- Gegevens
- Geschreven door Marien
Nu de afgelopen weken het regenwater overvloedig over de akkers van Flevoland stroomt, lijkt het groen op de akker te exploderen. Op een nieuwe kavel zoals in Oosterwold profiteren zaden die al in de grond zaten of die zijn komen aanwaaien.
Wij proberen met licht dwingende hand wat sturing te geven aan de beplanting van onze kavel. Dat betekent dat we sommige planten leuker vinden dan anderen. Daarom hebben we uiteraard meer dan 2000 boompjes en struiken geplant, en kilo's zaad gestrooid. Maar al die gewenste plantenkinderen moeten de concurrentie aangaan met andere planten die er uit zichzelf gekomen zijn. En die vooral met dit groeizame weer enorm in aantal en grootte toenemen. Daarom hebben we de afgelopen weken menig uurtje besteed aan onkruid wieden, om dat beladen woord maar te gebruiken. Want wat is onkruid? Welnu, verwacht van mij geen sluitende definitie, maar wel een praktische: als een plantensoort zo in aantal en grootte toeneemt, dat je je boompje of pas gezaaide plantjes niet meer terug vindt, dan noem je die overwoekeraar dus onkruid. Langzaamaan herken ik de meeste soorten wel. En ondanks dat het onkruid wieden soms iets van een gevecht heeft, waardeer ik toch ook de enorme groeikracht en de levenskracht die uit die planten blijkt. Zie hieronder wat plaatjes van onkruiden. 
Allereerst de Melde, die verdient eerste vermelding omdat het wellicht de meest voorkomende plant is in de tuin. Op de voet gevolgd door 
Muur en Perzikkruid. Muur is een typische opportunist, die klein begint, en zolang het droog is een zieltogend bestaan leidt. Gaat het regenen, dan knalt een klein bosje in een nacht uiteen tot een weelderige bos sappige steeltjes en bladeren, die voor het gevoel bijna helemaal uit water bestaan.
Dat Perzikkruid is zo succesvol op de klei, dat het plantje dat normaal een paar decimeter wordt, hier tot bijna een meter kan uitgroeien. Ook zijn er tal van varianten in omloop, met roze en witte bloem-aartjes, langwerpige en meer elipsvormige blaadjes, en met donkere vlek op de bladen of juist helemaal licht groen.
Een andere kandidaat voor de titel meest voorkomende onkruid is het varkensgras. Dat groeit aanvankelijk als kruipende takjes over de grond, maar als het gaat bloeien en als de pollen groter worden, dan richt het zich op en gaat het met onogelijke bloempjes bloeien. Je hebt er wel een loep bij nodig. En wat vervelend is (voor ons) is dat de wortels van het varkensgras zo stevig vastzitten in de grond, dat je je handen bijna bezeert als je het probeert uit te trekken, als dan niet de plant afbreekt en de wortel een tweede leven gaat beginnen.
Een van de eerste bloempjes sinds het voorjaar is de Ereprijs. Die houdt het vervolgens het hele seizoen vol. Maar het is relatief een bescheiden plantje dat niet echt woekert, en als je er aandacht voor hebt, nog best leuke bloempjes heeft.
De Bastaardwederik is een tamelijk onopvallend plantje, met roze bloempjes, als je dicht genoeg bij bent. Er zijn een drietal soorten die best op elkaar lijken: de bleke, de beklierde en de viltige Bastaardwederik. Ik durf niet eens te zeggen welke van de drie deze exemplaren zijn.
De Bijvoet komt eigenlijk nu pas in de tweede helft van juni opzetten. Hier nog een bescheiden plantje, maar hij is aardig op weg naar een meter hoogte. Niet leuk voor de bijvoet, maar wel leuk voor ons, is dat ik deze week honderden rupsen in de Bijvoet vond, die zich inspinnen, en de blaadjes bij elkaar trekken en zo beschut en wel de halve plant kunnen leegeten. Met wat zoeken op internet kwam ik op het fantastische rupsenzoeksysteem van vlindernet.nl terecht. Het zou het wel eens de rups van de Atalantavlinder kunnen zijn, dus hopelijk vliegt die komende maanden overvloedig rond.
