Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 18 augustus 2021

Vandaag hadden we een feestje. Erwin en Suzanne hebben vandaag bij de notaris de overdracht van de grond van de laatste kavel in onze wijk geregeld. 

En daarmee realiseerden we ons vorige week dat hiermee alle grond in de wijk van wijkbewoners is. Onze wijk is compleet met alle leden! Tijd voor een spandoek, vonden we! Daarom maakten Jan en ik van een oude dekbed hoes een spandoek! En een bak met tubes Acrylverf.

Hier ging een uitgebreide app wisseling aan vooraf.  Wat moet er dan op zo'n spandoek staan? Teksten in hele volzinnen kwamen eraan te pas. Maar het werd uiteindelijk heel simpel: HOERA COMPLEET. Je zou er bijna activistisch van worden, zo leuk is het om samen een spandoek te schilderen.  

Om het spandoek staande te houden zijn er ook nog scheringen nodig. Het blijft improviseren.

En net als bij alle buren, planten we een vlag om het veld te koloniseren. En zetten we een van de wijkbankjes die we met z'n allen hebben gemaakt op de kavel, zodat ze de komende weken ook een zitplek hebben als ze hier zijn. 

En als semi verrassing hadden we met een paar kannen koffie en thee, en wat flesjes bubbels de hele buurt uitgenodigd om Erwin en Susanne met hun zoons welkom te heten. Leuk dat er zoveel mensen waren. De kavel stroomt vol! Erwin en Suzanne planten nog ritueel een boompje en steken gezamenlijk hun maagdelijke spade in de Oosterwoldse grond. Een fotoverslag is op z'n plaats. 

En dan slaan we aan het mijmeren. 5 1/2 jaar geleden kregen we zelf onze kavel... Wat was het toen nog kaal en vlak. Maar ook voor ons waren er toen mensen die onze plek bijzonder maakten. Zucht wat een tijd.

Hoeveel reden heb je nodig voor een buurtfeestje?

En vooral: Welkom Erwin, Suzanne, Josia, Benjamin, Nathan en Aaron.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 28 juni 2021

Het grootste deel van het jaar, en zeker in de winter vinden wij het een voorrecht om te wonen in een ruimte met heel veel glas en licht. Met een beetje zon hebben we dan ook gratis verwarming. Maar in de zomer kan het soms iets teveel van het goede zijn, ondanks dat het overstek van het dak op het zuiden aardig wat zon tegenhoudt. Maar als de temperatuur oploopt tot dertig graden en meer, met een stekend zonnetje, en meer dan 16 uur per dag zon, dan is zonwering in onze woning wenselijk. En in het ontwerp van de woning hebben we daarin niet voorzien. 

Vorige jaren hebben we ons al wel beholpen met twee driehoekige zonweringsdoeken die we buiten aan de nok van het dak hangen, wat onze woning ook een beetje het aanzien geeft van een schip met bollende zeilen. Maar een nadeel is dat deze doeken niet bestand zijn tegen een flink windje. We hebben ze dan ook al een paar keer moeten repareren omdat draden of zelfs het hele doek scheurde. 

Daarom zochten we naar aanvullende zonwering, die we binnen kunnen aanbrengen zodat we onafhankelijk zijn van de wind. Daarvoor hebben we een reflecterende en zonwerende stof gevonden, waarvan we zo'n twintig meter hebben gekocht. Als eerste heeft Marie-José daarvan een lap genaaid, die we gebruiken aan de zuidgevel. Als het mooi weer is, hangen we die het liefst aan de buitenkant met sterke magneten op de goot van Cortenstaal. Maar het kan uiteraard ook binnen, als we de lap tussen de grote cactussen door weten de manoeuvreren.

De meeste zon en warmte komt in de Tuinkamer binnen via de westgevel, omdat daar veel glas is, en vooral, omdat in de zomer de zon daalt, en verder de Tuinkamer in schijnt. De blauwe driehoeksdoeken buiten helpen wel iets, maar nu maken we extra zonwering aan de binnenkant.

Zoals bijna alles in ons huis zijn de raampartijen ook schuin, dus het vraagt wel passen en meten. We bevestigen de lap met klittenband aan het kozijn, en kunnen de pasvorm dan aanpassen. Zo hebben we eerst de kleinere lap gemaakt aan de linkerkant van de westgevel, van binnenuit gezien. En daarna komt de grotere rechterkant. Dat is een lap van ruim acht meter lang. Als we die uitleggen in de Tuinkamer past het maar net. 

Gelukkig heeft Marie-José dit jaar een nieuwe Naaimachine, die zich met weinig moeite noch storingen door die meters stof heen werkt. Uiteraard moeten we vaak passen, en daarvoor mag ik apenkooien op de ladder, en met één been op de staalconstructie om klittenband te bevestigen, en de lap op te hangen. Als de grote lap ook passend is gemaakt en opgehangen, hebben we een serieuze zonwering!

