gaan oefenen van elkaar. Ravi wist alle namen meteen!!! Na het namenrondje, heb ik uitgelegd wat we gingen doen. De kinderen kregen een lijst met foto’s van bloemen die nu in bloei staan. De opdracht was dat ze die allemaal moesten vinden. Ik had gevraagd of dat ze sommigen al herkennen. Toen we naar buiten gingen, deelden we de groep in tweeën. Iedereen wilde eerst bij mij, maar toch konden we ze verdelen in 2 mooie groepen.
We hadden afgesproken om elkaar, na de speurtocht, bij de wilgenhut te ontmoeten. De timing was echt perfect, ik was er net en de andere groep kwam aanlopen.

In de wilgenhut lag een kistje met kettingen. En niet zomaar kettingen, in de hangers van de kettingen zitten bloemen. Het verhaal achter de kettingen is dat we ze gekregen hebben van de “bloemen” om dat de mens te snel de kracht van de bloemen vergeet. En dat we ze daarom bij ons moeten dragen. Om ze zo niet te vergeten.
Nadat ieder kind een eigen ketting kreeg, zijn we nog even verder gedaan met bloemen zoeken. De kinderen hadden het heel erg naar hun zin. Ze wilden graag de hele lijst met bloemen vinden. Ik probeerde bij elke bloem die we zagen steeds iets korts over de bloem te vertellen.
Het mooie vond ik om te zien dat iedereen het zo anders ervaart. Sommigen waren heel aandachtig naar de bloemen aan het kijken en een andere keek er heel even na en wilde dan weer snel door gaan. Of de ene was heel veel aan het vertellen en de andere was heel stil. Maar toch had iedereen plezier.
Nadat we de bloemen speurtocht hadden gedaan, zou ik eigenlijk een verhaal voor gaan lezen. Maar de speurtocht naar de bloemen duurde langer dan verwacht. Dat is natuurlijk prima, want met bloemen bezig zijn is ook gewoon geweldig.
Dus in plaats van mijn verhaal, hebben we besloten om naar binnen te gaan en een snack te eten. Na de snack maakten we vogelvoer. We hebben vet opgewarmd en daar vogelvoer bij gedaan en dit in dennenappels gestopt. De dennenappels hebben de kinderen later mee naar huis genomen.
Na het vogelvoer maken zijn de kinderen gaan tekenen. Ik had aan de kinderen gevraagd of dat ze hun favoriete bloem of plek die ze hier hadden gezien konden gaan tekenen.Ik had van thuis droog geperste bloemen meegenomen die ze er ook op konden plakken. De kinderen maakten de mooiste bloemen die ze gezien hadden. Een kindje heeft zelfs mij getekend met een paardenbloem (mijn lievelingsbloem)!

Van sommige kinderen kreeg ik zelf een tekening. Die tekeningen hangen aan mijn muur nu.
Toen iedereen klaar was zijn we nog heel even naar buiten gegaan. We gingen naar het amfitheater waar we ‘Anna-Maria Koekkoek’ speelden. Daarna hebben we met de kinderen in het amfitheater de dag doorgesproken. Het was zo leuk om al die antwoorden te horen. Ook kreeg ik heel vaak het antwoord dat ze alles heel leuk vonden. Als ze dat dan zeggen smelt eigenlijk mijn hart gewoon.

Ik doe dit echt om dat ik het heel leuk vind om kinderen blij te maken en over natuur te leren. En dan als ze het zo leuk hebben gehad ben ik echt heel blij en een beetje ontroerd. Ik was toch echt wel bang in de ochtend; stel je voor dat de kinderen het niet leuk gaan vinden of zoiets. Maar nee hoor, ze vonden het geweldig.
Dank jullie wel voor het vertrouwen in me en de geweldige dag. Graag tot de volgende keer. Hester.

Hester, jij ook veel bedankt voor je leuke initiatief en bekroning van je stage.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 28 februari 2020

Er is bij ons nog één kavel niet gestipt. Daarover meer in deze blog.

Vandaag is de laatste gekleurde kavel omgekleurd! Ook Marcel en Sandra hebben vandaag hun kavel bij de notaris laten passeren. 

En daarvoor gaan wij als bestuur natuurlijk een vlag plaatsen. Dit keer heb ik er een filmpje van gemaakt.... 

Gefeliciteerd en welkom Marcel en Sandra!