Een bijzondere verschijning is de Blaartrekkende Boterbloem. Die ziet er een beetje uit alsof de bloemblaadjes al zijn uitgevallen voordat hij goed en wel is opgegroeid. En als hij eenmaal begint met bloeien komt er een wijd vertakte tros met groene bolletjes naar boven groeien. Gelukkig heb ik van dat blaartrekken niet zoveel gemerkt. Maar ik heb ook niet geprobeerd hem op te eten.
En tsja, deze kan ik niet echt mijn favoriet noemen. De Akkerdistel. Het lijkt alsof hij alleen stekels heeft, maar de Akkerdistel heeft net als de Brandnetel wel degelijk ook netelgif. Niet zo aggressief als de Brandnetel, maar voldoende om gemeen te steken. Zelfs door handschoenen heen. Het valt nog mee maar in de strook langs de bosrand heb ik toch wel meer dan duizend distels uitgetrokken. Als je de distels eerst met je voet plat wrijft, dan prikken ze minder. Als je ze dan zo diep mogelijk bij de steel pakt en langzaam trekt, dan komt er vaak een groot stuk van de penwortel mee. Hoewel je geprikt wordt, geeft het toch wel voldoening als je zo'n penwortel van 20 centimeter hebt buitgemaakt. Die komt niet meer terug denk je dan. En dan draai je je om en zie je er nog honderd... Maar wat de distels betreft ken ik geen pardon. Ik hoop dat ik ze de baas kan als ik ze dit seizoen rigoreus weghaal, en in ieder geval voorkom dat ze in het zaad schieten.
Ik heb overigens geen plaatje van de brandnetel. Die zijn er wel, maar hoofdzakelijk langs de bosrand en langs de Paradijsvogelweg in het gras. En daar maai ik ze zoveel mogelijk weg met de zeis, om te voorkomen dat ze overspringen naar onze kavel. En ook om de paden langs de bosrand en het paardenpad langs de Paradijsvogelweg toegankelijk te houden.
Net als de Erepreis is het Herderstasje een relatief bescheiden plant, hoewel die toch massaal voorkomt op de akker. Tegen de tijd dat de plant in het zaad staat, kan hij toch wel een ruime halve meter hoog worden.
Een andere kandidaat voor onkruidbestrijding is ongetwijfeld het Klein Kruiskruid. Het is een slordig plantje dat met wat onooglijke korfjes bloeit, en dan snel zaadpluizen maakt die je hele land kunnen bezaaien. Hoe eerder deze uit de kavel is hoe beter.
En nu komen we op een groep planten die ik soms moeilijk uit elkaar houd. Dat zijn de kruisbloemigen Herik, Raapzaad en Koolzaad. De Koolzaad heeft iets meer blauwgrijs blad, dus de knop op de foto maakt een kans Koolzaad te zijn. Herik is meer grasgroen. Ze bloeien allemaal weelderig, en zijn dan een feest om te zien. Wel kunnen ze daarmee andere planten overgroeien. Wanneer ze dan in het zaad schieten wordt het ook tijd ze weg te roeien. Misschien om het zaad later langs de kavelgrens weer een tweede kans te geven.
De Kamille is een typische pioniersplant, die houdt van braakliggende grond. Met draaddunne blaadjes komt hij uit de grond. Maar als de plant eenmaal zijn kans heeft schoongezien, kan die wel een meter hoog worden en duizenden bloemen dragen. Met de geweldige geur die we van Kamille kennen. Was alle onkruid maar zo!
Een volgende plant die vanwege zijn overweldigende aanwezigheid een kleine fotoserie mag krijgen is de Melkdistel. 