Er zullen vast momenten in de zomer zijn, dat we verlangen naar uitzicht op de lucht boven de bosrand, maar in de warme maanden is de temperatuur in de Tuinkamer leidend. En als het mooi weer is leven we toch buiten.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 21 juni 2021

Gisteren hebben we weer met z'n allen een Algemene Leden Vergadering gehouden met onze wijk Frederik van Eedenweg. De afgelopen twee vergaderingen hebben we noodgedwoningen digitaal gedaan, maar nu hebben we weer gekozen voor een fysieke bijeenkomst. En het weer was ons goed gezind, want een flinke bui dreef over, en het was heerlijk zacht weer. 

Dus kwam iedereen met kampeerstoeltjes en een flesje drinken aanwandelen, om te verzamelen bij Joost en Aletta in de ruime achtertuin. Marie-José had de agenda en bespreekpunten op grote vellen op het raam geplakt. 

Het grote bespreekpunt was uiteraard de voorbereiding van de aanleg van het definitieve wegdek. We zijn een stuk verder gekomen. De wegcommissie kan weer verder.

Na afloop hebben we een buurtborrel gehouden. Heerlijk om weer informeel te praten met alle buurtjes. 

Weer een stapje naar normaal!

Bedankt allemaal en vooral Joost en Aletta voor de gastvrijheid.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 15 juni 2021

Gisteren hebben we met z'n tweetjes in het begin van de avond een rondje gefietst vanuit de Paradijsvogelweg via de Ibisweg naar de Grote Trap.

Daar kwamen we de eerste grote windmolens in aanbouw tegen. Met onwaarschijnlijk grote hijskranen erbij. Je kunt het niet op foto's vastleggen hoe enorm en beeldvullend die kranen opdoemen. Langs de Ibisweg staat ook een turbine op de grond. Dan zie je pas hoe reusachtig die ook is. En het schijnt dat de molens aan de Grote Trap (Wulptocht) vanwege de nabijheid van vliegveld Lelystad nog veel lager zijn dan de molens langs de A27 zullen worden opgericht.

Met de avondzon werd het dus onvermijdelijk dat we de zon ook door de molenwieken zouden zien. Dat was nog best even zoeken. En wat blijkt dan: De zon schijnt om de wieken heen, omdat die aan de punten dunner zijn dan het beeld van de zon. En vervolgens konden we ook de zon achter de reusachtige palen zien verdwijnen. Die palen zijn nog veel dikker dan de wieken.

Of...... verdwijnen? Wat je ziet is dat het licht van de zon om de rand van de paal heen afbuigt. 

Verwacht hier geen wetenschappelijke verhandeling over Slagschaduw. Daarvoor moet je maar bij kameraad Jimmy Corrigan aankloppen. Maar het fenomeen van afbuigen van licht heet in natuurkundige termen diffractie (Op wikipedia zijn artikeltjes hierover te vinden). 

Ik krijg de indruk dat de berekeningen van vermoedelijke slagschaduw niet rekening houden met de dikte van de molenwiek en de diffractie van het zonlicht rondom de wiek. Daardoor zou het wel eens zo kunnen zijn dat in de praktijk de hinder door slagschaduw van woningen minder is dan rekenkundig voorspeld wordt.

Dat effect is waarschijnlijk groter, omdat de windmolens onvoorstelbaar groot zijn, en hun schaduw dus ook enorm ver weg werpen, maar daardoor is de afstand van de molens tot de slagschaduw vaak ook groot, waardoor deze verbuiging van het licht meer kan meespelen. En de zon is overal even groot, maar de molenwieken worden steeds dunner als je meer afstand neemt. 

Op verschillende plekken zie je ook de enorme wieken al klaar liggen. Die zijn waarschijnlijk groter dan de grootste vliegtuigvleugel. Bij de Vogelweg kan je er aardig dicht bij komen voordat je op het Verboden Toegang bordje stuit.

Dit is dus niet het resultaat van een diepgaande studie, maar van een genoeglijk fietstochtje in de zomerse avondzon. En bij de kruising tussen de A27 en de Vogelweg werden we nog tijdelijk opgehouden door een speciaal transport van een paaldeel. Onvoorstelbaar, wat een apparaat. En wat een vrachtwagen met 15 assen. Spectaculair! De weg moest afgezet en zelfs een verkeersbord verwijderd omdat het gevaarte anders de bocht niet kon nemen.

Ik begin toch steeds nieuwsgieriger te worden. Wellicht in de toekomst nog maar eens een experimentele slagschaduwmeting herhalen.