Er zijn wellicht een paar verschillende ondersoorten te vinden op onze kavel, zoals de geoorde melkdistel. Wat ze gemeen hebben is een ongelofelijke groeikracht, waarmee ze van een bescheiden rozetje in een paar dagen kunnen uitgroeien tot een imponerende kaars tot bijna twee meter. Die kans geef ik ze zelden en zeker niet om in het zaad te schieten, want dan ben ik volgend seizoen nog bezig, maar een paar mogen er wel bloeien, want zo'n stralende gele bloem is wel heel mooi.
Eigenlijk wel bijzonder dat de gewone Paardenbloem zo weinig te vinden is op onze kavel. Mag wel wat meer, want hij doet het goed in grasland. Komt vanzelf.
Wel ruimschoots vertegenwoordigd is de kleine roze dovenetel.
Ook de Smalbladige en Breedbladige Weegbree zijn te vinden. Het zijn natuurlijk algemeen voorkomende planten en niks bijzonders. Toch heb ik er wel een zwak voor. De simpele bloei aartjes zijn sympathiek, en ze schijnen voor grazers voedzamer te zijn dan gras.
Deze Wolfsmelk is eigenlijk een introducé want de enige exemplaren die nu op onze kavel staan hebben we zelf als verstekeling bij andere planten meegenomen. Sommige Wolfsmelken zijn prachtig, maar deze stelt artistiek weinig voor en kan zich toch gemeen voortplanten, dus ik hou ze in de gaten.
Tenslotte een zuringsoort die nu flink aan het uitgroeien is. Toch heb ik deze soort nog niet goed kunnen thuisbrengen. Hij heeft iets van Waterzuring en van Krulzuring en van Moeraszuring en van Veldzuring, maar het is het allemaal niet niet. Dus als iemand een idee heeft? Ik houd mij aanbevolen.
Update: na overleg met Henk Nijenhuis lijkt het een kluwenzuring te zijn, en wel een ruim bemeten exemplaar.
En wat zullen we van deze gast zeggen: Nee dat is eigenlijk geen onkruid, maar een historische erfenis van de boer: Uien die vorig jaar de oogst ontsnapt zijn, die komen dit jaar eigenlijk alleen nog boven de grond om te bloeien. Ze komen dan als een soort knots naar boven, met vaak een verdikking halverwege de steel. Als ze niet uit zichzelf kapseisen, wat gemakkelijk gaat, dan produceren ze een indrukwekkende bolle bloemtros. Laat nog maar even staan dus.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Eindelijk, eindelijk regent het door! En het is warm, enorm warm. Groeizaam weer weten burgers buitenlui dan te vertellen. En dat is ook zo. Alles dat in de grond opgeborgen zit, omdat er ooit zaden zijn gevallen of omdat wij die zaden hebben gezaaid, knalt nu de grond uit. Waar eerst de vogelmuur, het perzikkruid en de melde de boventoon voerden komen ook andere kruiden (die de droogte gelukkig hebben afgewacht) de grond uit. Het werk op het land bestaat daarom vooral uit wieden op dit moment. Niet omdat de planten er niet mogen zijn, maar dit eerste jaar zijn er veel van de vaste planten nog niet groot genoeg om de concurrentie met de kruiden aan te gaan. We composteren de onkruiden die we weghalen terplaatse. De bedoeling is op termijn overal terplekke te mulchen, maar dit jaar als alle planten aan moeten slaan, maken we lokale composthopen. Met dit warme weer composteert het snel. (hopen van twee dagen ervoor verschrompelen onder je handen).
Dit leidt tot mooie plaatjes. Waar we bij de droogte bijna een bordje bij de sloot/moerasgebied moesten zetten is het nu heel duidelijk:
Omdat het afgelopen nacht zo hard regende, is het water met kleideeltjes ondoorzichtig geworden. Dat trekt weer weg als er weer rust in het water zit. Voorlopig is er volop opvangcapaciteit op de kavel weten we nu!
En na en dag hard werken zijn we klef en vies. Zouden we het durven? Zwemmen in.....
Oosterwold?
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Woensdag kwamen Bart en Lars van de provincie langs om wederom een drone filmpje en foto's van Oosterwold te maken. Wij vinden dat heel leuk.
Twee maanden geleden zag het er nog zo uit:
De oude beelden zijn alweer 2 maanden oud en er is wel heel veel veranderd.
We zijn natuurlijk heel nieuwsgierig naar de luchtbeelden. Maar de foto's van de filmers zijn ook al leuk! Wij wachten geduldig af.
  |
  |
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Gisteren waren we vol goede moed aan het onkruid wieden toen mijn oog viel op een rare kuil in de grond. Hier stond toch een Hibiscus boompje? Langzaam drong tot mij door dat dit boompje uit de grond is getrokken en meegenomen. Ik heb nog even op de kavel gezocht. Als een baldadige puber rotzooi gaat trappen laat hij de zooi doorgaans achter. Maar nee.
Wij hadden een paar boompjes en struiken gekocht in de uitverkoop bij Intratuin. Geen grote bedragen. Maar voor deze hibiscus op stam hadden we een mooi plekje bedacht centraal naast de kruidencirkel. Toen Marie-José 's avonds aankwam en ik het onthutsende feit liet zien, wees zij meteen op de fruitbomencirkel. Daar was ook een boom verdwenen! En ja hoor, gewoon een gat in de grond. Een perzikboompje die we in het maart hadden geplant,is er gewoon uitgehaald.
Ik was er kapot van. Niet alleen dat iemand mij bestolen heeft, maar juist waaraan wij hart en ziel hebben gewerkt. Twee maanden lang heb ik met de droogte van het voorjaar iedere dag lopen sproeien om deze boompjes in leven te houden en te laten wortelen.
Grote kans dat diegene die ze heeft meegenomen straks met twee dooie boompjes zit. Je kunt bomen in deze tijd niet verplanten. Zeker niet als je ze zo uit de grond rukt.
Toen we de container wilde openen, merkten we dat het slot stuk was. Het was nog wel dicht, maar toen we het cirkelslot met de sleutel openden, brak de cilinder eruit. Blijkbaar heeft iemand geprobeerd het slot te forceren. Dat is al de tweede keer. Het slot was amper een maand oud!
De vorige keer hebben ze de container wel open gekregen, maar niets meegenomen. NEE, WIJ HEBBEN NIETS VAN WAARDE IN DE CONTAINER ZITTEN!
Maar nu ze mijn boompjes meenemen, voel ik mij ziek van walging.
We hebben nog foto's teruggezocht van de beide boompjes. Met enig zoeken vonden we nog wel een paar foto's waarop je de boompjes kunt uitvergroten. Het helpt natuurlijk niet, maar we beelden ze toch af. Als in memoriam ....
Ik verwacht niet dat deze dief of dieven mijn blog lezen, maar als het zo mocht zijn, dan richt ik mij graag tot hem of haar.
Beste gast van het Paradijsvogelbosje. Ik heb maandenlang met hart en ziel gewerkt om iets van een landschap en tuin uit de grond te krijgen.
Je hebt mijn ziel weggenomen. Gestolen. Je hebt geen dure boom buit gemaakt. Wij hebben geen dure bomen. Wij hebben helemaal geen dure spullen. Niets dat jij wilt stelen.
Grote kans dat de bomen het niet overleven. Je kunt in juni geen bomen verplanten.
Wij maken een landschap, dat grotendeels publiek toegankelijk wordt. Hoe kan je daar bomen wegnemen? Je steelt van de gemeenschap waartoe ze zelf ook behoort.
Laat in godsnaam toe dat mensen een landschap en een tuin opbouwen, zonder dat het door jou of anderen wordt kapot gemaakt.
Wel, ik zal dat stukje van mijn hart en ziel wel nooit meer onder ogen krijgen.