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 07 juni 2021

Eén van onze belangrijkste motieven om te ontwikkelen wat we wilden maken, was ruimte met anderen delen. Dat betekent dat je anderen ook uitnodigt om er gebruik van te maken. Straatnaambordjes zijn daar  een onderdeel van. Helaas betekent uitnodigen soms ook duidelijk maken waar dat niet zo wenselijk is of waar dingen door wandelen stuk kunnen gaan. Dus een enkel privé bordje hoort er dan ook bij. Maar ook die kun je er leuk uit laten zien. Verder dus geen betoog, maar louter plaatjes.

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 31 mei 2021

Op de hoek van onze kavel met de Frederik van Eedenweg heten we sinds jaren bezoekers welkom met een informatiebord en het begin van het Hazelaarpad, waar bordjes de weg wijzen. De afgelopen jaren hadden we van wilgenstaken een poort geïmproviseerd, waar nu ook een kamperfoelie gaat groeien. Maar de wilgenstaken waren ingestort, dus het was niet meer een royale entree.

Ik heb al maanden in mijn hoofd gelopen met een wens om een nieuwe poort te maken. Maar wat voor ontwerp dan? Uiteindelijk heb ik een schets gemaakt die geïnspireerd is op een ruitvormig klimrek voor klimplanten. Maar zoals altijd kan ik mij niet aan een herhaling van een bestaand idee houden, dus heb ik een paar variaties ingebouwd. De hoek van de ruiten wordt in de hoogte groter. Dat had ik wel zo'n beetje berekend, maar uiteindelijk ga ik dat toch meer proefondervindelijk in het veld bouwen.

Ik wilde de poort graag maken van douglas hout, omdat we dat overal gebruikt hebben. Ik vond de beste maat door 32 mm steigerplanken te kopen en met een zaagtafel in drie gelijke delen van 6,3 cm te zagen. Daarna schuur ik de latten met de haakse slijper en zet ik ze in de lijnolie. Dat is dan weer de geur der herkenning, omdat we in het verleden maanden lang latten hebben ingeolied.

Ik ben begonnen met vier paalvoeten en vier korte paaltjes die de basis vormen. Daarop komen aan weerszijden vier balken. Zo bouwen we telkens twee latten extra omhoog.

Terwijl de constructie hoger wordt, heb ik een trapje nodig om er bij te kunnen. Ook kom ik handen te kort, dus hang ik de boor en schroeftol in het rek terwijl ik jongleer met de latten en schroeven. Helaas heb ik wel drie bitjes geofferd, want die vallen uit de boor, onvindbaar in het struweel. Een belangrijke toets is of de beide helften wel op dezelfde hoogte uitkomen. Daarvoor heb ik een waterpas bij de hand.

In het begin ging de constructie nog een beetje scharen, omdat de latten de pootjes in de grond een beetje uit elkaar duwen. Dat heb ik opgelost met vier driehoeksconstructies onderin.

Na het bouwen tot de definitieve hoogte, moeten we de verbinding maken. Daarbij is het idee gekomen om de beide delen van de poort schuin te maken, zodat ie naar boven toe enigszins toeloopt. De schuinheid moet ik in de praktijk uitproberen.

De verbinding maak ik met één dwarse balk en vier diagonalen, die vier stabiele driehoeken maken om het geheel (hopelijk) voldoende stabiliteit te geven.

Tenslotte zaag ik bovenin nog de balkjes af die te veel uitsteken, zodat het meer een poort met een punt wordt. Daarna kan de kamperfoelie weer aan het rek verbonden worden, en is de nieuwe Poort voor het Paradijsvogelbosje gereed.

Maar..... als ik er zo naar kijk: is dit niet 'een  bouwwerk niet zijnde een gebouw'? En hij staat niet op m'n roodkavel. En misschien is het wel een belemmering voor de doorwaadbare zone? Hmm, wie belt de BOA?

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 30 mei 2021

Dit weekend heb ik een project afgerond, dat een lange aanloop geschiedenis heeft. In ons industriële huis waren we op zoek naar "gezellige" verlichting. Ik borduurde voort op kunstwerkjes die ik al eerder maakte met bladmuziek. Bolletjes (vooral niet zo regelmatig)  gemaakt van een vochtbestendige papiermache. Maar dan 16 en voorzien van een lampjes.

Papier gekleurd met ecoline. Daarna van binnen of van buiten koperkleurig gemaakt. En dan heb je 16 bolletjes, maar hoe ga je ze ophangen? Ik maakte een plafondplaat die we aan het plafond hangen. Dat klinkt triviaal, maar wij kunnen niet in ons plafond boren. Dat is nl. een stalen plafond met isolatie. Gaten zijn niet te herstellen en de isolatie in het stalen dak kan niets dragen. Daarom maken we 3 sterke magneten aan de plaat waarmee we 'm aan het plafond kunnen hangen.

Om te weten hoe lang alle draadjes moeten zijn maak ik een proefopstelling. Tussen 2 deuren om te kijken hoe alles uithangt en welke bol waar moet. Om alles te kunnen "onthouden" krijgt elke lamp een nummer en maak ik een registratie in excell. Want... tussen de deuren hangt het recht, maar het plafond is (in twee richtingen)  schuin. Van alles moet opgeteld en afgetrokken. Maar als ik alle draadjes op maat heb gemaakt, blijkt het wel te kloppen. Toch fijn zo'n excell fetish.