Maar als je vrouw voor haar verjaardag een boompje krijgt, of je vader morgen een Hibiscusboompje of een Perzikboompje voor vaderdag krijgt, dan is het wel mogelijk dat ze het boompje te leen hebben van het Paradijsvogelbosje.
Maandag en dinsdag gaan we praten met de veiligheidsambtenaar en de wijkagent over veiligheid in Oosterwold. Daar kan ik naar toe als ervaringsdeskundige. Het is niet anders.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
In april zijn de bomen voor de oprit gekapt. Deze week is de aansluiting tussen de Paradijsvogelweg en de Frederik van Eedenweg (eindelijk) klaar gemaakt. Toen werd het tijd om ook ons klusje maar eens af te maken. De stammen die hier nog naast de rijplaten liggen, vormen inmiddels de begrenzing van de kavelweg. Er kwamen echter ook twee schijven vrij onder uit de boom. Schijven van zo'n 10 centimeter dik. Ideaal voor een (bijzet) tafeltje, dachten wij.
Dus als het mooi weer was, de planten gesproeid of beregend, schuurde ik aan deze schijven uit de boom. Inmiddels is de schijf glad en in de olie gezet. Ik heb daarbij de jaarringen kunnen tellen. De boom was bij de kap zo'n 33 jaar oud. In de kwekerij begon ie dus in 1982 te groeien (dit jaar heeft ie nog geen jaarschijf gemaakt. Een boom dus die een fors deel van de geschiedenis van Almere heeft meegemaakt. Ik heb geprobeerd op te zoeken wanneer de bomen aan de Paradijsvogelweg zijn geplant, maar dat kan ik niet vinden. (Ik houd mij aanbevolen als één van de lezers het wel weet!). Als ik het op luchtfoto's bekijk moet het begin jaren negentig zijn geweest. Als dat zo is zijn de iepen meteen met een flinke grootte neergezet (want al zo'n 8 jaar oud).
Dit weekend hebben we het tafelblad eindelijk van poten voorzien. Een tuingereedschapssteel van de action werd drie poten.
En het resultaat?
Kijk hieronder maar!
Best geslaagd toch?
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
De papavers aan het begin van ons talud zijn zo prachtig dat ze voorlopig de kop van onze site vormen:
Overigens zijn ze gezaaid met maanzaad van de toko. Daarom zijn ze niet rood als wilde papavers. Maar ik vind ze mooi!
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Gisteren zag ik al op afstand dat er wat stond te gebeuren bij onze kavel. Onaangekondigd - we zouden in overleg de werkzaamheden plannen, maar dat was blijkbaar niet gelukt - waren werkmensen van Knipscheer bezig om de grond te egaliseren voor de aanleg van de afslag van de Paradijsvogelweg naar onze Frederik van Eedenweg. De eerste twaalf meter vanaf het asfalt van de Paradijsvogelweg loopt namelijk over rijksgrond, en dus niet over onze kavelgrond, en de gemeente Almere neemt de taak op zich om over die strook de afslag aan te leggen.
Volgens zeggen van de werkmensen (ik was er nog niet bij) hebben ze de grond tot een meter diep weggegraven en vervangen door een leemachtig zand. Gelukkig kon ik wel met de werkmensen afstemmen over de ligging van de afslag, want zij deden dat op het oog, en het paaltje dat de hoek van onze kavel markeerde hadden ze al weggehaald. Er zit een kleine knik in de richting van de weg, op de overgang tussen de strook rijksgrond en onze kavel. De afslag loopt namelijk loodrecht op de Paradijsvogelweg, en onze weg loopt parallel aan het Staatsbosbeheerbosje. En dat bosje staat dus niet loodrecht op de weg. Ik denk dat we de juiste ligging wel hebben weten te vinden en dat we onze kavelgrens kunnen reconstrueren.