Dan moeten alle 16 lampjes met het centrale punt worden verbonden. Dat is een heel gepriegel en ze zijn zuinig met kroonsteentjes.... Puzzelen dus. En de kroonsteentjes moeten ook nog plat blijven zitten zodat de magneten er geen last van hebben.

En dan is het uur u... alles zit vast, maar het moet nog in het net gehangen worden. En daarvoor moet een gaatje door de stalen balk geboord worden. Daar zagen we tegenop, maar was een eitje. En dan aansluiten.... doen alle lampjes het? Wat is het effect? Nou... zeg er maar wat van!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 05 mei 2021

Een half jaartje geleden heb ik meegewerkt aan een bundel verhalen over bomen. Deze bundel wordt samengesteld in opdracht van het ministerie van LNV. In een breder verband valt het onder de nieuwe Bossenstrategie die de beleidmakers aan het uitdenken zijn, en deze bundel dient ter inspiratie.

Het is een aardig interview geworden door Berny van der Donk. En de overige verhalen zijn ook minstens zoveel de moeite waard. Fotograaf Olivier Middelkoop kwam foto's maken, maar uiteindelijk hebben we zelf ook een aantal foto's aangedragen. 

De hele bundel met negen verhalen en inleidende teksten en veel foto's is HIER te downloaden via . Let wel: het is bijna 60 Mb! Ik heb ook een kleiner bestand gemaakt met alleen ons verhaal. Dat kan je HIER downloaden (4Mb).

Ik heb verteld dat voedselbos heel goed past bij Oosterwold, omdat je daarmee zoveel functies kunt combineren, waaronder uiteraard wonen, stadslandbouw, waterberging, windkering, privacy. En ook hout om zelf te kappen en om CO2 te binden. En om de natuur een beetje mooier en diverser te maken.  

Leuk dat Oosterwold zo ook weer positief op de kaart staat als een inspirerend verhaal voor de toekomstige BossenStrategie. 

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 25 april 2021

Gisteren hebben we een bescheiden zadenruilbeurs gehouden voor Oosterwolders. Alie heeft vanuit haar Kruiderij Hof van Eeden een assortiment kruiden meegenomen, en wij hebben zaden van veel inheemse planten in de aanbieding. En het was heel leuk dat de bezoekers zelf ook zaden in de aanbieding hadden. Van een bijzondere Pompoen Gem Quash uit Zuid-Afrika van Loes tot bijzondere soortjes van Daan en Emmy. En zelfs eitjes van de loopeenden van Murk. We waren in totaal met zo'n 14 mensen, aanhang en familie meegeteld.

Wat hadden we fantastisch weer! Daar hoopten we al op, dus we schoven buiten een schraagtafel en twee andere tafels aan elkaar tot één lange tafel, waar we de zaden konden uitstallen. Het was een beetje op het randje met de wind, maar meestal ging het goed.

We gebruikten de Tuinkamer om koffie en thee te schenken en zaden in kleine zakjes te schenken. Omdat de mensen zich over buiten en binnen verdeelden konden we ook prima Corona-proof werken.

Een paar deelnemers beginnen net met hun tuin-avontuur, en kunnen nu hun beplanting een boost geven met een extra verzameling Oosterwoldse zaden. En wij zijn ook weer een paar bijzondere soortjes rijker. Aan het einde

hebben we nog wat plantjes uitgespit die bij ons in het terras groeien of in de paden: Damastbloem, Zwartmoeskervel en Doorwaskervel. Leuk om dat te kunnen uitdelen.Bovenal was het een super gezellige activiteit. Fijn als het weer kan in deze goede weersomstandigheden. Nog fijner als we straks allemaal gevaccineerd zijn en ons niet hoeven te laten dicteren door de voorzorgsmaatregelen. Leuk om naar terug te kijken en naar uit te zien!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 21 april 2021

Afgelopen dinsdag ontvingen we een groep studenten van het Aeres MBO toegepaste biologie op onze kavel.

Voor de studenten was het een week na de afronding van stages en voordat het onderwijs weer opstart. Mede door Corona is er voor de studenten weinig gelegenheid voor praktijklessen.

Samen met onze stagiare Katja heb ik een excursie voorbereid.

Er is een bescheiden groep van vijf studenten plus Katja, die voor deze excursie als stagiaire terugkomt. Docent Kim is er bij de start van de dag om de studenten ook welkom te heten. Gelukkig is het fantastisch zonnig weer. Dan draag ik een hoed, en dat was zo populair, dat er verschillende hoeden uit onze bescheiden verzameling zijn opgezet.

We beginnen met een rondleiding waarbij we de principes van voedselbos in Oosterwold toelichten. Daarbij gaan we in op de verschillende functies van voedselbos, zoals inrichting van publieke ruimte, creëren van luwte en privacy.

En we bespreken de ontwikkeling van onze kavel, van een kale akker tot een jong voedselbos wat het nu aan het worden is. Ook de verbinding met omliggende tuinen en de bosstrook komt naar voren: wat maakt een Oosterwoldse kavel nu tot een volwaardig ecosysteem?

Na de rondleiding kunnen de studenten zelf aan de slag: verschillende soorten planten tellen. Daarvoor hebben we een duidelijk formuliertje opgesteld met instructie en een tabel om in te vullen. Het biedt de studenten gelegenheid om met aandacht naar de verschillen tussen planten te beoordelen, en ondertussen ook hun plantenkennis wat op de proef te stellen. Maar het tellen van soorten is belangrijker dan het benoemen, zodat alle studenten met een bruikbare totaaltelling de opdracht afronden. Ze komen uit op zo'n 30 soorten op een gebied van zo'n 5 m2. Dat geeft een idee van de biodiversiteit. Katja begeleidt de studenten, en maakt ook leuke foto's om verslag te doen.

Als derde onderdeel hebben we een kruidenproeverij voorbereid. Voor ons voedselbos is het een belangrijke toevoeging, dat er niet alleen fruit- en notenbomen staan, en een moestuin voor groente, maar dat we ook inheemse kruiden laten groeien die eetbaar zijn. Deze proeverij slaat heel goed aan bij de studenten.

We zoeken de planten in de tuin, en we proeven blaadjes. Omdat iedereen zelf een blaadje kan plukken, kunnen we zelfs deze proeverij Coronaproof uitvoeren. Ik vind het zelf ook heel leuk om te doen, nu in het voorjaar de kruiden zulke mooie verse blaadjes hebben. En opnieuw valt mij op, dat je met deze inheemse kruiden smaken proeft die je nergens mee kunt vergelijken. Wat een heerlijke toevoeging ook wanneer je een salade samenstelt.

Zo hebben we radijsblad geproefd, bieslook, wilde marjolein, citroenmelisse, zevenblad, daslook, look-zonder-look, munt, barbarakruid, veldzuring, kleine veldkers, zwartmoeskervel.

Tot slot hebben we nog een paar vragen voor de studenten: Wat vertellen zij hun klasgenoten, wat er leuk is aan het Paradijsvogelbosje? Het is vooral de biodiversiteit en praktisch met inheemse planten werken dat aanspreekt.

En wat zou je later kunnen doen in Oosterwold, als je afgestudeerd bent als bioloog of ecoloog? Daarbij komen verschillende ideeën naar voren: ontwerpen, onderzoeken, inrichten en beheer van tuinen, plannen voor biodiversiteit en versterken van het ecosysteem.

Wat is het leuk om na zo'n lange periode Corona weer een groep te ontvangen en een excursie met enthousiaste studenten te doen! Hopelijk biedt de zomer meer gelegenheden als deze. Bedankt ook Katja: een mooi einde van de stage.

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 10 april 2021

Vandaag hebben we weer een werkdag gehouden voor onze Frederik van Eedenweg. Nadat we drie weken geleden kuilen gevuld hebben en de paaltjes geschilderd, was het nu tijd om de paaltjes weer opnieuw langs de weg te plaatsen. Daarvoor moesten ze eerst uitgemeten worden: om de elf meter. Eduard had een touw van elf meter meegenomen: reuze handig. Ook moeten we een beetje improviseren omdat er uiteraard 26 inritten zijn, waar je geen paaltje kwijt kunt. Dan moet je een beetje schuiven.

Als we de paaltjes hebben uitgelegd, kan een andere ploeg beginnen met ingraven. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is een wens van de Vereniging om de paaltjes dichter langs de weg te plaatsen. Maar dat betekent wel dat je veel puin tegenkomt als je gaat graven. Vandaar dat ook de houweel eraan tepas komt, naast de spades, grondboren, voorhamers en slaghouten. Een hele klus dus, en het was dus maar goed dat er een flinke ploeg op de been was gekomen. Als iedereen een stuk of vijf paaltjes in de grond werkt, dan staat de weg vol.

Het weer dreigt wel, maar het blijft gelukkig droog en rond het middaguur zitten de paaltjes erin. Komende week zullen we met een paar mensen de reflectoren op de paaltjes schroeven, en hebben we weer een duidelijk gemarkeerde weg. Toch fijn als je in het donker over een onverlichte kavelweg rijdt. De paaltjes schitteren je tegemoet. 

Marie-José heeft weer voor de catering gezorgd, met een kruiwagen vol met thermoskannen, kopjes en paaseitjes. We worden creatief van die Corona-regels.

Dank allemaal en het was weer gezellig. 