De afslag is gemaakt met betonnen platen, die ongeveer 1500 kilo per stuk wegen. Het is haast onvoorstelbaar, dat de shovel die met een speciale vacuümpomp vastzuigt en dan kan optillen en verplaatsen. Met wat passen en meten zijn alle platen op zijn plek gekomen. De laatste plaat steekt bijna een meter over op onze kavelgrond (en op die van de boer, waar onze buren over een half jaar beginnen met bouwen). Blijkbaar kwamen anders de afmetingen niet uit. Volgens de mensen van Knipscheer was dat geen probleem. Als dat ook voor de gemeente geldt, dan lijkt ons prima.
Het ziet er zeer robuust uit. Heerlijk dat we nu echt een afslag hebben. Morgen schuiven ze nog het restant puingranulaat aan op onze weg. Als de rijplaten weg gaan en de bergen zand zijn opgeruimd zie het er echt uit als een weg. Zeker met het straatnaambordje erbij.
Nu maar hopen dat die afslag even onverzettelijk blijft liggen als er over een paar weken een vrachtauto met heipalen overheen rijdt.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vanmiddag zijn we op de akker geweest, waarbij we opnieuw een aantal planten aan ons bosje hebben toegevoegd. Het was nog steeds droog, dus daarom moesten de planten snel de grond in. We hebben al zo vaak meegemaakt dat buitenradar zei dat er regen kwam, terwijl het niet kwam.... waarom zou het nu anders zijn.
Daarom komen we wat laat aan bij de picknick. We maken een staartje mee. Want.... het gaat zowaar regenen, en donkere luchten kondigen dat aan. Wel zien we vol bewondering dat de bouw bij de Tureluurweg snel vordert. Wat zijn sommige gebouwen groot! We zijn blij dat wij deze zomer ook met de bouw gaan starten.
Op de Emile Durkheimweg, maakt Marien twee panorama's van beide zijden van de weg:
En als we naar huis gaan (voor het eerst op de fiets in Oosterwold) laten we ons natregenen. We hopen dat het aan de Frederik van Eedenweg ook heeft geregend. En hoewel beduidend minder dan bij de Emile Durkheimweg en in Almere Stad, gaat bij ons de teller in de loop van de middag ook lopen. Rond 16 uur stopt het regenen en zijn we op de 2 mm. De score voor de laatste anderhalve maand gaat van een onvoorstelbare 4 mm regen naar 6 mm regen.
Zelden hebben druppels op het dak van de schuur zo lekker geklonken!
Weer terug bij het Paradijsvogelbosje hoeven we geen water te geven en kunnen we ons met muziek bezig houden. Van Wilma kregen we vorige week een windgong om de reeën door onverwachte bewegingen en geluiden op afstand te houden en vreten aan de bouwen minder interessant te maken. Op dat idee borduren we verder en hangen de tuin vol met windgongen. Deels zijn het eerder ingevulde kunstprojecten, deels herbruiken we materialen van eerdere projecten in een nieuwe vorm.
Waar vandaan je de kavel nu ook nadert: er zal muziek zijn! Kom je ze zoeken/bekijken/beluisteren?
 |
 |
 |
 |
 |
 |
En de natuur is onvoorstelbaar. Moet je kijken hoe onze sloot eruit ziet! Het is onmiskenbaar dat er nu toch echt dingen opkomen die wij hebben gezaaid.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Oosterwold groeit snel. Er is in de afgelopen maanden door initiatiefnemers en team Oosterwold hard gewerkt aan nieuwe overeenkomsten. Inmiddels zijn 150 anterieure overeenkomsten getekend. Hoe dat er op de kaart uitziet? Ik heb er een filmpje van gemaakt. Ik ben onder de indruk van zoveel kracht om onze omgeving zelf vorm te geven.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Onze eerste aanschaf als Vereniging Frederik van Eedenweg: het straatnaambordje hangt! Marie-José had met zwierige hand een straatnaambordje getekend met stift en ingekleurd. Maar tsja, die permanent-stiften zijn ook niet meer wat ze geweest zijn. Dus na een paar regenbuitjes en zonnige perioden was er niets meer te lezen van de straatnaam. Dan maar een bordje besteld. Maar Frederik van Eedenweg is een lange naam, dus moest het uiteindelijk een bord van meer dan een meter worden. 