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 07 april 2021

De afgelopen week hebben we weer bijna 600 boompjes geplant in de bosstrook. Eduard en Zilla hebben meegeplant, en onze stagiaire Katja, en ook onze zoon Roy en vriendin Anouk hebben een flink aantal bomen geplant. Eerder in deze winter hebben we al een aantal Iepen-zaailingen en een overtollige eik een plekje in het bos gegeven. Vanmiddag heb ik de laatste drie boswilgen uit onze moestuin gespit en geplant in het bos. In totaal zo'n 590 boompjes.
In de bosstrook langs de Frederik van Eedenweg heeft Staatsbosbeheer een jaar of dertig geleden veel Essen geplant. Die zijn grotendeels ziek door de Essentaksterfte, een infectie met een soort klein zwammetje. Daardoor gaan de dunne takken dood, en uiteindelijk sterft de hele boom. Dit draagt eraan bij dat er afgelopen winter met de storm weer veel bomen zijn gekapseisd. Het houthakkersgilde heeft veel bomen weggezaagd. Daardoor zijn er grote open plekken gekomen in het bos. Het gevaar is dat er weinig bos meer over blijft. Gelukkig staan er in de bosstrook ook redelijk wat Haagbeuken, die de grote bomen in de toekomst zullen worden. Maar dat zijn er niet genoeg.

Daarom hebben we afgelopen twee jaar al boompjes en struiken geplant. Helaas zijn er daarvan een aantal opgegeten door reeën, en ook heeft een aantal boompjes het leven gelaten bij het vallen en kappen van bomen en weghalen van het hout met een tractor. Het behoud van de Haagbeuken is van groot belang voor het in stand houden van de bosstrook. Dat maakt ook dat Staatsbosbeheer niet mechanisch kan herbeplanten zoals dat eerder in de open plantvakken is gebeurd. Daarom is het zinvol dat we ons als goede buur inzetten om het bos opnieuw te beplanten. Gewoon met de spade, en als het droog is met een paar gieters water bij de hand.
Daarom hebben we ook dit jaar weer gevraagd om extra bomen en struiken aan Staatsbosbeheer. Helaas weten zij pas heel laat in het plantseizoen of er nog boompjes over zijn, dus konden wij pas donderdag voor Pasen boompjes gaan halen. Die staan ingekuild bij de Kemphaan, dus we zijn de bossen gaan halen met de aanhanger. Er stonden er nog best veel. Fijn dat we zelf ook soorten konden uitzoeken. We hebben vooral boompjes gekozen die ook wat opbrengen vanuit de Voedselbos-gedachte: Walnoten, Tamme Kastanjes, Wilde Kers, Sleedoorn. En daarnaast ook: Meidoorn, Eik, Beuk, Haagbeuk, Zachte Berk, Linde, Kardinaalsmuts, Wilde Liguster, Rode Kornoelje, Zwarte Els en Vogelkers. Het bos wordt gevarieerder!

Bij een bezoek aan een bos afgelopen najaar heb ik eikels en kastanjes verzameld. Deze heb ik gestratificeerd: In een pot met grond in de winter de koude periode door laten maken. Dat is nodig om de eikels te laten kiemen. Dat bleek goed gelukt, want bij het uitgraven waren er wel 100 gekiemde eikels en kastanjes. Die heb ik ieder een plekje gegeven in de bosstrook, in de hoop dat daar eikebomen en kastanjes staan als ik het mag meemaken en heel oud wordt. Genoeg om de 600 boompjes vol te maken. 

Maar toch is het ook schrikken als je grote open plekken ziet, waar geen volwassen boom meer overeind staat. Hopelijk zal een groot deel van de boompjes aanslaan. We merken wel dat er meer druk komt op de bosstrook: er lopen meer mensen, ook met loslopende honden, en er spelen kinderen. Ook van de jonge boompjes van vorig jaar zien we er veel geknakt en omvergetrapt terug. En bij het vallen en zagen van bomen raken ook veel Haagbeuken beschadigd, omdat de Essen in de grillige takken van de Haagbeuk blijven hangen, die dan uitbreken. Ik vind het best lastig om mee te denken met Staatsbosbeheer hoe je nu het beste beheer op deze bosstrook kunt doen, zodat het bos zich kan herstellen.
Hopelijk dat we met deze extra 6000 boompjes toch weer een stap in de goede richting hebben gezet. Laten we met z'n allen trots zijn op het bos en zorgzaam voor de jonge aanplant. Bedankt Zilla en Eduard, Roy en Anouk, Katja, en ook Marie-José natuurlijk. 

Gegevens

Geschreven door Marien en Marie-José

Gepubliceerd: 21 maart 2021

Gisteren hebben we met de bewoners van onze Frederik van Eedenweg eindelijk weer een gezamenlijke werkdag gehouden. Dat is er vanwege de Corona eerder niet van gekomen. Dat heeft ertoe geleid dat er sinds een jaar bij ons dertig paaltjes klaar liggen om geschilderd te worden en klaargemaakt als reflectorpaaltje langs de weg.

Ook zijn er afgelopen maanden met het natte seizoen een flink aantal kuilen in de puinweg gekomen. We hebben vrijdag een grote vrachtwagen met 34 ton puin laten komen, en die op drie plekken laten storten. De helft van de mensen is dus zaterdag aan de slag gegaan met kruiwagens en scheppen om kuilen te dichten. En voor de grote kuilen heeft Joost zijn kleine tractor ingezet.

Het nieuwe puin wordt op ietwat primitieve manier aangestampt: met de voeten, of in het geval van Jan: met de klomp. Alleen brak Jan z'n klomp! letterlijk. Vandaar dat hij vol trots zijn nieuwe glimmende klompen showt.

Gelukkig werkte het weer mee, en konden we een paar uur lekker in het zonnetje werken. Dat was zeker voor het opknappen van de reflectorpaaltjes nodig. We hebben alle paaltjes uit de weg gehaald, schoongemaakt, geschuurd, en een nieuwe laag witte verf gegeven. De kapotte reflectoren zullen we vervangen.

De afgelopen twee jaar hebben de paaltjes wel geleden onder de perikelen van bouwprojecten. Er zijn wel wat paaltjes en reflectoren gesneuveld tegen een bumper van een bouwbusje. Hopelijk zal het iets beter gaan nu bij de meeste bewoners de bouw achter de rug is.

Wat is het ook leuk om gewoon met elkaar een klus op te pakken! En omdat we allemaal buiten werken kunnen we dat prima Corona-proof doen. Daar hoort zelfs een kop koffie bij met zelfgebakken appelflappen van Edith en oliebollen van de jarige Anna! En we hebben eigengemaakte pastinaak-soep geserveerd.

Aan het einde van de ochtend hebben we alle paaltjes weer geschilderd en zijn alle kuilen van een nieuwe laagje puin voorzien. Over drie weken gaan we weer een werkdag doen, om alle reflectorpaaltjes opnieuw langs de weg te plaatsen. Zo worden we weer echt een buurtschapje!

Gegevens

Geschreven door Marie-José

Gepubliceerd: 08 maart 2021

Als je dan in Corona-tijd je niet met vrouwen mag verenigen (en al helemaal niet als de avondklok is ingegaan) moet ik toch blogje over twee vrouwenprojectjes van de afgelopen weken. 

Eerder schreef ik al over wilgen die ik vorig jaar ecoline heb laten drinken. De wilgentakken heb ik in schijfjes gezaagd die ik vervolgens heb geschuurd en gelakt. Ik schreef hierover al eerder een blog

Ik had nog grote hoeveelheden van deze schijfjes. Dus daar moest een nieuw kunstwerkje bij komen.  Een vrouw die parachute springt! Het begint met het maken (lijmen) van de parachute. Om m mooi rond te maken werk ik op een ballon. Levensgevaarlijk met een (heet) lijmpistool!

Dus ik dek de ballon af met bakpapier, zodat de temperatuur overdracht niet zo direct gaat. En eigenlijk gaat dat heel soepel. Maar het is natuurlijk wel een precisie klusje en elk schijfje moet apart gelijmd.... Maar ach, naar buiten mogen we toch niet.

En als de parachute af is maak ik het vrouwtje... mooi roze! En ik geef haar ook nog een mooi rokje aan. En dan kan ik haar ophangen Aan een magneetje, zoals we alles aan ons metalen plafond ophangen...

En dan is het wachten op een mooie zonnige dag waar de zon verrassend door het daklicht valt! En je de schaduw prachtig op de spierwitte muur ziet vallen. 

Dit project heb ik begin februari afgerond. En dit weekend ontstond een volgende project. Het is nog niet helemaal af, maar toch al wel grotendeels. 

Het werk is dit weekend ontstaan. Marien heeft met onze nieuwe stagaire "de eendenkooi" gesnoeid. Dit is een constructie die lijkt op een eendenkooi, die we natuurlijk niet als zodanig gebruiken, over een van de sloten op onze kavel. Het zijn allemaal prachtige gele wilgen. En vanaf mijn werkplek in het vijverhuis keek ik de hele week verlekkerd naar de stralende gele takken. 

Er ontstond een idee om te kijken of het zou lukken om er mooie bollen van te maken. Best lastig want je moet een bol maken, uit het niets.... Zodra de vorm een beetje stabiel is kun je de vorm steeds stabieler maken door steeds maar weer nieuw door te weven. 

En je merkt dat het voor de takken letterlijk buigen of barsten is. Dus soms lukt het niet en moet je met de volgende tak verder. Maar na de eerste bol komt een tweede bol. En ik heb de smaak te pakken. Ik probeer zaterdag in de heerlijke zon eens of het ook lukt om een grotere bol te maken. Zou het lukken om een pop en mensbeeld te maken?