Wel van metaal met omgebogen randen en reflecterende kleur. Misschien komt er ooit een metalen paal waarop we het kunnen bevestigen, maar nu hebben we het praktisch opgelost door het bordje vast te maken aan de houten latten die ter bescherming om de boom zitten. Creatief met takjes, touw en wel een officiële metalen beugel.
Van de twee omgehakte bomen lagen de stammetjes nog in het gras. We zijn zo vrij geweest om de draagbare stammetjes langs de weg te leggen als handige en decoratieve afscheiding van de weg en het grastalud. Dat heeft ons overigens wel een dag spierpijn gekost, want licht zijn die stammetjes allerminst. 
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Vandaag kreeg ik bezoek van een master-student van de Erasmus Universiteit, Oleksandra, die Oosterwold gebruikt als case-studie naar de ontwikkeling van een woongemeenschap ofwel community building in het Engels.
Omdat ze nog niet eerder op bezoek was geweest in Oosterwold, en omdat het prachtig weer was, en we er langskwamen, zijn we even wezen kijken aan de Durkheimlaan naar de vorderingen al daar. Oleksandra kon daar al even kennismaken met de bewoners van de yurts die daar tijdelijk zijn neergezet.
Het gaat hard met de bouw in Bosveld en bij Ecoparkhof. Oleksandra kon meteen twee mensen vragen om ook deel te nemen in interviews over haar case-studie.
Vervolgens zijn we naar onze kavel gegaan, waar we het interview over onze ervaringen met community building hebben gehouden. Soms toch lastig om je gedachten te formuleren in het engels als je gewend bent over alle zaken in het Nederlands na te denken.
Toen ik Oleksandra rondleidde over de kavel, kwam net Jos Abbo met zijn vrouw langs. Leuk dat ze een kijkje kwamen nemen, en Oleksandra had er meteen nog een interviewkandidaat bij.
Ze heeft in totaal twaalf kandidaten nodig, dus als iemand bereid is, kan je even contact met ons opnemen, dan kunnen wij je in contact brengen met Oleksandra.
Dan kunnen we meteen in de praktijk testen of we al wel een beetje een community aan het worden zijn.
Wij zijn niet de enige die aan community building doen. Er is ook een eendenechtpaar die zijn intrek bij onze vijver heeft gekozen. Moederslief zit nu verscholen in het gras te broeden op zeven eieren. Ik ontdekte het omdat ik de eend gisteren per ongeluk natspoot tijdens het watergeven. Je ziet zo'n eend in het gras ook makkelijk over het hoofd, zoals mag blijken uit het zoekplaatje links. Ik ben benieuwd of we binnenkort kleine eendjes hebben.
Ondanks de droogte zien we toch een aantal planten groeien en bloeien. Een paar mooie plaatjes mogen niet ontbreken.
En toen we thuis kwamen bleek ons nieuw straatnaambordje bezorgd. Morgen ophangen. 
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Er is er één jarig hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is HIJ!
's Ochtends zingen we altijd uitbundig bij verjaardagen en doen we ontbijt op bed. Gelukkig hoeft I. niet het eerste uur naar school en heb wat later in de ochtend een gesprek in Den Haag.... dus we hoeven niet zo heel vroeg op..
Marien krijgt van I. een regenmeter. 't Is duidelijk waar de focus ligt... De Catalpa Purpurea die al een week in de grond staat is een kadootje mijnerzijds. Uit Eindhoven krijgen we een verzameling jonge kastanjeboompjes.
We besluiten in de loop van de ochtend in Oosterwold te blijven overnachten. We hebben er zin in. Dan kunnen we vanavond bij een kampvuurtje ook een lekker glaasje drinken.