En zo'n grote bol is toch echt een stukje lastiger. Het duurt langer voordat de bol een soort van stabiel wordt. Als ie dat eenmaal is, dan is het ineens niet meer zo moeilijk. En dan durf ik te denken aan het bouwen van een pop. Dit moet natuurlijk wel lekker zichtbaar worden. Dus ik bouw m op op het talud dat naar de achterkant van het huis loopt. Uitkijkend op de vijver, goed zichtbaar op een groot deel van de kavel, maar ook vanaf de weg en de wandelpaden.

En zo begint BIG MAMA te groeien!

Een MAMA groter dan ik! Kwetsbaar, want je kijkt er zo doorheen. En ook de wind blaast er dwars doorheen. Maar sterk omdat de elementen er ook geen grip op hebben. 

En grappig door de plek waar ze staat, ben ik me voortdurend van haar aanwezigheid bewust. 

Zaterdagavond maak ik een begin met het vlechten van de rok en op zondag (beetje kouder) ga ik ermee door. 

En aan het eind van de middag heeft ze een jurk aan. 

Met een kleine reparatie (een tak toevoegen zet ik nog even het hoofd recht. 

En dan wordt het maandagochtend en ga ik braaf in mijn kamertje aan het werk. In de loop van de dag stromen ineens allemaal whatsapp berichtjes binnen van vrouwen die mij een aangename vrouwendag wensen!

Die Corona tijd brengt toch ook bijzondere gewoontes met zich mee!

En dan moet ik natuurlijk vanavond even gaan zitten

 . 

Want vandaag kan ik jullie hiermee nog een HELE FIJNE VROUWENDAG WENSEN! Ik groet u hartelijk met mijn twee lokale vrouwen!

Gegevens

Geschreven door Marien

Gepubliceerd: 06 maart 2021

Vorige week is een nieuwe stagiaire Katja begonnen bij het Paradijsvogelbosje. Ze studeert Toegepaste Biologie bij het Aeres MBO. Met de Stichting Paradijsvogelbosje begeleiden we regelmatig stagiaires. Omdat wij een voedselbos ontwikkelen met veel diversiteit is het een mooie plek om te leren van biodiversiteit, vooral van planten, maar ook natuurlijk vogels en insekten.

Katja werkt mee met de lopende activiteiten in het Paradijsvogelbosje, maar ze doet ook eigen onderzoek. De belangrijkste opdracht is het inventariseren van soorten en aantallen planten op een aantal verschillende plekken op de kavel. Uiteraard hebben we vijf verschillende plekken uitgekozen, waar we ook verschillende planten kunnen verwachten. Eén plek is in de bosrand. We hebben samen kaders uitgezet van 2x2 meter. Dat is net te behappen om planten te inventariseren en groot genoeg om redelijke kans op een aantal verschillende soorten te benutten.

Katja is ook een echte vogelaar, dus daar kan ik ook van leren. De vaste gasten op de kavel herkennen we uiteraard wel, zoals koolmezen en pimpelmezen. De laatste weken kunnen we iedere dag onze 'huisbuizerd' verwelkomen. Een mooie bonte, die we daarom maar 'Bontje' noemen.

Woensdag hebben we ook de steenuilen-nestkast geïnspecteerd. Dat is sinds de plaatsing twee jaar geleden niet gebeurd. We moeten er ook flink hoog de boom in klimmen. Het is een speciale steenuil kast met een voorkamer, die er voor moet zorgen dat er geen ongewenst bezoek komt. Berucht is dat deze kasten vaak bezocht worden door boommarters, die vervolgens geen aardige dingen doen met uilen, kuikens en eieren. De voorkamer zorgt ervoor dat de boommarter het bochtje niet kan maken en onverrichterzake moet afhaken.

Als we twee schroeven losmaken, kunnen we met enige moeite het zijluik openen. En ...... ja dat nest is zeker bewoond geweest. We

schuiven de inhoud van de kast in een emmer. Twee jaar geleden hebben we er een laag zaagsel in gelegd. Daarop ligt een grote hoop poep. Dat moet toch haast wel uilenpoep zijn, ondanks dat we hier nooit steenuiltjes hebben kunnen

spotten. Maar ja, daar zijn het misschien wel uilen voor.

En we treffen nog een verrassing aan: in de voorkamer hangen twee honingraten van een klein honingbijennest. Blijkbaar is er vorig jaar een kleine bijenzwerm geweest die deze plek heeft

uitgekozen. Maar ze hebben de winter blijkbaar niet overleefd. Wel belangrijk dat we de raten weghalen, omdat die de ingang van de voorkamer naar de eigenlijke nestruimte blokkeren.

We zullen met aandacht de kast blijven spotten.

Welkom Katja, fijne stage gewenst en leuk om samen te werken!