We maken er een rustig dagje met niet teveel bezoek van. Wilma en Kees komen langs en zien de tuin nadat ze ongeveer vijf weken niet zijn geweest. Wij vinden het heel droog. Zij zien ook hoeveel groener het is geworden. We delen de smart van plagen in een natuurtuin. Zij hebben regen (geen verdroging), maar heel veel slakken die gulzig hun planten op eten. Gedeelde smart is absoluut halve smart.
We kijken samen hoe het in en om de paddenpoel gaat. Kees doet leuk mee met sproeien. Het weer is ernaar. We zijn allemaal op enig moment nat geweest ;-)
Bij het avondeten maken we een spinaziesoep! Lekker!
's Avonds stoken we een vuurtje! Om 12 uur regent het zelfs heel kort even. We vinden het een kadootje (helaas maar 1mm, maar je moet een gegeven paard niet in de bek kijken).
De volgende ochtend worden we gewekt door het kadootje van Wilma, dat in de boomgaard de reeën op het verkeerde (lees vluchtende) been moet zetten. Gezellig.
- Gegevens
- Geschreven door Marien
Vanmiddag kregen we groot bezoek op onze kavel. Gebiedsregisseur Yvonne had ons al aangekondigd dat het team Oosterwold in gezelschap van mensen van gemeente Zeewolde, provincie en het rijk een ronde door Oosterwold zou maken.
Tegen twee uur stopten er vijf auto's langs onze kavel. Daar zal je ze hebben, dacht ik. Net als een tiental mensen uitstappen zie ik dat ze van het waterschap Zuiderzeeland zijn. En tegelijkertijd stopt er een heuse bus met mensen van het Oosterwold team. "We hebben niets afgesproken" vertrouwd ons een van de waterschappers toe.
Als een schoolreisje stromen ze uit de bus en wandelen ze allemaal onze Frederik van Eedenweg op. In een korte toelichting heb ik de toehoorders iets verteld over ons initiatief; dat het een landbouw-landschapskavel is die grotendeels publiek toegankelijk is. Iedereen nam de uitnodiging aan om over de wandelpaden een rondje te lopen. Zo zwermt iedereen uit over onze kavel. Het uitgezaagde hartje in de toilet-deur maakte indruk: de foto ging meteen over de App:"just lovin' it". 
Vanuit het waterschap werd nog met enige bezorgdheid doorgevraagd over de drainagebuizen en de grondwaterstand. 
Daarna stapt iedereen weer in de bus en de waterschapsauto's. Het doet vagelijk denken aan een blik Japanners die worden losgelaten in de Zaanse Schans. 
Het voegt zeker iets toe als al deze mensen die betrokken zijn bij de plannen van Oosterwold een beeld krijgen van hoe het er nu bijstaat. Het wordt groen en er groeit een landschap. Nu maar hopen dat we binnenkort echt kunnen gaan bouwen.
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Zaterdag komt broer Peter op bezoek met vriendin Dominica uit Ghana. We genieten van een lekker bakje soep en samen lunchen. In het zonnetje en het is heel warm.
Gelukkig liggen de tshirts van NL doet nog in de schuur. Dat helpt voor Dominica die een trui aan heeft. Een grappig souvenir straks naar Ghana. En het levert vrolijke foto's op. "Over een paar jaar is dit een paradijs".
Een plaatje toch?
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
We lopen rond op het Paradijsvogelbosje. We zien veel reeenvraat en dan ineens een "aanval" van beestjes op één struik (hazelaar?).
Wat zijn het voor beestjes? vliegende mieren? Reacties op facebook!
- Gegevens
- Geschreven door Marie-José
Vanavond spinazie met verse pasta gegeten van eigen oogst. Uit de platte kas. Door Roy geoogst met een sikkel die we daarmee hebben ingewijd.
Verser en malser kan je de spinazie niet krijgen. Natuurlijk hebben we de spinazie marginaal verwarmd zodat ie op z'n lekkerst blijft.
Als ik de foto zie loopt het water me opnieuw in de mond! SMULLEN!
Subcategorieën
koorblog Aantal artikelen: 5
